ห้ามจอด
1048 คำ
2 ชั่วโมงตัดมา ฉัน ยัยรินและยัยแนนก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวออกมาไปดื่มกัน ยัยแนนบอกมาว่ามีร้านเด็ดอยู่ที่หนึ่งอยากให้ฉันลอง แต่สำหรับฉันในตอนนี้ที่ไหนก็ได้ที่จะทำให้ฉันเมาแล้วลืมเรื่องบ้าๆบอๆในวันนี้ได้อ่ะ ฉันขับรถออกมาตามทางที่ยัยแนนบอก และในที่สุดเราก็มาถึงจุดหมาย บริเวณหน้าร้านมีรถจอดอยู่เต็มไปหมดฉันจึงให้ยัยรินกับยัยแนนเข้าไปหาที่นั่งก่อน ฉันจะวนรถเพื่อหาที่จอดรถ และแล้วก็มีอยู่ที่หนึ่งที่ว่างอยู่ ฉันจึงเลี้ยวเข้าไปจอดรถ “นี่เธอ ใครอนุญาติให้เธอมาจอดที่นี่ห๊ะ” ทันทีที่ลงจากรถ ก็มีเสียงของใครบางคนดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ฉันจึงหันหน้าหาต้นเสียง และแล้วก็มียัยผู้หญิงคนนึงยืนเอามือกอดแขนผู้ชายอีกคน แต่เอ๊ะ!! หมอนี่หน้าตาคุ้นๆเเอะ!! “แล้วทำไมฉันจะจอดตรงนี้ไม่ได้ล่ะ ไม่ได้มีป้ายห้ามจอดหนิ่ ” ฉันตอบกลับไปก่อนที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น “แต่ที่ตรงนี้มันคือที่จอดรถของภาคินน่ะย่ะ” ยัยนั่นเดินมาดักหน้าฉัน “แล้วไง ทำไมไม่เขียนป้ายไว้ล่ะ หรือไม่ก็รีบๆมาสิจะได้ไม่มีใครเค้ามาแย่งที่จอดรถของคุณ” ตอบเสร็จฉันก็เดินเลี่ยงไปอีกทาง “นี่เธอ หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ” ยัยนั่นตะโกนตามหลังฉันมา แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว ฉันเดินเข้ามาในร้านก่อนจะมองหายัยพวกนั่น ยัยแนนโบกมือมาแต่ไกลเพื่อให้ฉันเดินไปที่โต๊ะ ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะก่อนจะยกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟมาที่โต๊ะ “แกทำไมไปนานจังว่ะ” ยัยรินถามทันทีที่ฉันเดินมาที่โต๊ะ ฉันบอกยัยสองคนนั้น “พี่ค่ะของรินกับแนนเอานี่นะคะ” ยัยรินสั่งก่อนที่พนักงานจะเดินออกไป “นี่ยัยสกาย แล้วแกจะเอายังไงต่อกับป๊าแกว่ะ ” ยัยแนนมันถามขึ้นมา “ไม่รู้ว่ะ ขนาดเฮียพีออกมาอยู่ที่คอนโดป๊ายังไม่คิดจะตามเลย นับอะไรกับฉันว่ะ” ฉันตอบก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแบบทีเดียวหมดแก้วเลย “เห้ยๆ เบาๆหน่อยมึง เดี๋ยวก็เมากันพอดี” ยัยรินยื่นมือมาเอาแก้วจากฉันไปวางที่โต๊ะ “เมาสิดี ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดเรื่องพวกนี้ให้ปวดหัว” ฉันบอกยัยรินก่อนที่จะรินเหล้าใส่ไปในแก้ว แล้วยกขึ้นจนหมดอีกครั้ง “สกาย” เสียงใครบางคนเรียกฉัน เมื่อฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นเฮียพี นี่เขามาได้ไงเนี้ย “เฮียย เฮียมาได้ไงเนี้ย สกายคิดถึงเฮียจังเลยค่ะ ” ฉันลุกขึ้นกอดเฮีย ฉันคิดถึงเฮียที่สุด และเป็นห่วงเฮียมากๆด้วย ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ “เฮียก็มาของเฮียทุกวันแหล่ะ ว่าแต่เราเถอะ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นมีใครบอกเฮียเลย หื้มมม” เฮีพีเอามือมาขยี้หัวฉันเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆฉัน “สกายกลับมาตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ” ฉันตอบเฮียไปก่อนที่จะกระดกเหล้าเข้าไปอีกที “เห้ยนี่ พอแล้ว นี่น้องรู้เรื่องที่บ้านมาใช่มั้ยเนี้ย” เฮียถามฉัน ฉันนี่ปล่อยโฮออกมาเลย ก่อนที่จะเล่าทุกอย่างให้เฮียฟัง “ป๊าทำเกินไปแล้วว่ะแม่ง นี่ลูกน่ะเว้ย” เฮียพีพูดจบก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากร้านไป ฉันเลยรีบวิ่งตามเฮียออกมา ที่เฮียพีและเฮียพัฒน์เรียกป๊า ก็เพราะป๊าเลี้ยงพวกเขาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะป้าครีมและ ลุงกัน ต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ เลยทำให้พวกเขาไม่มีเวลาที่จะเลี้ยงดูพวกเฮียๆได้ ป๊าของฉัน อาสาที่จะเลี้ยงดูพวกเฮียเขาให้
“เฮียจะไปไหนเนี้ย” ฉันคว้าแขนของเฮียไว้ “เฮียจะไปเคลียร์กับป๊าให้รู้เรื่อง ป๊าแม่งทำเกินไปว่ะ” ตอนนี้เฮียเลือดขึ้นหน้ามาก ฉันต้องรีบห้ามไว้ไม่งั้นเฮียได้ทะเลาะกับป๊าอีกแน่นอน ฉันรีบพาเฮียเข้ามาในร้าน ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย ยิ่งเฮียพีเป็นคนที่อารมฌ์ร้อนอยู่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ “น้องจะมาห้ามเฮียทำไม เฮียจะไปเคลียร์กับป๊าให้น่ะสกาย มันใช่ที่ไหนให้คนอื่นอยู่ในบ้าน แต่ลูกในไส้ต้องมาอยู่ที่คอนโดเนี้ย” . ”ช่างมันเหอะเฮียสกายไม่ซีเรียสอยู่แล้วเรื่องที่อยู่เนี่ย” ฉันบอกเฮียไป แต่มันก็จริงน่ะ ฉันไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้ว แต่แค่เจ็บใจที่ป๊าตบหน้าฉันต่อหน้าคนอื่นนี้ดิ คิดๆแล้วอยากจะกระชากผมยัยหน้าด้านนั่นมาตบให้สะใจสักทีสองที “ถ้าน้องโอเคงั้นก็ไม่เป็นไร งั้นเฮียขอไปนั่งกับเพื่อนๆก่อนล่ะกัน” ว่าแล้วเฮียก็ก็ลุกขึ้นก่อนที่จะหันมาพูดว่า
“ไปนั่งที่โต๊ะกับเฮียมั้ยสกาย” ฉันหันไปมองหน้ายัยสองคนนั้นเป็นเชิงถาม ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินตามเฮียมาที่โต๊ะ ซึ่งมีเพื่อนๆของเฮียนั่งกันอยู่ก่อนหน้าแล้ว ฉันเดินมานั่งลงข้างๆเฮียตามด้วยยัยรินและยัยแนน “ว้าววๆ วันนี้ไอ้พีควง 3 เลยวุ้ย” เพื่อนของเฮียพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะแซวพร้อมๆกัน “จะบ้าหรอว่ะ นี่สกายน้องสาวคนเล็กของกูพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ส่วนสองคนนั้นเพื่อนของน้องสาวกูเว้ย” เฮียรีบบอกเพื่อนๆของเขาไปก่อนที่ทุกคนจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้
- ผู้เขียน
