ทศกัณฐ์ขับรถออกมาจากซอยบ้านเห็นเจ้าตัวแสบกำลังเดินไปปาดน้ำตาไป เขาจอดเทียบแล้วเรียก “ขึ้นรถ”
“ไม่ พี่ไปเถอะ เค้าไปเองได้”
“ขึ้นรถไอยดา เราควรคุยกัน เธออยากจะคุยไหม”
“…” จำเป็นต้องคุยอะไรอีกเมื่อกี้พูดไปหมดแล้ว
“จะได้จบไง” ทศกัณฐ์ยื่นคำขาดและคิดว่าพูดแบบนี้ไอยดายอมคุยกับเขาแน่
แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด น้องยอมเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ เขาจึงขับรถออกมา ทศกัณฐ์พาไอยดามานั่งข้างหนองน้ำใหญ่ในตัวเมือง เป็นสถานที่เรียกได้ว่าจุดเด่นของจังหวัดนี้
“นานมากแล้วเนาะที่เราไม่ได้มานั่งด้วยแบบนี้” ทั้งคู่จะมีที่ประจำซึ่งนั่งด้วยกันทุกครั้งสมัยที่ยังเรียนมัธยม มาง่ายเพราะสถานที่นี้ห่างจากโรงเรียนเพียงแค่ 3 กิโลเมตร
“อืม”
“ยังกินเหมือนเดิมอยู่ไหม” ทศกัณฐ์เปิดดูเมนูแล้วเอ่ยถาม ข้างสระน้ำใหญ่เป็นร้านขายของ พวกอาหารตามสั่ง ส้มตำ ปลาเผาและร้านนี้คือร้านที่เมื่อก่อนทั้งคู่มานั่งกินด้วยกันเป็นประจำ
ไม่น่า
