วินาทีนี้เรรันต์ถึงกับเหวอ เบิกตาโพลงตกใจเก็บอาการไว้ไม่อยู่
“เจิม”
สัญชาตญาณนำวงแขนของเธอผงะจากคอคิมหันต์ถอยหลังไปสองก้าว เรียกชื่อคนมาใหม่เสียงแผ่ว คนใช้ที่เห็นถึงกับก้มหน้างุนส่ายหัวรัวๆทันที
“เจิมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะคะ”
เหมือนปากไม่ตรงกับใจยังไงยังงั้น คิมหันต์หันไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะใช้มือช้อนคางขึ้นมา แล้วเลิกคิ้วถามย้ำ
“ไม่รู้ ไม่เห็น แน่เหรอ หื้ม”
ในขณะสายตาที่มองลงไปนั้น ไม่ต่างกับเหยี่ยวกำลังขู่เหยื่อ
“อะ..”
ทำคนตรงข้ามอย่างเจิมอ้ำอึ้ง ตอบไม่ถูก จะโกหกก็ไม่ได้ จะพูดความจริงก็กลัวจะมีปัญหา เธอได้แต่หลบสายตานั้น เม้มปากตัวเองแน่น ในขณะที่เบื้องหลังของคิมหันต์ มีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึง ยืนเครียดอยู่ เธอใช้มือที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อผสานเข้าหากัน พลางบีบมันจนแน่น เป็นจุดระบายความรู้สึก มองคนตรงหน้าที่ตอนนี้ดึงธนบัตรใบละพันมาสามใบ
หล่อนกำลังคิด สรุปมาเห็นกั
