ตอนที่ 8 ผมจะทำให้พี่สบายกว่านี้
1608 คำ
“วันนี้เป็นอะไร ทำหน้าบึ้งตั้งแต่ออกจากงานหมั้นแล้ว เหนื่อยเหรอ” ขวัญใจถามดาราสาวในสังกัดทันทีที่ขึ้นรถหลังจากเสร็จงาน
“นิดหน่อยค่ะ คิดว่าจะไม่ดึก วันนี้ก็ดึกอีกแล้ว”
อีกไม่กี่นาทีก็เที่ยงคืนทำให้ดาราสาวถอนใจพรืด ตั้งแต่วันที่ผู้จัดการส่วนตัวบอกว่าเธอหมดคิวถ่ายจนดึกดื่นแล้วก็เป็นแบบนั้นแค่สองวันเท่านั้น สุดท้ายก็ต้องทุ่มเทเวลาให้กองถ่ายจนดึกดื่นเหมือนเดิม
“งั้นพรุ่งนี้ก็ตื่นสาย ๆ นอนหลับให้เต็มที่ นอนจนเย็นเลยก็ได้ พี่จะไม่โทรไปกวนเธอเลย”
“ได้ไงคะพี่ใจ ก็พรุ่งนี้ไหมมีถ่ายละคร ฉากสำคัญด้วย”
“ไม่มีแล้ว ผู้กำกับกับผู้ช่วยอาหารเป็นพิษ ไม่รู้พากันไปกินอะไรมา ตอนนี้ถูกหามส่งโรงพยาบาลกันทั้งคู่ สั่งพักกอง 2 วัน”
“ค่ะ งั้นไหมจะปิดเครื่องนอนให้ฉ่ำเลย”
“แล้ววันนี้ให้พี่ไปส่งที่ไหนดี ที่บ้านหรือคอนโด”
มุกไหมนิ่งคิดชั่วอึดใจ หากกลับไปอยู่ที่บ้าน อย่างไรแม่ก็ต้องปลุกเธอมากินข้าว ไม่มีทางได้นอนทั้งวันสมใจแน่
“คอนโดดีกว่าค่ะ”
พูดพลางยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดส่งข้อความหาน้องชายว่าคืนนี้เธอจะไม่กลับไปนอนที่บ้าน โดยไม่ได้รู้สักนิดว่าน้องชายของเธอเองก็จะไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านเช่นกัน
ขวัญใจจึงออกรถทันทีโดยทั้งคู่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีรถยนต์คันหรูสีดำมันปลาบขับตามรถของพวกเธอมาห่าง ๆ ตั้งแต่ออกจากกองถ่ายแล้ว ไม่นานก็ถึงจุดหมาย
ทิศเหนือนั่งมองมุกไหมเดินเข้าไปในคอนโดมิเนียมราคาแพงผ่านกระจกหน้ารถ ก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นสะพายหลังแล้วเดินตามเข้าไปอย่างใจเย็น
ในขณะที่มุกไหมกำลังจะถอดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น
“พี่ใจเหรอ” เอ่ยกับตัวเองด้วยความสงสัย แล้วรีบเดินไปเปิดประตูห้องโดยไม่ได้ดูสักนิดว่าแท้จริงแล้วคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือใครกันแน่
ทันทีที่บานประตูเปิดออก มุกไหมก็เบิกตากว้างตกใจ เมื่อตรงหน้าคือทิศเหนือ ไม่ใช่ผู้จัดการส่วนตัวของเธออย่างที่เข้าใจ จึงรีบผลักประตูปิด แต่คนตัวโตกลับดันบานประตูเอาไว้
“คิดถึงผมขนาดนี้เลยเหรอครับ”
“เหนือ มาทำไม” เธอไม่ตอบแต่ถามกลับ
“มาหาพี่ไหมไง”
“พี่ไม่มีอะไรจะคุยกับนายอีกแล้ว บอกไปหลายรอบแล้วนะ ทำไมนายไม่เข้าใจ”
“แต่ผมมี พี่จะถีบหัวผมส่งแบบนี้เหรอครับพี่ไหม”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้คบ แค่นอนด้วยกันเพราะพี่เมา วันนั้นนายก็เข้าใจแล้วไม่ใช่หรือไง ยังจะเอาอะไรกับพี่อีก”
“ผมไม่ยอมรับ พี่นอนกับผมแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบความรู้สึกผมสิครับ”
มุกไหมเบิกตาอ้าปากค้าง พูดไม่ออกกับเหตุผลของแบดบอยที่นอนกับผู้หญิงไปทั่ว ทิ้งคู่นอนเป็นว่าเล่น แต่กลับมาตามตอแยเธอด้วยเหตุผลง่อย ๆ
“นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ”
“ใช่ ผมมันบ้า แล้วจะบ้าได้มากกว่านี้อีกถ้าพี่ยังยืนยันว่าจะถีบผมออกจากชีวิต”
พูดจบก็ก้าวพรวดเข้ามาในห้อง ผลักเธอชิดผนังแล้วปิดประตูทันที
“ออกไปนะ”
“พี่รู้อยู่แล้วว่าห้ามผมไม่ได้ อย่าดื้อสิครับพี่ไหม คืนนั้นเรามีความสุขกันมากเลยไม่ใช่เหรอ”
มือใหญ่ร้อนผ่าวลูบไล้แก้มนวล สอดประคองกรอบหน้าให้เงยขึ้นรับจูบ
ทันทีที่ริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดกลีบปากนุ่มนิ่ม คนตัวบางก็ถอนใจพรืด หลับตาลงช้า ๆ แล้วเผยอปากสั่นระริกเคล้าคลึงตอบ ความน่ารักทำคนตัวโตครางรับชอบใจ ก่อนเพิ่มสัมผัสโหยหาเล่นงานความรู้สึกของเธอจนหัวหมุนเคว้ง ร่างกายล่องลอยไปกับความวาบหวามที่คิดถึงทุกลมหายใจ
เสื้อผ้าแสนเกะกะของทั้งคู่ถูกถอดทิ้งกองลงบนพื้น แขนเรียวโอบกอดรอบลำคอหนา เขากระเตงอุ้มเธอเดินเข้าไปนอนทาบทับกันบนเตียงกว้าง
ในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศเสียเย็นฉ่ำ แต่อุณหภูมิร่างกายของคนทั้งคู่กลับร้อนรุ่มสวนทาง
หนุ่มสาวหลอมรวมกายเป็นหนึ่งเดียวกัน ความโหยหาถูกแสดงออกมาเป็นสัมผัสกระแทกกระทั้นสุดเย้ายวนจนเตียงโยก เสียงแห่งความสุขสมดังประสานเสียงร่างกายกระทบกันยาวนานหลายชั่วโมงกว่าหนุ่มสาวร้อนรักจะจับมือกันขึ้นแตกกระจายกลางท้องฟ้าด้วยความเสียวซ่านเกินบรรยาย
ร่างใหญ่ทิ้งกายซวนซบร่างบอบบาง ลมหายใจหอบกระชั้นรินรดกัน ทั้งคู่หลับตาพริ้มซึมซับสัมผัสเสียวซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้ รู้สึกดีจนขนอ่อนในกายลุกซู่ไม่เลิก
“โคตรดี”
ทิศเหนือพึมพำออกมาราวละเมอ จูบซอกคอชื้นเหงื่อจนทั่วอย่างหลงใหล เขาโงหัวขึ้นมาจากซอกคอ เอาหน้าผากแนบกัน มุมปากหยักอมยิ้มละมุน ก่อนจะเอียงหน้าจูบเธอเบา ๆ เพื่อให้รางวัล
มุกไหมจูบเขากลับไปอย่างไม่รู้ตัว มือเล็กลูบไล้แผ่นหลังกว้างแล้วกอดรัดแน่นขึ้น ไม่ต่างจากร่องรักคับแคบที่ตอดรัดหนึบหนับให้ความรู้สึกดีเป็นบ้าจนเขาแทบคลั่ง
“เสียวจังครับ พี่ไหม”
“ลงไปสิ พี่หนัก”
คนตัวโตยกยิ้มขำท่าทีพยศ ยอมลุกขึ้นนั่งแล้วถอนความเป็นชายออกมา ก่อนจะรูดปลอกป้องกันทิ้งลงบนพื้นข้างเตียง
มุกไหมลุกขึ้นนั่งบ้าง มองตามถุงยางอนามัยชิ้นนั้นแล้วต้องเบิกตากว้าง เมื่อบนพื้นมีหลักฐานชิ้นสำคัญในความหื่นกระหายของชายหนุ่มรุ่นน้องกระจัดกระจายอยู่ถึงห้าชิ้น
แต่แล้วกลับต้องตกใจจนแทบสิ้นสติ เมื่อเขาหยิบซองถุงยางอนามัยมาฉีกอีกชิ้น เธอจึงคว้าหมับที่ข้อมือใหญ่ทันที
“พอได้แล้ว จะทำให้พี่ตายเลยหรือไง”
ดวงตากลมโตเบิกโพลงตื่นตระหนก กรอบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อจนผมเปียกชื้น ไม่ต่างจากซอกคอและลำตัวของเธอและเขา ทำเอาคนหื่นกระหายแค่นหัวเราะขำตัวเอง
คำพูดที่เขาคาดโทษเธอกับเพื่อนเอาไว้ในงานหมั้นวนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง
“เออ มีโอกาสกูเอาแน่ จะล่อให้หนักเลย”
ดวงตาคมกริบกวาดมองเรือนร่างบอบบางอีกครั้งก็ยอมวางซองถุงยางอนามัยลงที่เดิม เพราะเท่าที่เห็น เขาก็น่าจะเล่นงานเธอหนักมากแล้ว
“ก็ได้ครับ อาบน้ำถูหลังให้ผมด้วยนะ ผมจะยอมหยุดแค่นี้”
มุกไหมเม้มปากแน่น ดวงตากลมโตวาววับเอาเรื่อง ก่อนจะยอมพยักหน้าส่ง ๆ เพื่อเอาตัวรอด ขืนขัดใจเขา มีหวังเธอได้ตายคาเตียงแน่
“เด็กบ้า แรงเยอะอย่างกับควาย” พูดจบก็เดินหนีเข้าห้องน้ำไป
ทิศเหนือมองตามแผ่นหลังบอบบางแล้วส่ายหน้า นึกขำที่ตัวเองรู้สึกหื่นกับเธอเหมือนคนตายอดตายอยาก เรี่ยวแรงมากมายไม่รู้มาจากไหน ทั้งที่ปกติเขาก็ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาใส่ใครแทบไม่พักแบบนี้มาก่อน
ในห้องน้ำที่มีแสงสว่างจากเทียนหอมให้ความโรแมนติก เสียงน้ำในอ่างกระฉอกเบา ๆ จากมือเล็กที่ถูกบังคับให้ถูหลังคนเอาแต่ใจ
“พอแล้วครับ ขอบคุณครับพี่ไหม ผมทำให้พี่บ้างนะ”
เขาหมุนตัวกลับมาหา จับเธอนั่งหันหลังให้ กดครีมอาบน้ำใส่ใยขัดตัวแล้วถูเบา ๆ จนทั่วแผ่นหลังบอบบางด้วยความอ่อนโยน
มือใหญ่อีกข้างยื่นไปนวดคลึงหน้าอกอวบ มุกไหมถอนใจพรืด เงยหน้าหลับตาพริ้ม เผยอปากส่งเสียงครางแผ่วเบาในลำคอ
เธอน่ารักจนเขาทนไม่ไหว ทิ้งใยขัดตัวแล้วโผเข้าไต่จูบผะแผ่วบนผิวเนื้ออ่อนบางของซอกคอขาว มือทั้งสองข้างเคล้นคลึงความนุ่มหยุ่นหนักเบาเร้าอารมณ์
“เหนือ...”
“ชอบหรือครับ”
“อืม...”
ไม่รู้ว่าเธอตอบรับหรือแค่ครางกันแน่ แต่เขาขอเข้าข้างตัวเองว่าเธอชอบที่เขาสัมผัส จึงเพิ่มความเร่าร้อนเป็นเท่าตัว
“พอก่อน...เหนือ”
“นวดตัวอีกนิดนะครับ ผมทำให้”
พูดจบก็จับเธอหมุนตัวกลับมา ดันจนแผ่นหลังบอบบางชิดขอบอ่าง กดครีมอาบน้ำกลิ่นดอกไม้หอมราคาแพงใส่มือแล้วนวดเบา ๆ ลงบนไหล่และแขนทั้งสองข้าง
“นั่งเฉย ๆ นะครับ ผมจะบริการพี่เอง”
มือใหญ่ร้อนผ่าวทั้งสองข้างเลื่อนมานวดคลึงหน้าอกอวบอีกครั้ง ดวงตาปรือปรอยมองเขาด้วยความสับสน สัมผัสของเขาทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง จะปฏิเสธก็ทำไม่ได้เต็มปาก เมื่อตอนนี้รู้สึกดีเหลือเกิน
ดวงตาคมกริบร้อนแรงสะกดเธอจนอยู่หมัด เขาเลื่อนมือลงมาลูบไล้เอวคอดกิ่ว ลากผ่านหน้าท้องแบนราบ เฉียดเนินเนื้อขาวผ่องแล้ววกมาบีบขยำสะโพกผายราวต้องการหยอกเย้า
“สบายไหมครับ”
“อืม...”
“เดี๋ยวผมจะทำให้พี่สบายกว่านี้”
- ผู้เขียน
