เสียงใสหญิงแต่แหบใหญ่ของผู้อาวุโสที่สุดในบ้านดังขึ้น ทั้งคู่หันขวับไปมองทันที ก่อนจะพากันนิ่ง มีความคิดเดียวกันตรงที่ว่า
...ไม่รู้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วได้ยินอะไรรึเปล่า ...
ทว่า..ต้องขอบคุณโชคที่มันช่วยเรรันต์ตอนนี้ หล่อนเพิ่งมาได้ไม่นาน
“แกทำอะไรน้องน่ะคิม โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง ยังจะแกล้งกันเป็นเด็กๆ ไปได้”
ถอนหายใจโล่งอกพร้อมกัน แสร้งทำเป็นนอยด์
“นายแม่ พี่คิมเอ็ดหนูค่ะ”
ตอบเสียงงอน พลางเบือนหน้าหนี ในขณะคิมหันต์เองก็ไม่แพ้กัน เปลี่ยนอารมณ์เร็วยิ่งกว่าแสง
“เห้ย พี่แค่ถามว่าทำไมกลับดึก แค่นี้ ถึงกับเป็นเรื่อง”
“ก็ไม่รู้นี่ พี่ชอบเสียงดังทำไมล่ะ หนูก็คิดว่าเอ็ดหนูสิ”
เรรันต์สวน ประโยคนี้ เล่นเอาคิมหันต์ขมวดคิ้ว ใจคิด
.. จริงหรือวะ...
ก่อนเปลี่ยนสีหน้าทันควัน ตัดปัญหาโดยการโบกมือ หวังให้ทุกอย่างจบ และคุณนายอารีย์จะได้ไม่คาดคั้นเอาผิดพวกเขา ให้ความแตกได้ แต่เหมือนทุกอย่างจ
