EP1
915 คำ
อาคารผู้โดยสารขาเข้า สนามบินสุวรรณภูมิ
หญิงสาวผิวแทนหุ่นดีในแบบที่สาวยุโรปชอบ ดีกรีนักเรียนนอกพกความมั่นใจมาเกินร้อย เดินออกจากเกทของสนามบิน สายตาพรางมองหาใครบางคน
“พ่อซีขาา มีญ่ามาแล้ว”
“พ่อคิดถึงหนูจังเลย ฟ่อดดด”
มีญ่าสวมกอดซีผู้เป็นพ่อทันทีที่พบหน้า หลังจากเธอไปเรียนที่อังกฤษสองปีจนตอนนี้เรียนจบแล้วกลับมาอยู่ที่เมืองไทย เหลือเพียงแต่น้องสาวตัวแสบของเธอที่ยังเรียนต่อที่นู่นคนเดียวตามลำพัง
“น้องเป็นยังไงบ้างลูก”
“เมญ่าสบายดีค่ะ น้องแอ๊วผู้ขายไม่ยอมกลับ555”
“เฮ้ออ~ “
บ้านหมอซี
“แม่ขาา คิดถึงจังเลยค่ะ”
“แซ่บเกินเบอร์ไปมากนะลูกสาวแม่ หนุ่มๆจีบไม่ขาดสายเลยได้ข่าว” ลีญ่าผู้เป็นแม่เอ่ย
“เบาๆบ้างนะหนูน่ะ พ่อหวง”
“ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็สู้พ่อซีของหนูไม่ได้หรอกค่ะ หนูรักพ่อซีที่สู้ดดดดด”
“เลิกกันแล้วใช่มั้ยแฟนหนูที่ชื่อคริสน่ะ”
“เลิกไปแล้วค่ะพ่อ เขาไม่ใช่คนดี!”
“ดีแล้วลูก”
ปากพูดเหมือนไม่ยีล่ะอะไรกับการที่เลิกกับคริส แต่ในความเป็นจริงก่อนจะบินกลับมา มีญ่าเฮิร์ตอย่างหนักจนต้องรีบเครียตัวเองแล้วบินกลับไทยทันทีเพราะทนอยู่ในสภาพที่ต้องเจอกันทุกวันไม่ได้ ภายนอกเธออาจดูเป็นผู้หญิงร้ายๆแรงๆ แต่ตัวตนจริงๆของมีญ่าแสนจะบอบบางและอ่อนโยน เธอถอดแบบมาจากซีผู้เป็นพ่อมาเต็มๆ ต่างกับน้องสาวอย่างเมญ่า ที่ดูแรงๆเช่นกัน แต่ได้ความโหดจากลีญาผู้เป็นแม่มากกว่าพ่ออย่างซี
“พ่อค่ะ คอนโดหนูเสร็จหรือยังค่ะ”
“ใกล้แล้วลูก ช่วงนี้อยู่ที่บ้านกับพ่อไปก่อน ให้พ่อหายคิดถึงก่อน ตกลงมั้ย”
“ค่ะ หนูจะอยู่กับพ่อซีให้เบื่อหนูไปเลยดีมั้ยค่ะ”
“พ่อจะไปเบื่อได้ยังไง ลูกสาวพ่อทั้งคน หื่ม!”
สองพ่อลูกยังคงกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันด้วยความคิดถึงอยู่แบบนั้น จนลีญ่าผู้เป็นแม่อดยิ้มไม่ได้ ซีเคยดียังไง เขาก็ยังดีกับเธอและลูกๆเหมือนเดิม ไม่เคยทำหน้าที่พ่อบกพร่องสักครั้ง
“วันนี้พ่อไปโรงพยาบาลหรือเปล่าค่ะ”
“บ่ายๆเดี๋ยวพ่อไป มีนัดคนไข้ประจำน่ะ”
“งั้น เดี๋ยวเย็นๆหนูไปหานะคะ หนูจะไปกินข้าวกับพ่อ”
“เอาซิลูก ถ้าไปแล้วไม่เจอพ่อ ไปนั่งรอที่ห้องทำงานเลยนะ”
“ค่ะ”
หลังคุยกันจบ มีญ่าเดินขึ้นห้องนอนเพื่อนอนพักหลังจากไฟร์ทบินยาวนาน ทำร่างกายเธอเพลียพอสมควร ทุกครั้งที่มีเรื่องเครียด เธอจะชอบไปกอดไปให้พ่ออย่างซีปลอบทุกครั้งจนกระทั่งโตจนเรียนจบก็ยังทำเหมือนเดิม ใครจะไปคิดว่าสาวมั่นแบบเธอก็มีมุมแบบนี้กับเขาเช่นกัน
โรงพยาบาลXX
ห้าโมงเย็น มีญ่ามาหาซีผู้เป็นพ่อที่โรงพยาบาล มาถึงก็ไปนั่งรอที่ห้องทำงานทันที เมื่อเข้ามาถึงเจอเข้ากับเซ็ตกล่องอาหารที่ยังร้อนๆ คิดว่าพ่อเธอคงเพิ่งสั่งมันมาเพื่อกินมื้อเย็นกับเธอแน่ๆ แสดงว่าพ่อยังเลิกงานไม่ได้ ถึงสั่งอะไรมากินที่ห้องทำงานแบบนี้
แอ๊ดดดด
“มานานหรือยังมีญ่า”
“เพิ่งมาค่ะพ่อ พ่อสั่งมาหรอค่ะ”
“อ่อ อืม หนูลองดู ร้านนี้ร้านประจำพ่อกับแม่”
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งกินมื้อเย็นด้วยกัน อาหารที่พ่อของเธอสั่งมา มันอร่อย หน้าตาดูดีด้วย เดี๋ยวนี้พ่อกับแม่มีร้านประจำด้วยแหะ มีญ่าได้แต่คิดในใจ
“อาหารสั่งมาจากร้านไหนหรอค่ะพ่อ”
“ร้านตรงซอยxxสุดซอย ถ้าหนูอยากลองอย่างอื่น ลองไปดูซิลูก”
“ไว้หนูจะไปลองนะคะ งั้นหนูกลับบ้านก่อนนะคะ หนูไม่กวนเวลาพ่อทำงานดีกว่า”
“ขับรถดีๆล่ะเรา อย่าขับเร็วนะรู้มั้ย”
“ค่ะพ่อ หนูไปนะคะ”
มีญ่าเดินออกจากห้องทำงานผู้เป็นพ่อหลังจบมื้อเย็น ก่อนขับรถออกจากโรงพยาบาลมา
เฟียส บาร์ แอนด์ บริตโต้
ร้านอาหารฟิวชั่นที่อยู่สุดซอยXX กำลังกลายเป็นร้านโปรดของใครหลายๆคน เฟียส เชฟหนุ่มพ่วงตำแหน่งเจ้าของร้าน กำลังลงมือปรุงอาหารที่เขาเตอร์บาร์ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงลูกค้าจริงว่าสไตล์ไหน สาวๆล้วนๆ เมื่อเชฟหนุ่มผู้ปรุงอาหารให้ทานต่อหน้าหล่อเหลา หุ่นดี อย่างกับนายแบบขนาดนั้น
“พี่เฟียส วันนี้ผมขอกลับไวนิดนะครับ พอดีผมจะพาแฟนผมไปหาหมอครับพี่ โทรมาเมื่อกี้ว่าปวดท้อง”
เฟียสพยักหน้าตอบรับนิ่งๆ ก่อนหันมาสนใจอาหารที่กำลังทำอยู่ตรงหน้า สิ่งหนึ่งที่หลายๆคนทราบ คือเฟียสจะใช้ภาษามือในการสื่อสาร เขาไม่เคยพูดออกมาสักคำ ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร หรือเป็นมาตั้งแต่เกิดมั้ย เพราะเชฟหนุ่มไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวหรือบอกกล่าวให้ใครฟัง
“สวัสดีค่ะ มีเมนูแนะนำมั้ยค่ะ”
- ผู้เขียน
