เมื่ออาหารจานด่วนมาเสิร์ฟทศกัณฐ์วางสมาร์ตโฟนแล้วก้มหน้าก้มตากิน เรียบร้อยก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมารอไอยดาที่รถ มาเร็วเคลมไวฉิบ อีฟไม่กล้าคุยด้วยเลย
“เอ้าอีฟ มานานยัง” เฌอเอมกับอมรเทพเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้วนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ อมรเทพนั่งตัวที่พี่เก้าเพิ่งจะลุกออกไป เฌอเอมนั่งข้าง
“ก็นาน”
“แล้วนี่มากับใคร ทำไมมีข้าว 3 เหลา 1”
“พี่เก้า” เมื่อคำตอบดังออกมา อมรเทพเฌอเอมมองหน้ากัน
“สั่งผิดว่างั้น?” เฌอเอมเป็นคนถาม
“อืม ก็มันเคยชินนี่”
“แต่พี่เก้าเขาแพ้อาหารทะเล” อมรเทพพูดเบา ๆ คือใครก็รู้เพราะพี่แกเคยกินข้าวที่โรงอาหารแล้วชักไป เรื่องนี้ไอยดาก็รู้ เมื่อครั้งที่คบกันก็ระวังอย่างดี เธอถึงขั้นเลิกกินอาหารทะเลเป็นเพื่อนพี่เก้า
“ก็คนมันชิน” ตลอดเวลาที่อยู่กับอนุการสั่งแบบนี้ตลอด มาร้านนี้ตลอด มันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้าง กับพี่เก้าเพิ่งจะกลับเข้ามาในวงจรชีวิตแค่สองวันเท่านั้น จะให้เป๊ะทุกอย่
