“คุณหนูเยว่ซินอีกเล่า ตามปกติแล้วคุณหนูจะต้องตื่นแต่เช้า มาช่วยทำความสะอาดมิใช่รึ”
“ฮึ! คงทนต่อความเสียใจไม่ไหวกระมัง จึงไม่อยากออกมาให้ผู้ใดได้เวทนา แต่ก่อนข้าเคยเอ็นดูที่นางมิเคยรู้ชาติกำเนิดตนเอง แต่พอได้เห็นนางร้ายเพราะไม่อยากให้คุณชายตบแต่งกับสตรีอื่น ข้าก็ทนต่อความเกลียดชังไม่ไหว ไม่น่าเชื่อว่านางจะปกปิดธาตุแท้ของนางเอาไว้ได้นานถึงสิบกว่าปี” ภาพการตบตีทำร้ายคุณหนูสกุลซือหรือตอนนี้คือซือฮูหยินฉายชัดในสำนึกของอาเป่า นั่นคือเหตุผลที่ทำให้สาวใช้เช่นนางเลิกสงสารเยว่ซิน
บ่าวทุกคนในที่นั้นต่างมิมีผู้ใดเอ่ยค้าน นั่นเพราะในใจต่างคนก็ต่างความคิด แม้เกินครึ่งจะไม่อยากเชื่อก็ตาม บ่าวทั้งหมดทำงานตรงลานกว้างนั้นมากกว่าหนึ่งชั่วยาม (2 ชั่วโมง) ทุกอย่างจึงเรียบร้อย พอดีกับแม่นมว่าน แม่นมประจำตัวของจงฮูหยินเดินเข้าไปในห้องหอของคู่สมรสเมื่อคืน ร่องรอยการร่วมรักมีหลักฐานยืนยันออกมาชัดเจนคือหยดเลือดแห
