หนี้ชีวิต ลิขิตเกมไทย

วงล้อมบาป เกมเลือกฆ่าในความมืด

“ในความมืด... เราไม่รู้ว่าใครคือศัตรูแต่ที่แย่กว่านั้นคือเราอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่า... เราเองเป็นใคร”

เวลา 00:15 น.

ค่ำคืนที่มืดมิดเกินกว่าจินตนาการ

ทุกคนถูกปลุกโดยเสียงระฆังโลหะ 3 ครั้ง

ไม่มีคำอธิบาย

ไม่มีเสียงประกาศล่วงหน้า

มีเพียง เจ้าหน้าที่ชุดดำ เดินมาคนละกลุ่ม

และแจก "ผ้าปิดตาสีดำลายไทย" คนละผืน

“เกมถัดไป จะเล่นในความมืด

โปรดสวมผ้าปิดตาแล้วเดินตามแสงคบเพลิงไปยังลานกลาง”

เตชินท์สบตาพริม

เธอกระซิบเบาๆ

“ระวังนะ... เกมนี้ ฉันรู้จักมันดี”

“มันไม่ใช่เรื่องของแรง หรือความเร็ว… แต่มันคือ ‘ใจ’”

เตชินท์ไม่ถามต่อ

เขาสวมผ้าปิดตา และเดินตามแสงไฟสลัวไปกับฝูงชนเงียบๆ

ลานวงล้อมบาป

พื้นที่วงกลมล้อมด้วยเสาไม้และลวดหนาม

ทุกคนถูกจัดให้นั่งแยกออกจากกัน ห่างกัน 3-5 เมตร

ไม่มีใครเห็นใคร

ไม่มีใครรู้ว่าใครนั่งข้างๆ

เสียงกองไฟลุกพรึบกลางลานคอยให้แสงเล็กน้อย แต่ไม่เพียงพอจะเห็นหน้าคนอื่น

เสียงประกาศจากระบบเริ่มขึ้น ด้วยโทนเสียงเย็นยะเยือก

ชื่อเกม: วงล้อมบาป ใครฆ่าใคร

กติกา

ผู้เข้าแข่งขันจะนั่งในลานวงกลม

แต่ละคนจะได้รับ ลูกแก้วบาป 1 ลูก ที่สามารถใช้ “เลือกฆ่า” ผู้เล่นอื่น ได้เพียงครั้งเดียวในเกม

ทุกๆ 10 นาที ระบบจะถามว่า “คุณจะใช้ลูกแก้วหรือไม่?”

หากมีผู้เล่นเลือกใช้ ลูกแก้วจะสุ่ม “ส่งผลไปยังผู้เล่นที่อยู่ถัดไป 3 ที่นั่ง” (จากซ้ายหรือขวาโดยสุ่ม)

หากคุณไม่ได้ใช้ลูกแก้วภายใน 30 นาที จะถือว่า ‘ยอมให้กรรมเลือก’ และมีโอกาสตายโดยสุ่ม

ผู้รอดชีวิต… จะมีไม่เกินครึ่งจากจำนวนเริ่มต้น

เสียง “ติ๊ก...ติ๊ก...” ดังเบาๆในแต่ละหัวมุม

เตชินท์นั่งนิ่ง ใจเต้นโครมคราม

ในมือของเขา คือ “ลูกแก้วสีเทาอมดำ” ที่มีลวดลายคล้ายเปลวไฟ

เหมือนสิ่งไม่มีพิษภัย... แต่แฝงความตายไว้เต็มเปี่ยม

10 นาทีแรกผ่านไป

เสียงระบบถาม

“หมายเลข 027 จะใช้ลูกแก้วหรือไม่?”

เตชินท์กัดฟัน

มือเขาสั่น แต่เขาตอบเบาๆ

“ไม่ใช้”

“หมายเลข 114 จะใช้ลูกแก้วหรือไม่?”

เสียงระบบถามพริม

ไม่มีเสียงตอบ

ระบบเว้นจังหวะ…

“คำตอบ: ใช้”

เตชินท์สะดุ้งเฮือก

เขาไม่รู้ว่าพริมเลือกใคร

แต่สิ่งที่ตามมาคือ...

“ผู้เล่นหมายเลข 117 เสียชีวิต”

เสียง “ตุ้บ” ดังขึ้นทางซ้าย

ใครบางคนล้มลงกับพื้น

เสียงหายใจสุดท้ายขาดห้วงในไม่กี่วินาที

20 นาทีผ่านไป

เตชินท์เริ่มเหงื่อซึม

เสียงในหัวดังวนซ้ำ

“เราควรใช้มันไหม?”

“ถ้าไม่ใช้ เราอาจตายสุ่ม…”

“แต่ถ้าใช้… เราจะฆ่าคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำ”

เสียงระบบถามเขาอีกครั้ง

“หมายเลข 027 จะใช้ลูกแก้วหรือไม่?”

เขาเงียบ...

เงียบจนเกือบหมดเวลา

“...ไม่ใช้”

“หมายเลข 115 จะใช้ลูกแก้วหรือไม่?”

“ใช้”

“หมายเลข 111 เสียชีวิต”

เสียงผู้หญิงกรีดร้องก่อนเงียบหาย

กลิ่นบางอย่างเริ่มคลุ้งในอากาศ กลิ่นเหม็นไหม้จางๆ

ไม่ใช่จากไฟ... แต่จาก "ไฟในอกคน"

30 นาทีผ่านไป

ระบบเริ่มสุ่ม “กรรมเลือก” ให้คนที่ไม่ใช้ลูกแก้ว

เสียงหมุนดัง “กรึ๊ก...กรึ๊ก...”

เตชินท์นั่งตัวแข็ง

ชื่อของเขายังไม่ถูกรับเลือก

แต่...

“หมายเลข 066 ถูกคัดออกโดยระบบกรรม”

เสียงของยุทธชายเงียบที่เคยถูกเสนอชื่อในเกมบัลลังก์หายไปในความเงียบ

สุดท้าย... มีผู้รอดเพียง 41 คน จากทั้งหมด 78 คนในเกมนี้

เสียงลำโพงสุดท้ายดังขึ้น

“เกมจบแล้ว... ขอถอดผ้าปิดตา”

เตชินท์ลืมตา

คนข้างซ้ายหายไป

ข้างขวาเป็นหญิงสาวหน้าใหม่ที่ร้องไห้จนตัวสั่น

พริมเดินเข้ามาหาเขา

สบตาแน่นิ่ง

“ฉันบอกแล้ว… เกมนี้ไม่ใช่เรื่องของแรงมันคือเรื่องของใจ… ว่าใจนายฆ่าคนไม่ลงหรือเปล่า”

เธอยื่นลูกแก้วที่ใช้แล้วให้เขาดู

มันกลายเป็นสีดำสนิท

“บางที... ใจดีเกินไป อาจไม่รอดถึงรอบสุดท้าย”

เธอพูดพร้อมหมุนตัวกลับไปในเงามืด