บทที่ 10
ในสายตาท่านอ๋องหม่อมฉันงดงามหรือไม่
นับจากวันที่ลงนามในสัญญาเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปสองอาทิตย์ โจวเยว่เทียนที่กินยาลูกกลอนสีทองเป็นประจำเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงภายในร่างกาย เพราะอาการเจ็บปวดทรมานที่เกิดจากพิษกำเริบในทุกค่ำคืนตลอดหลายปียามนี้ไม่ได้เกิดขึ้นอีกแล้ว
“หม่อมฉันขอจับชีพจรดูสักหน่อยนะเพคะ” หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนมือบางจะเอื้อมไปจับข้อมือของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“ช่วงนี้หม่อมฉันอยากขอให้ท่านอ๋องงดดื่มสุราก่อนนะเพคะ”
“เพราะเหตุใด อาการข้าแย่ลงหรือ”
ฮวาซือเล่อปล่อยข้อมือของโจวเยว่เทียนให้เป็นอิสระ ก่อนร่างบางจะย่างกายไปที่โต๊ะหนังสือหยิบพู่กันขึ้นมาเขียนเทียบยาบำรุงตัวใหม่ให้เขาลงในกระดาษ
“ร่างกายของท่านอ๋องตอนนี้ยังอ่อนแอจึงไม่เหมาะจะดื่มสุราเพคะ”
“ข้านะหรืออ่อนแอ นี่เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกัน”
“ทรงดื่มได้เพียงวันละสามจอกนะเพคะ แต่หากเลือกได้หม่อมฉันอยากใ
