มันคือความอึดอัดที่เรรันต์หนียังไงก็หนีไม่พ้น สถานการณ์ตอนนี้เธอกำลังตึงเครียด เคลพี่ชายคนโตของตระกูลจรัญทิพย์รับรู้ แล้วที่เหลือยังไงต่อ??
หมายถึงเธอน่ะต้องทำยังไง? แค่กับเบสยังแย่พอแล้ว อย่าถึงให้กระอักกระอ่วนใจเลย ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับคิมหันต์ คนก่อเรื่อง ไม่เคยมีความรู้สึกแบบเดียวกับเธอสักครั้ง มิหนำซ้ำเขายังอยากจะเปิดโปงมัน ถ้าไม่ติดว่าเธอนั้นขอไว้
“ไอ้เบสมันมาแล้ว”
เสียงน้องคนสุดท้องเค้นขึ้น ในขณะที่หลุดออกมาจากห้องทำงานคุณนายอารีย์ได้ไม่นาน ทำหน้านิ่งไร้การต้อนรับ ชำเลืองมองไปยังทางเข้า เรรันต์ละสายตาจากลัคกี้ หมาพันธุ์ไซบิเรียนที่อุ้มมาด้วยหันไปมอง เธอเผลอยิ้มกว้าง ท่ามกลางความหึงของคิมหันต์ที่สังเกตุการณ์อยู่ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มลงทันควัน เมื่อนึกบางอย่างขึ้นได้
ใช่ หญิงสาวมีตราบาปติดตัว เธอนั้นทำผิดต่อเขา
“เดินไปกอดมันเลยดีไหมล่ะ”
ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ชายหนุ่ม
“ก็ได้
