ด้านเจนิสร่างบางรู้สึกตัว ตื่นขึ้นมาอีกทีสี่ทุ่มกว่าๆ ให้ตายเถอะ ฉันเผลอหลับไปหลายชั่วโมง ฉันเสมองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่กอดฉันเอาไว้ เปลือกตาของเขายังคงหลับสนิท พร้อมกับลมหายใจเข้าออกอย่างเสมำเสมอ ฉันเหลือบมองนาฬิกา ...นิฉันหลับไปนานขนาดนี้เชียวเหรอ เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็ขยับตัวขึ้นเพื่อจะลุกออกจากเตียงนอน แต่แขนแกร่งของคนตัวโตกับรัดแน่นขึ้น
"ขอพักต่ออีกห้านาที และเดี๋ยวไปส่ง" เสียงทุ่มของคนที่ฉันคิดว่าหลับเอ่ยขึ้นมา ร่างบางถึงกระชับผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้แน่นขึ้น อารมณ์ก่อนหน้านี้กับตอนนี้ไม่เหมือนกันเลยซักนิด แต่นั้นร่างบางก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แต่กับครุ่นคิดเรื่องของเขาและเธอขึ้นมาวุ่นวายรบกวนภายในจิตใจ สถานะของฉันตอนนี้ไม่ต่างอะไรไปจากเด็กเลี้ยงของเขา ทั้งที่ฉันปฎิเสธ มันนักหนา แต่ฉันก็กายเป็นผู้หญิงใจง่ายยอมมีอะไรกับเขาอยู่ดี ใบหน้าสวยหวานถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก ฉันจะจัดการความรู้สึกท
