EP04 ว่าที่เมีย?
1911 คำ
EP04 ว่าที่เมีย?
Yume's Part
"มึง...พูดอะไรของมึงเจวา"
ฉันมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ อยู่ๆ เจวาก็พูดออกมาว่าจะเป็นคู่ถ่ายคลิปให้ใครจะไม่ตกใจ
“ในเมื่อมึงไม่ยอมรับเงินจากกูกูก็จะช่วยมึงแทนไง ถ้ามันจำเป็นต้องถ่ายขนาดนั้นก็มาถ่ายกับกู"
"มึงบ้าไปแล้วหรอ จะมาช่วยกูทำไม”
"เลิกถามแล้วมาทำกับกูให้มันจบๆ ไป แล้วก็หยุดความคิดที่จะไปหาผู้ชายคนอื่นมาถ่ายด้วยได้เลย"
คนตัวสูงมองฉันด้วยสายตาจริงจังไม่มีความล้อเล่นหรือประชดเลยสักนิดทำเอาฉันสับสนไปหมด ฉันไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เจวาตัดสินใจแบบนี้เพราะนี่มันไม่ใช่ธุระอะไรของเขาเลยที่ต้องมาทำอะไรอย่างนี้ ผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างครอบครัวก็มีชื่อเสียงในสังคมถ้ามีคนรู้ว่าเข้าว่าเขาถ่ายคลิปโป๊จะทำยังไง
"มึงคิดดีแล้วหรอเจวา มันเสี่ยงที่จะโดนคนอื่นจับได้นะถ้ามีคนรู้ว่าเป็นมึงล่ะ"
ได้แต่ยกเหตุผลมาอ้างแต่ไม่กล้าปฏิเสธอย่างเต็มปาก ถึงแม้จะไม่เคยคิดเรื่องที่ต้องถ่ายคลิปคู่กับเพื่อนตัวเองมาก่อนแต่ต้องยอมรับว่าในใจลึกๆ ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นเจวายังไงก็ดีกว่าไปทำกับคนอื่น ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ฉันจะปากดีใส่มันเรื่องที่จะหาผู้ชายมาถ่ายด้วยแต่เอาเข้าจริงก็ไม่กล้าทำอย่างที่พูดสักที
อย่างที่รู้ว่าฉันไม่เคย...จึงใช้เวลาตัดสินใจอยู่นานความจริงเกือบจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะถ่ายคู่กับผู้ชายไปแล้วด้วยซ้ำแต่อยู่ๆ เจวาก็มาเสนอตัว
“ใครจะจับได้ เวลาลงคลิปมึงก็เบลอหน้าไม่ใช่หรือไง” พูดแบบนี้หมายความว่ามันดูคลิปฉันมาแล้วงั้นหรอ ให้ตายเถอะเจวาไม่ต้องพูดออกมาตรงๆ ขนาดนี้ก็ได้มั้ยกูก็เขินเป็นนะ!
“ถ ถึงจะไม่มีใครรู้แต่มึงก็เสียเปรียบอยู่ดี มึงไม่ได้อะไรจากการที่ช่วยกูเลยนะ"
“ใครว่าไม่ได้”
“เอ๊ะ?”
“มึงได้เงินจากการทำคลิป ส่วนกู..." เจวาพูดเว้นไว้แค่นั้นแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ทำให้ฉันต้องถอยหนีมันจนสะดุดล้มลงไปนั่งแมะอยู่บนโซฟาเปิดโอกาสให้คนตัวสูงใช้แขนทั้งสองข้างคร่อมตัวกักขังฉันไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหนได้ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ทำเอาฉันเกร็งไปทั้งตัวเมื่อปลายจมูกเฉียดชิดแก้มไปที่ใบหูก่อนที่จะกระซิบประโยคต่อมาเบาๆ ที่ทำเอาฉันขนลุกไปทั้งตัว
"...ก็ได้มึงไง"
.
.
ในเมื่อเพื่อนรักเสนอตัวช่วยเพื่อให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้นขนาดนี้คนที่ไม่เหลือทางเลือกอื่นที่ดีไปกว่านี้อย่างฉันก็ไม่กล้าปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนทำให้ตอนนี้เราสองคนต้องมานั่งทำข้อตกลงกันก่อน
ฉันยอมให้เจวาช่วยและเราตกลงกันว่าจะถ่ายคลิปด้วยกันสองครั้งต่อสัปดาห์ ตอนแรกฉันขอแค่ครั้งเดียวเพราะลงคลิปแค่สัปดาห์ละครั้งก็พอแล้วแต่เจวาไม่ยอมโดยที่มันให้เหตุผลว่า
"เหตุผลอีกอย่างที่กูตัดสินใจช่วยมึงเพราะกูไม่อยากไปเอากับคนอื่นแล้ว แล้วมึงคิดว่าเอากันแค่สัปดาห์ละครั้งมันจะพอหรือไง”
ที่จริงเจวาขอสัปดาห์ละสามครั้งด้วยซ้ำแต่ฉันไม่ไหวหรอกนะสุดท้ายก็ตกลงกันได้ที่ตรงกลางคือสองครั้ง! สำหรับเจวามันคือ ‘แค่สองครั้ง’ แต่สำหรับฉันนี่มัน ‘ตั้งสองครั้ง!’ เลยนะ
สองครั้งต่อสัปดาห์ที่ฉันกับมันต้องมีอะไรกัน...
เริ่มงงแล้วว่าสรุปแล้วใครกันแน่ที่เป็นคนอยากถ่ายคลิป
ถึงแม้ว่าเจวาจะเป็นคนเสนอตัวมาช่วยฉันเองแต่ฉันก็ไม่อยากเอาเปรียบมันเพราะฉะนั้นรายได้จากการลงคลิปคู่กันฉันจะแบ่งกับมันคนละครึ่งแต่เจวาก็ไม่ยอมเพราะสิ่งที่มันต้องการไม่ใช่เงิน
"กูให้สิทธิมึงทุกอย่างนะยูเมะ อยากถ่ายอะไรอยากทำอะไรกับกูก็ได้แต่กูขอแค่อย่างเดียว"
"ขออะไร"
"ถ้ามึงทำจนได้เงินพอจ่ายค่าเทอมและค่าอื่นๆ ตามที่มึงต้องการแล้วมึงเลิกถ่ายคลิปได้มั้ยวะ"
"ได้สิ กูก็ไม่ได้คิดจะทำตลอดไปอยู่แล้ว"
ฉันตอบเจวาโดยไม่ต้องคิดเพราะเหตุผลที่ฉันมาทำตรงนี้ก็เพราะหาเงินจ่ายค่าเทอมถ้าทำจนมีเงินพอจ่ายค่าเทอมจนเรียนจบก็คงเลิกทำแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้อยากดึงเจวามายุ่งกับเรื่องแบบนี้นานนักหรอกถ้าได้เงินมากพอเมื่อไหร่ฉันจะเลิกทันที
เจวาไม่ชอบในสิ่งที่ฉันทำรู้ แอบรู้สึกผิดเหมือนกันนะที่ต้องดึงมันเข้ามายุ่งเกี่ยวกับอะไรแบบนี้ถึงมันจะเสนอตัวเองแต่ฉันก็เห็นแก่ตัวเองจนใจไม่แข็งพอที่จะปฏิเสธ
เหมือนคนจนตรอกที่เห็นโอกาสอยู่ตรงหน้าแล้วต้องรีบคว้าไว้
ฮ่าๆ สมเพชตัวเองอยู่เหมือนกันนะ
ดวงตากลมโตที่ก่อนหน้านี้เป็นประกายเพราะเริ่มมีความหวังอยู่ๆ ก็หงอยลงทันตาเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่างจนเจวาสังเกตเห็น
“เป็นอะไร?”
“เปล่า”
"มานี่มา"
ดึงคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่เข้ามานั่งลงบนตักโดยที่ยูเมะเองก็ไม่ได้ขัดขืน มือหนาลูบหัวเพื่อนตัวเล็กอย่างปลอบโยนก่อนจะประคองใบหน้าหวานสวยให้หันมาสบตากัน
“กูไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่มึงทำ กูแค่เป็นห่วง”
"อื้อ กูรู้...” เขาเหมือนอ่านใจเธอได้อีกแล้ว ซึ่งพอได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กก็ใจฟูขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังไม่เลิกหงอยอยู่ดีจนเจวาต้องกดศีรษะเล็กให้ซบลงบนอกโอบกอดร่างบอบบางไว้หลวมๆ อย่างปลอบโยน
"มึงไม่ได้ตัวคนเดียวนะยูเมะ มึงยังมีกู”
“…”
"อยากได้อะไรหรืออยากให้กูช่วยอะไรก็แค่บอกกูเข้าใจมั้ย"
ร่างบางที่เอาแต่ซบหน้าลงกับอกแกร่งเอาแต่เงียบจนเจวาต้องถามซ้ำ
“เข้าใจมั้ยน้องยู”
“อื้อๆ เข้าใจแล้ว"
เจวาก็แบบนี้แล้วจะไม่ให้เธอหวั่นไหวได้ยังไง : (
.
.
หลังจากที่เคลียร์กันจนเข้าใจยูเมะก็ขอกลับคอนโดตัวเองเพื่อที่จะไปถ่ายคลิปตัวเองก่อนที่พรุ่งนี้จะเริ่มถ่ายจริงกับ ‘เพื่อนสนิท’ เธอหายจากการอัพคลิปไปนานจนผู้ติดตามที่จ่ายเงินรายเดือนแทบจะกินหัวอยู่แล้วต้องรีบกลับไปอัพคลิปก่อนที่คนดูจะหายหมด
ตอนแรกเจวาจะให้เธอถ่ายที่ห้องของเขาเพราะไหนๆ ก็มีของที่ต้องใช้อยู่แล้วแต่ยูเมะไม่ยอม
ยอมก็บ้าแล้ว! จะให้เธอถ่ายคลิปทั้งที่มีเขาอยู่ด้วยเนี่ยนะ เขาไม่อายแต่เธออายนะ ถึงจะตกลงถ่ายคลิปคู่กันแล้วแต่วันนี้ขอกลับไปทำใจก่อนได้มั้ยเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานมากสุดก็เคยแค่จูบกันตอนเมาแต่พรุ่งนี้มันจะมากกว่านั้นแล้วและทุกอย่างก็จะเกิดขึ้นตอนที่เรามีสติกันทั้งคู่ด้วย
แค่คิดยูเมะก็หน้าร้อนขึ้นมาอีกแล้ว
“ไม่กลับหรอ?”
คนตัวเล็กถามเพื่อนตัวสูงที่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องเธอ เขามาส่งเธอที่คอนโดตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วจนเธอเซตฉากตั้งกล้องเสร็จเขาก็ยังไม่กลับไปทำเอายูเมะไม่กล้าเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้เลย
“อืม จะถ่ายยัง?”
“กำลัง มึงก็กลับไปสักทีสิ"
"ไม่กลับ"
“อ้าว!”
"ขอดูหน่อยดิ กูอยากรู้ว่าตอนถ่ายต้องทำยังไงบ้าง"
“ถามจริงเจวา มึงไม่คิดว่ากูจะเขินบ้างหรอ"
"ก็เนี่ยซ้อมไว้ ตอนถ่ายกับกูจริงๆ จะได้ไม่เขินไง" พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องนอนที่เธอเซตไว้อย่างถือวิสาสะ
ยูเมะหัวใจเต้นแรงไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ดี ไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าต้องมาถ่ายคลิปวาบหวิวต่อหน้าเจวาแต่ดูท่าทางแล้วไล่ยังไงก็คงไม่ยอมกลับสินะ
เอาวะยูเมะ!
ถือซะว่าเป็นการละลายพฤติกรรมไปในตัวก็แล้วกันพรุ่งนี้จะได้ไม่เขินมาก
ร่างบางที่ตอนนี้อยู่ในชุดที่จะใส่ถ่ายคลิปมองตัวเองในกระจกด้วยความประหม่า เธอต้องออกไปในสภาพนี้โดยที่มีเจวานั่งรออยู่ข้างนอกแค่คิดว่ากำลังจะถูกสายตาคมจ้องมองก็ทำเธอใจสั่นจนแทบก้าวขาไม่ออก
ไม่ได้ๆ จะให้เขารู้ว่าเธออาย ทำถึงขนาดนี้แล้วต้องเล่นให้เด็กมันดูหน่อยว่าของจริงเป็นยังไง! ไม่งั้นเสียชื่อแอคที่มีคนติดตามเป็นแสนๆ หมด
คิดได้ดังนั้นร่างบางในชุดสุดเอ็กส์ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องน้ำไปเผชิญหน้ากับคนที่รออยู่ทันที
นิ้วเรียวเคาะเป็นจังหวะลงบนโซฟาที่ปลายเตียงขณะที่นั่งรอยูเมะไปเปลี่ยนชุด กว่าสิบนาทีที่เธอหายเข้าไปในห้องน้ำนานเกินไปจนเจวาต้องลุกไปตามแต่ยังไม่ทันได้เดินพ้นโซฟายูเมะก็ออกมาพอดี
!!!
ร่างสูงชะงักมองเพื่อนตัวเล็กที่อยู่ในชุดลูกไม้สีขาวซีทรูที่แทบจะปิดอะไรไม่ได้มาพร้อมกับถุงหน่องตาข่ายสีเดียวกัน ทุกอย่างที่อยู่บนตัวของยูเมะส่งให้เธอดูเซ็กซี่และเย้ายวนขึ้นเป็นเท่าตัว ผิวกายขาวเนียนกว่าคนทั่วไปเพราะเป็นลูกครึ่งไหนจะเอวบางๆ และหน้าอกอวบใหญ่เกินตัวที่ทำให้เขาเผลอจ้องอยู่นานจนโดนยูเมะเข้ามาทุบเรียกสติ
“มองไร!”
“มองว่าที่เมียไง"
“อะ ไอ้บ้า!”
เจวาพูดพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากแถมยังกัดปากเท้าคางมองจนยูเมะรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว
ใครสั่งใครสอนให้กัดปากแล้วมองคนอื่นแบบนี้กันเล่า!
“จะเริ่มยัง?” เขาถามทั้งที่ยังไม่เลิกจ้องเธอไหนจะมือซนๆ ที่เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปมาบนเอวบางจนคนตัวเล็กขนลุกไปทั้งร่าง
เห็นท่าทางของเพื่อนสนิทที่ดูไม่เป็นตัวเองสักเท่าไหร่ทำให้ยูเมะคิดอะไรสนุกๆ ออก
“อืม ก่อนเริ่มช่วยไรอย่างดิ”
“ช่วยไร?”
ผลัก!
ร่างสูงถูกมือเรียวผลักอกให้นั่งลงบนโซฟาก่อนที่คนตัวเล็กจะตามเข้ามานั่งคร่อมทับบนตักแกร่ง แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอเขาไว้หลวมๆ พร้อมกับเอียงคอมองคนใต้ร่างด้วยสายตาออดอ้อน
"ช่วยเร้าให้หน่อยสิ"
!!!
- ผู้เขียน
