หนี้ชีวิต ลิขิตเกมไทย

โต๊ะสุดท้าย ศึกโหวตเลือด

“ในเกมแห่งการอยู่รอด...เพื่อนอาจกลายเป็นศัตรูได้ในเสี้ยวนาที”

เวลา 20:00 น. คืนวันที่ห้า

หลังจบเกม “ลานชั่งวิญญาณ”

ผู้เล่น 28 คนที่เหลือ ถูกเรียกเข้าสู่ "ศาลาไม้กลางป่า" อีกครั้ง

บรรยากาศคราวนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

กลางศาลา... คือ "โต๊ะไม้สี่เหลี่ยมยาว" วางไว้เรียงเป็นรูปตัว U

ตรงกลางโต๊ะมี "โถทองเหลือง" 1 ใบ

ภายในมี ลูกปัดแก้วสีแดงจำนวนเท่ากับจำนวนผู้เล่น

ชื่อเกม: โต๊ะสุดท้าย ศึกโหวตเลือด

[กติกา]

– ผู้เล่นทุกคนต้องร่วมโต๊ะ พร้อมทำความรู้จักกันอย่างเปิดเผย

– ทุกคนมีสิทธิ์ “พูดแสดงตัวตน 2 นาที”

– จากนั้นจะมี "การโหวต" โดยหย่อนลูกปัดลงในโถกลาง

– ใครได้รับ “คะแนนโหวตมากที่สุด” จะถูกนำไปยัง “ห้องตัดสิน”

– ที่ห้องตัดสิน... ผู้ถูกโหวตต้องเลือก “1 คน” ที่จะ ลากไปตายด้วย

[หมายเหตุ]

– หากมีคะแนนเสมอกัน เกมจะให้ “ผู้ได้คะแนนรอง” ตัดสินแทน

– และถ้าผู้ถูกโหวต ไม่เลือกใครตายด้วยใน 5 นาที... ตัวเขาเองจะตายทันที

เสียงซุบซิบดังเบาๆรอบศาลา

“นี่มันเกมฆ่ากันโดยตรงเลยเหรอ?”

“แปลว่าใครปากดี โดนแน่”

“โคตรบาป…”

ช่วงแสดงตัวตน

ผู้เล่นเริ่มทยอยพูด

บางคนพยายามแสดงภาพคนดี

บางคนขอโทษ

บางคนแกล้งอ่อนแอ

มีชายคนหนึ่งบอกว่า

“ถ้ารอด ผมจะบริจาคเงินทั้งหมดให้วัด”

เสียงคนอื่นแอบหัวเราะในลำคอ

เตชินท์ ลุกขึ้นบ้าง

“ผมไม่ใช่คนดี…แต่ผมไม่เคยทรยศใครถ้าใครคิดจะเล่นเกมนี้แบบการเมือง ผมขออยู่คนละข้าง”

หลายคนพยักหน้า

บางคนเริ่มมองว่าเขาอาจเป็นภัย...

พริม พูดสั้นๆ

“ฉันเป็นคนตรงถ้าใครมีปัญหากับฉัน ก็เชิญฆ่าฉันเลยคืนนี้แต่ถ้าคุณคิดว่าคนซื่อคือภัยก็เตรียมโดนหักหลังจากคนที่พูดดีได้เลย”

หลังจบการพูด การโหวตเริ่ม

ทุกคนลุกไปหย่อนลูกปัดในโถ

ไม่มีเสียง ไม่มีคำพูด

เงียบเสียยิ่งกว่าในโบสถ์

[ผลโหวต]

ผู้ได้คะแนนโหวตสูงสุด: หมายเลข 019 – ชื่อ “บอย” (อดีตช่างไฟวัย 35)

คะแนนโหวต: 7 เสียง

ผู้ได้คะแนนรอง: หมายเลข 114 – พริม (6 เสียง)

บอย หน้าซีด

เขาถูกพาไปยัง “ห้องไม้ลับ” ที่มืดสลัว

ด้านในมีเพียงเก้าอี้ 2 ตัว

อีกตัวหนึ่งมี มีดไม้สลักลายเทพยม วางอยู่

ระบบถามด้วยเสียงราบเรียบ

“คุณมีเวลา 5 นาที เลือก 1 คนให้ตายพร้อมคุณ”

“หากไม่เลือก คุณจะตายเพียงคนเดียว”

บอยเหงื่อแตก

เขานึกถึงชื่อพริม... แต่ก็รู้ว่าเธออันตราย

เขานึกถึงเตชินท์... แต่คนนั้นก็ช่วยลากเพื่อนหนีในรอบก่อน

“หรือจะเลือกเด็กคนนั้นดี? ไม่น่าทำอะไรได้...”

เขาพึมพำกับตัวเอง

ในมือสั่น… พร้อมจะชี้ชีวิตใครสักคน

เสียงระบบดังขึ้น

“หมดเวลา...”

“โปรดประกาศชื่อบุคคลที่คุณเลือก”

เขาสูดหายใจ

แล้วพูดออกมา

“ฉันเลือก... หมายเลข 031 – ‘เมย์’”

เสียงโห่ดังจากภายนอก

เสียงกรีดร้องของหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง

เธอร้อง “ทำไม?!” ทั้งน้ำตา ก่อนจะถูกเจ้าหน้าที่ชุดดำลากหายไปในเงามืดพร้อมบอย

[ตอนจบของเกม]

ผู้เหลือ: 26 คน

ระบบประกาศ: “จะมีการโหวตอีก 1 ครั้ง ก่อนเข้าสู่ ‘รอบปราบปราม’”

เตชินท์หันไปมองพริม

เธอกอดอก... แววตาแข็ง

“เกมหน้า ไม่มีคะแนนรองแล้วใครถูกโหวต... ตายคนเดียว”