"เนย! " เสียงผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักทาย ซึ่งตัวเนยเองกำลังนั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนตัวเองอย่างออกรส แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเสียงของ 'นัท' เรียกชื่อ
เนยมองไปทางแฟนหนุ่มที่แอบขุนและขวัญคบแล้วส่งยิ้มให้ เพื่อน ๆ ของหล่อนที่นั่งอยู่ต่างก็มองเนยด้วยสายตาที่เอือมราอา เนื่องจากพวกหล่อนโสดเกือบทั้งกลุ่ม
"พี่นัทเรียนเสร็จแล้วเหรอ? " หญิงสาวถาม
"พี่ออกมาก่อนน่ะ" เขายิ้ม
"แล้วงานท้ายคาบที่ต้องทำส่งอาจารย์หลังหมดชั้วโมงเรียนล่ะ? " เนยถาม
"พี่ให้ไอ้นิวมันทำให้แล้วล่ะ" ชายหนุ่มตอบพร้อมกับเข้าไปนั่งข้าง ๆ แฟนสาว "เย็นนี้ไปไหนกันดี"
"เย็นนี้คงไปไหนไม่ได้แล้วอ่ะพี่" หญิงสาวทำหน้าตาสงสาร "พอดีที่บ้านหนูนัดกินข้าวไว้แล้ว เอาไว้วันหลังนะพี่"
"หรือจะให้พี่ไปเจอที่บ้านเนยดี เนยจะได้เปิดตัวด้วย คบกับพี่มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วนี่" นัดบอก
"เอาไว้วันหลังเหอะนะ" หญิงสาวทำเสียงออดอ้อนให้อีกฝ่ายยอม
ซึ่งเขาก็ยอมจริง ๆ นั่นแหละ
"งั้นก็ได้" เขายอม แต่ใบหน้าที่เขาสื่อออกมานั้นไม่ได้คิดไปในทิศทางเดียวกัน "งั้นเดี๋ยวพี่กลับเข้าไปช่วยไอ้นิวทำงานดีกว่า"
นัทลุกเดินออกไปโดยปล่อยแฟนสาวนั่งงงอยู่ตรงนั้น
"คบกันมาตั้งสามปีแล้วยังเป็นแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย...? " วีวาหญิงสาวใบหน้าสวยคมแต่งหน้าบาง ๆ ร่างกายผอมพูดใส่เพื่อนรักอย่างไม่สบอารมณ์
"ใช่ ๆ พี่นัทอะดูเจ้าชู้ยังไงก็ไม่รู้" สายไหมหญิงสาวหน้าตาบ้าน ๆ แต่งหน้าบางร่างกายอวบพูดออกมาอย่างเกรงกลัว
"แกก็พูดแบบนี้มาตั้งแต่ฉันชอบเขาแล้วปะ" เนยตอบกลับ "เขาคงไม่ว่างจริง ๆ นั่นแหละ"
"แกนี่น้า..." สายไหมเหลือกตามองบน
ไม่รู้จะทำยังไงกับเพื่อนสาวคนนี้จริง ๆ ตั้งแต่เนยอยู่ชั้นมัธยมปลาย นางเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นในเรื่องของใบหน้าที่สวยน่ารักจนมีผู้ชายมากหน้าหลายตาต่างแย่งกันจีบ แต่เนยก็ไม่ได้สนใจพวกเขาแม้แต่คนเดียว แต่พอนัท เด็กหนุ่มรุ่นพี่หมาดเท่สุดหล่อเป็นที่หมายปองของผู้หญิงแทบทั้งโรงเรียนมาชอบ เมื่อได้เป็นแฟนกันก็ทำให้ทั้งโรงเรียนอกหักไปตาม ๆ กัน ทั้งสองคบหาเป็นแฟนกันและเป็นเนยที่มักจะหาข้ออ้างที่จะไม่กลับบ้านหลังเลิกเรียนเพื่อไปเที่ยวกับแฟนหนุ่ม บอกได้เลยว่า นั่นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดเลยทีเดียว
ซึ่งนั่นก็ผ่านมาสามปีแล้ว ความสุขตรงนั้นมันเริ่มเลือนลาง เมื่อเนยไม่สามารถไปเที่ยวกับนัทได้ในบางวัน เขามักจะอารมณ์เสียแล้วเดินหายไปโดยไม่บอก แต่จะไปโผล่อีกทีที่พาราไดซ์อาบอบนวดที่เขากับนิวไปกันตลอด ล่าสุดก็เห็นว่าพาไอ้นิวไปเปิดซิงกับไซด์ไลน์ที่ชื่อมีนาอีก ให้ตายสิ พวกผู้ชายนี่ล่ะน้า
แต่เนยไม่ได้สนใจที่นัทเขาทำตัวแบบนั้นหรอก เพราะตั้งแต่หล่อนย่างเท้าเข้าสู่มหาวิทยาลัยแล้วนั้น ความไร้เดียงสาก็เริ่มหายไป
นั่นเป็นสิ่งที่หล่อนคิด แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันไม่ได้เป็นสิ่งที่หล่อนคิดเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเนยเรียนคาบเช้าเสร็จ เธอก็ไม่มีวิชาเรียนต่อแล้ว รวมถึงนัทก็เช่นกัน แต่พอเธอคิดดี ๆ แล้ว เธอยังมีเวลามามากพอที่จะใช้กับแฟนหนุ่มได้
"งั้นเดี๋ยวเราไปหาพี่นัทก่อนละกันนะ เจอกัน" หญิงสาวพูดเสียงใส
"โอเคจ้า! โชคดีมึง" วีวาพูด
หลังจากนั้นหล่อนก็ไปขอโทษนัทที่กำลังนั่งเซ็งอยู่กับ 'นิว' เพื่อนซี้ของเขาที่วัน ๆ เอาแต่นั่งเขียนอะไรก็ไม่รู้ในสมุด เห็นบอกว่าเป็นนิยาย แต่ก็นะ...เนยไม่ได้สนใจนิยายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
"พี่นัท ไปหาไรกินกันเถอะ" เนยเข้าไปกอดแฟนหนุ่มจากด้านหลัง
"หึ! ทีแบบนี้ยังจะมาง้อ" เขาพูดเสียงเข้ม ทำให้เนยผงะ
"พี่นัทคะ? " เสียงใส ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับการปรากฎตัวของเจ้าของเสียง หล่อนมีใบหน้าที่สวยกว่าเนยมากกว่าเท่าตัว ร่างกายผอมบางตัวเล็กดูน่าทะนุถนอม
แต่นั่นไม่เท่าไหร่ แต่มันทำให้เนยสะอึกเมื่อ 'มัน' เข้าไปกอดแขนนัทโดยเอาหน้าอกไปชนกับแขนของแฟนหนุ่มต่อหน้าต่อตา
อีนี่มันใคร...!?
"ไม่มีอะไรหรอกกิ๊บ ไปกันเถอะ" จากนั้นนัทก็เดินออกไปกับผู้หญิงที่ชื่อกิ๊บทันที แต่ปล่อยให้นิวยังคงนั่งเขียนนิยายของตัวเองอยู่อย่างนั้น
เนยรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอยู่กลางสี่แยก รู้สึกเหมือนโดนสวมเขายังไงยังงั้น จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลรินลงมาตามใบหน้า
อะไรวะ...?
........................
หลังจากนั้นเนยก็ตัดสินใจกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่ แม้ว่าจะโดนแท็กซี่มองตลอดทางจากกระจกหลัง แต่เนยก็ไม่รู้สึกตัวเสียที เนื่องจากตัวเองยังคงช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
พอถึงบ้าน เนยจ่ายเงินค่าแท็กซี่ก่อนที่จะเดินเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้าน ซึ่งเป็นบ้านจัดสรรของโครงการหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีรถของขุนและขวัญจอดอยู่ที่เดิมแต่ก็รถเก๋งคันสีดำจอดอยู่หน้าบ้านหลังข้าง ๆ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เนยเอ่ะใจได้แม้แต่นิดเดียว หล่อนคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะขึ้นไปร้องให้ให้เปียกหมอนแล้วฟังเพลงเพื่อให้อารมณ์มันคงที่มากขึ้น
แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นชายชุดดำยืนอยู่สองสามคน แต่ละคนมีปืนอยู่ในมือ บรรยากาศในบ้านมืดครื้ม แต่ก็ทำให้เห็นร่างของผู้ใหญ่สองคนนอนราบไปกับพื้นโดยมีชายชุดดำสองคนเอาปืนจ่อหัวคนที่นอนราบอยู่คนละกระบอก
คุณพ่อ!! คุณแม่!!