เพื่อน(แอบ)รัก นายวิศวะ ตอนที่ 10
1494 คำ
ตอนที่ 10
Nimbus Line CONDO
ประตูห้องคลิกปิด แสงไฟสลัวปกคลุมทั้งห้องนั่งเล่น ร่างสูงอุ้มฉันพามาที่ห้องด้วยความยากลำบาก มาวางที่โซฟา เงาของเราซ้อนกันอยู่ข้างโซฟาหนังสีครีมอ่อน ไคพยุงฉันลงนั่ง มือใหญ่สั่นน้อย ๆ จากทั้งความโกรธและความห่วง
“ไค....” ฉันเรียกเขาแผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเต็มไปด้วยการขอร้อง
ฉันค่อย ๆ เลื่อนสายตาขึ้นสบตาเขา แม้ไคจะพยายามเบือนหนี แต่ดวงตาคมคู่นั้นก็ถูกฉันกักไว้จนขยับไม่ได้ สายตาเราประสานกันอยู่นาน จนลมหายใจของเขาสะดุดไปชั่ววินาที
ฉันยกมือขึ้นแตะต้นแขนเขาเบา ๆ ไล่นิ้วลงมาช้า ๆ ตามแนวกล้ามแข็งเกร็ง ก่อนจะวางแบนลงบนอกกว้างที่สั่นไหวตามจังหวะหายใจ ชายหนุ่มเกร็งขรึงไปทั้งตัว แต่ไม่ได้ผลักฉันออก มีเพียงเสียงหอบที่ดังขึ้นเล็กน้อย
“.......” คนตัวโตนั่งนิ่ง สายตาอ่านยากมองมาที่ฉันนิ่งๆ เหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“คะ ไค ไม่ไหวแล้วอ่ะ”
“เดี๋ยวมา”
เขาเดินหายไปที่ห้องน้ำอยู่แปปนึง แล้วเดินถือผ้าชุบน้ำพร้อมกะละมังเล็กๆ ออกมา
มือแกร่งเริ่มใช้ผ้าชุบน้ำเย็นๆ ซับไปตามใบหน้าและลำคอ
“อื้อออออ” ฉันปัดมือเขาทิ้งตอนนี้มันใช่สิ่งที่ฉันต้องการสะที่ไหนล่ะ
ความร้อนในอกยังเดือดพล่าน เหงื่อเย็นซึมขมับ ลมหายใจสะดุดถี่จนเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ฉันเผลอคว้าเสื้อเขาไว้แน่น ร่างกายสั่นไหวโน้มเข้าหาไคโดยอัตโนมัติ
ไคกัดฟัน สะบัดสายตาไปอีกทางชั่ววูบเหมือนคนกำลังรบกับตัวเอง ก่อนจะเอื้อมหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำเย็น ลูบผ่านหน้าผาก แก้ม ซอกคอฉันช้า ๆ ความเย็นวาบตัดกับความร้อนในผิวทำให้ฉันหลุดเสียงหายใจสั้น กระเพื่อม รุนแรงและน่าอาย
แขนเรียวสลักเสลาเอื้อมไปคล้องคอ ออกแรงกระชากดึงร่างสูงเข้ามาหาตน
ฉันจูบเขาแนบแน่น กดริมฝีปากลากช้า ๆ แต่ก็เงอะงะด้วยความที่ไม่เคยทำมาก่อน แทนที่จะทำให้ชายหนุ่มลำคาญ แต่กลับทำให้ลมหายใจเขาขาดห้วง ไคเผยอปากจูบกลับเพียงเสี้ยววินาที ก่อนมือใหญ่จะยกขึ้นจับพนักโซฟาแน่นเหมือนกลั้นตัวเองจากสัญชาตญาณบางอย่างที่กำลังไหลพรวดเข้ามา
“โมอา…” เสียงเขาแหบต่ำกว่าเดิมเหมือนเตือนว่าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ใช่ตัวฉัน แต่ก็ไม่ได้ผละออก
ฉันคลายจูบก่อนจะสบตาเขาอย่างลึกซึ้ง หวังให้เขาเห็นใจและไม่ผลักไสไปมากกว่านี้ แล้วไล้ริมฝีปากไปตามแนวกรามแข็งแรงที่ตึงเครียดอย่างดื้อดึง ปลายจมูกฉันเฉียดผิวเขาไปถึงกกหู ลมหายใจอุ่น ๆ ของฉันทำให้เขาสะท้านจนรู้สึกได้ใต้ปลายนิ้ว ฉันกระซิบช้า ๆ ข้างหูเขา
“ไม่ไหวแล้วอ่ะ คะ ไค ช่วยหน่อยได้ไหม” เสียงฉันสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น ความปราถนาลึกในใจที่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่ามีพลั่งพูออกมาจนยากที่จะหยุดมันเอาไว้ เหงื่อเล็กๆ ยังคงผุดออกมาไม่ขาดช่วงตามไรผม
ฉันโน้มตัวขึ้นไปหาเขาประกบจูบริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็วจนคนตัวโตนิ่งไป มือใหญ่ยกขึ้นมาเหมือนจะผลักร่างบางออกแต่ทะว่าไม่สามารถทำได้ดั่งใจ เขาแทรกลิ้นร้อนไล้เข้าไปในริมฝีปากเรียวบางที่อ้าเผยอลอสัมผัสจากเขาและแปรเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกแทน ชายหนุ่มตะโบดขยี้เพื่อนสนิทสาวด้วยความหิวกระหาย ปลายลิ้นร้อนๆ กวาดล้อมควานหาความหวานจากคนตรงหน้า
การออดอ้อนยั่วยวนอันไร้สติสัมปชัญญะจากคนตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มแทบทนไม่ไหม ความต้องการอันดิบเถื่อนและสัญชาตณาณนักล่าถูกลุกขึ้นอย่างไม่มีวันย้อนกลับ แกนกึงกายลำตัวเริ่มขยายตัวจนร่างสูงปวดหนึบ
ความทรมานที่หมุนวนอยู่ในท้องน้อยตีขึ้นมาเป็นระรอกเดี๋ยวก็มีมากจนร่างกายสะท้านไหว เดี๋ยวก็ผ่อนลงเบาบางและตีวนกลับมาใหม่ ความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนเริ่มวิ่งเข้าเล่นงานจนหลงลืมความเปราะบางของความสัมพันธ์ที่เฝ้าทะนุทะนอมมาโดยตลอด
ร่างเพียวบางที่ซ่อนความอวบอัดเอาไว้อยากแนบชิดบดเบียดเข้าหาอกแกร่งด้วยความเร่าร้อน ขณะไคปรายตามองวงหน้าสวยหวานที่คุ้นคินแต่ความไร้เดียงสาอยู่ด้านใต้ ที่บัดนี้เร่าร้อนบีบอัดไปด้วยไฟปราถนา มือแกร่งเลิกเสื้อตัวบางออกอย่างเชื่องช้า ทำให้ไม่ทันใจคนเบื้องล่าง มือเรียวสวยจัดการปลดเบื้องเสื้อผ้าของตัวเองเคว้งทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี
“อะ อื้อออ ทะ ทรมานอ่ะไค” ดวงตากลมโตคลอไปด้วยน้ำใสๆ หลับตาพริ้ม มือน้อยๆ เริ่มถอดปลดเสื้อผ้าของเขาออกด้วยเช่นกัน
สายตาคมกริบที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายมองความงามบนเรือนร่างเพื่อนสาวตั้งแต่อกอิ่ม ไล่ลงไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ และกึ่งกลางกายสาวที่บวมเป่งที่น้ำใสๆ เริ่มทะลักออกมาไม่หยุดหย่อน
“ถ้าช่วยแล้ว จะเสียเพื่อนไหมล่ะ”
“อึ่ก มะ ไม่”
“เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด”
“ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นิ นายอยากให้คนอื่นมาช่วยชั้นหรอ”
เขาก้มดูดดื่มอกอวบอัดนั้น ปลายลิ้นดุนไล้ไปตามฐานเนินนุ่มนิ่มก่อนจะดูดดุนที่ยอดถันอย่างเร้าอารมณ์ ริมฝีปากหนาผละออกมา ลมร้อนพุ่นออกมาประทะเต้าขาวเนียวจนขนอุ่นนุ่มลุกซู่ไปตามร่างขาวเนียนนั้น
“ไม่”
โมอาหลับตามพริ้มซึมซับสัมผัสที่เขามอบให้ ฉันต้องการเขาอีก ต้องการมากกว่านี้อีกอย่างไม่รู้จบ อยากให้เขาครอบครองฉันทุกๆซอก ทุกมุม ในค่ำคืนที่ยาวนานนี้
“อื้อ คะ ไค อื้อออออ” ริมฝีปากหนายังคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีเยี่ยม ขณะที่มือแกร่งจับแยกขาขาวนวนเนียวถ่างอ้าออกจากกัน
“หลังจากนี้ก็จะยังเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิม” ร่างสูงให้ฉันรับปากก่อนที่นิ้วแกร่งลูบไล้ไปตามกลีบกุหลาบฉ่ำเยิ้ม ถูไถเบามือจนความเสียวซ่านไหลกระแทกเข้าไปในอกฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว ความวาบหวิวที่มีก่อนหน้านี้เพิ่ฝสูงขึ้นจนเอวบางเผลอยกขึ้นตบสนองการเคลื่อนไหวของเขา
“อ๊า อื้มมมมมมม ชะ ใช่ อ๊า ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม” ยิ่งนิ้วแกร่งหมุนวนทาบกดที่ปุ่มเนินสาวนั้นมาเท่าไหร่ น้ำใสๆ ยิ่งไหลทะลักออกมาจากร่องสวาทมากเท่านั้น นิ้วแกร่งสอดเข้าไปที่ร่องลึกนั้นช้าๆ
“อะ ไค อย่าเพิ่ง” ความวาบไหวรุนแรงแผ่ซ่านไปทั้งร่างผอมบางนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงต่อต้านของฉันถูกกลื่นหายเข้าไปในลำคอจนหมดสิ้น เมื่อเขาเลือกเสียงปิดเพื่อนสาวด้วยการก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นอีกครั้ง แรงพิศวาสนี้ ชายหนุ่มจูบซับความหวานล้ำอย่างอย่างกันคนอดอยากปากแห้งมานาน มือหนาใหญ่ยังคนดันเข้าดันออกอย่างรู้จังหวะ ก่อนที่ร่างบางจะส่งเสียงครางในลำคออย่างสุขล้น
“อื้ออออ” มือแกร่งเพิ่มความเร็วถี่ ยิ่งตอนที่เขางอนิ้วขยับขุดไปกับผิวเนื้ออ่อนนุ่มปานกำมะยี่ด้านในสลับกับควงเป็นวงกลมอย่างเชื่องช้า ร่างบางก็ยิ่งส่งเสียงครวญครางและดิ้นพล่านจนผมสลวยสยายไปตามแรงนั้น
ร่างกายสาวเจ้าบิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าจะเสร็จ มือแกร่งก็ยิ่งเพิ่มความเร็วถี่
ชายหนุ่มหลุบตามองความเป็นสาวไร้เส้นขนที่กำลังตอดรัดนิ้วมือจนยากที่จะขยับ เขารู้ว่าเธอใกล้จะได้ปลดปล่อยความต้องการ
จนเพื่อนสนิทตรงหน้าจะกระตุกอย่างรุนแรงด้วยความสุขสม น้ำรักใสๆ ไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนเต็มมือ ร่างสูงแตะปลายนิ้วแกร่งที่ลิ้นเพื่อชิมความหอมหวาน ฉันเบือนหน้าหนีด้วยความขวยเขิน ดวงหน้าขาวใสแดงระเรื่อ
เสียงหายใจแผ่วเบาของคนตัวเล็กทำให้ไค รู้ว่าความปราถนาที่เอ่อล้นของฉันได้ถูกดับไปแล้ว แต่ไม่นานนัก ความรู้สึกเสียวซ่านก็เริ่มทำงานอีกครั้ง
“ไค อืออออ” มือน้อยเริ่มปัดไป่ยกขึ้นกอบกุมอกอูมของตัวเองอย่างห้ามไม่ได้
“คะ ไค อือออ ใสเข้ามาเลยได้ไหม” ร่างบางตรงหน้าเริ่มส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากเขาอีกครั้ง
ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ยา ห่าอะไรของมันว่ะ”
- ผู้เขียน
