บทที่ 8
นางร้ายไม่ใช่เหยื่อของพวกแกอีกต่อไป! [2/2]
“นั่นไม่ใช่เรื่องที่ท่านจะมาตัดสินแทนข้าได้”
หญิงสาวพูดออกมาเสียงเย็นก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ราวกับกำลังหาบางอย่าง เมื่อพบสิ่งที่ถูกใจมือบางก็ยื่นออกไปกระชากเส้นผมของสตรีที่คุกเข่าอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้นเดินตามนางมา
“กรี๊ดด ข้าเจ็บ ท่านพี่ช่วยข้าด้วย”
“ซือเล่อปล่อยนาง!”
ฮวาซือเล่อในยามนี้ไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว นางเป็นพวกเมื่อได้รับสิ่งใดก็ต้องสนองกลับไปให้อีกฝ่ายอย่างสาสม ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะหนังสือก่อนจะปล่อยมือทำให้เส้นผมของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ
ตุบ!
“จะ...เจ้าจะทำอะไรปล่อยมือข้านะ..กรี๊ดดดดด”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังไปทั่วห้องหลังจากที่ฝ่ามือข้างขวาของนางถูกฮวาซือเล่อจับตึงไว้กับโต๊ะหนังสือ ก่อนจะราดชาร้อน ๆ ที่อยู่ในกาลงบนฝ่ามือของนาง
หลิวหรูเหม่ยพยายามดิ้นเอามือของนางออกแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่รู้เลยว่าสตรีที่อยู่แต่
