เวกัสกลับเข้ามาที่อู่อีกครั้งเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน และแน่นอนว่าการกลับมาของเขาก็ต้องถามถึงนักโทษคนโปรดที่ให้ออกจากสายตาเป็นครั้งแรกทันที
“เธออยู่ไหน” เขาไม่ได้สงสัยว่าเธอกลับมาเมื่อไหร่ตอนไหน เพราะเขาได้ให้คนของเขาตามจับตาดูห่างๆ อย่างไม่ไว้ใจ และหากเกิดอะไรขึ้นก็ต้องรายงานเขาทันที
แน่นอนว่าเขาได้รับข้อความทันทีที่เธอถึงที่นี่ เป็นการใช้เวลาได้อย่างเชื่อฟัง แม้จะเลทไปบ้างเล็กน้อยแต่ก็ถือว่าอยู่ในช่วงเวลาที่เขากำหนด
“อยู่ข้างบนตั้งแต่กลับมาไม่ได้ออกไปไหนครับ” ตุลตอบกลับเจ้านายอย่างที่จับตาดูเธอแทน
“อืม ไปพักได้แล้ว” เพราะตุลคือคนสนิทหรือเรียกง่ายๆ ว่ามือขวา ที่พักของตุลก็คือที่นี่ ที่ที่เขาสามารถเรียกใช้ได้ตลอดเวลา แต่แน่นอนว่าผลตอบแทนย่อมดี การเป็นอยู่ก็เช่นกัน
เวกัสพาตัวเองขึ้นชั้นสามไปทันที แต่สิ่งแรกที่เห็นคือความมืด มีเพียงไฟอัตโนมัติเท่านั้นที่ทำงานเมื่อจับการเคลื่อนไหวของเขาได้
