EP.1 รับบทคนโง่
1695 คำ
บทที่ 1
รับบทคนโง่
"พิมพ์ พี่สัญญานะว่าพี่จะดูแลพิมพ์กับลูก พี่จะไม่ปล่อยให้พิมพ์โดดเดี่ยวและสู้ไปคนเดียวแน่นอน"
"ขอบคุณนะคะ"
พิมพ์ หญิงสาวสาววัยยี่สิบสามพูดขึ้นและส่งยิ้มให้ชายคนรักทั้งน้ำตา คำพูดของเขาทำให้ความกังวลใจทั้งหมดที่เธอแบกไว้เริ่มจางหายไป
"ดูสิ บ้านของเราสองคนน่าอยู่ไหม บ้านหลังนี้อะนะ คุณแม่พี่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด พี่หวังมาตลอดเลยนะ ว่าถ้าวันไหนพี่แต่งงานกับพิมพ์แล้ว พี่จะพาพิมพ์ย้ายมาอยู่ในบ้านหลังนี้ มีลูกตัวเล็ก ๆ วิ่งไปมาอยู่รอบบ้าน คงมีความสุขมากไม่น้อย" ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะยื่นมือไปแตะที่ท้องของแฟนสาว
"ว่าไงตัวเล็ก บ้านใหม่ของเราน่าอยู่ไหมครับรีบออกมานะ คุณพ่อคุณแม่รออยู่"
พิมพ์มองการกระทำของแฟนหนุ่ม มันทำให้เธอหลงรักเขามากขึ้นไปอีกระดับ เขาช่างเป็นผู้ชายที่แสนดีและอบอุ่นอยู่เสมอ เพราะอย่างนี้ไง ถึงทำให้เธอยกหัวใจทั้งใจให้เขาไปคนเดียว ชาตินี้เธอคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว
"พี่เอื้อคะ แต่ว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ค่อยแต่งก็ได้"
หญิงสาวทำหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น
"แหม...พิมพ์ก็มีเจ้าตัวเล็กในท้องเป็นตัวประกันอยู่แล้วนี่น่า จะกลัวอะไรครับ อีกอย่าง พี่ก็รักพิมพ์มาก ๆ ด้วย ไม่แต่งไม่ได้แล้ว"
"จริงเหรอคะ" หญิงสามถามกลับด้วยรอยยิ้ม
"จริงสิ! ป้ะ เข้าบ้านกันดีกว่า ข้างนอกอากาศร้อน เดี๋ยวจะไม่สบายเอา" พูดจบ เขาก็จูงมือพิมพ์เดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
ส่วนตัวพิมพ์พาก็เองยิ้มไม่หุบ ที่ยิ้มไม่ใช่เพราะดีใจที่จะได้อยู่บ้านหลังใหญ่หรอกนะ แต่เป็นเพราะจะได้อยู่กับคนที่เธอรักต่างหากล่ะ เขา...เป็นรักแรกและคนแรกของเธอ เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ ไม่ว่าจะกับใคร ในเวลาที่เธอมีปัญหาหรือเรื่องทุกข์ใจ เขาก็มักจะเป็นผู้ฟังและคนให้คำปรึกษาที่ดี เขาทำให้เธอรัก รักจนไม่เหลือพื้นที่ให้ใครอีกแล้ว แต่ถ้าจะให้พูดจริง ๆ เขาก็เป็นเหมือนโลกทั้งใบของเธอไปแล้ว
"พี่เอื้อคะ พิมพ์รักพี่เอื้อมาก ๆ เลยนะ ขอบคุณนะคะที่ไม่ทิ้งพิมพ์"
"แล้วจะให้ทิ้งไปไหนละครับ"
"ไม่รู้สิ" พิมพ์ตอบออกไป ก่อนที่จะนั่งลงบนพื้นข้าง ๆ ตัวชายหนุ่ม
"จะทำอะไรครับ"
"ก็ช่วยพี่เอื้อพับผ้าไงคะ"
"ช่วยอะไร ไม่ต้องช่วย พิมพ์ไปนอนเลย งานแค่นี้ พี่ทำได้สบาย" ชายหนุ่มพูดด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะดึงเสื้อในมือของแฟนสาวคืนมา
"ก็พิมพ์อยากช่วยนี่น่า"
"ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เถอะ พิมพ์กำลังท้องอยู่นะ พี่ไม่อยากใช้แรงงานคนท้องนะครับ"
พิมพ์พาส่งยิ้มให้เอื้อ แล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งที่เตียง "ตั้งใจพับผ้านะคะคุณแฟน"
ตกกลางคืน
หลังจากที่ทั้งสองช่วยกันทำงานบ้านจนเสร็จหมดเรียบร้อย ก็มานั่งดูทีวีตรงห้องนั่งเล่นเพื่อพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาคู่แฟนทั่วไป
"พี่เอื้อคะ เราจะไปฝากครรภ์วันไหนดีคะ" พิมพ์พาถามชายหนุ่มที่กำลังนั่งดูหนังอย่างตั้งใจ พร้อมกับลูบท้องตัวเองไปด้วย เธอตั้งท้องได้เกือบสองเดือนแล้ว ตอนที่ไปตรวจครั้งแรกคุณหมอถามเธอว่าจะฝากครรภ์เลยหรือเปล่า เธอกำลังจะตอบตกลง แต่เอื้อบอกเธอว่า ค่อยมาฝากใหม่ก็ได้ เพราะวันนั้นเอื้อมีธุระที่จะต้องรีบไปจัดการ เลยทำให้ยังไม่ได้ฝาก
"เอาไว้พี่ว่่าง ๆ พี่จะพาไปนะ พิมพ์ก็รู้นี่ว่าช่วงนี้พี่ต้องสอบ พี่จะเรียนจบปริญญาโทแล้วนะ" เขาตอบกลับ
"จริงด้วย พิมพ์ลืมไปเลยค่ะว่าพี่เอื้อต้องสอบแล้ว ปริญญาโทด้วย มันคงยากแน่ ๆ " หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าเล็กน้อย
พอนึกย้อนไปถึงวันที่เธอเรียนก็เสียดายเพราะอีกไม่กี่เดือนเธอก็จะจบปริญญาตรีแล้ว แต่ดันมาพลาดท้องเสียก่อน เลยทำให้ต้องออกจากมหาวิทยาลัย พิมพ์พาปลอบใจตัวเองด้วยการมองรูปลูกในแผ่นอัลตร้าซาวด์ทุกวัน จนทำให้ความรู้สึกของเธอโอเคขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะเรียนไม่จบ ขอแค่ให้คนที่เธอรักเรียนจบ มีงานดีๆทำก็พอแล้ว ส่วนเธอก็จะคอยเป็นแม่บ้าน เป็นแม่ที่ดีของลูก และเป็นภรรยาที่ดีของเขาเอง
"พิมพ์อยากกลับไปเรียนไหม" อยู่ดี ๆ เอื้อก็ถามขึ้น ทำให้พิมพ์มองหน้าเขาอย่างประหลาดใจ
"อยากสิคะ แต่เอาไว้ลูกโตก่อน พิมพ์จะสอบเทียบเข้าเรียนใหม่นะ ไม่มีใครแก่เกินเรียนนี่คะ จริงไหม"
ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับคำตอบของคนตรงหน้า ก่อนจะหันหน้ากลับไปดูทีวีต่อโดยไม่ได้พูดอะไรอีก
เช้าวันต่อมา
พิมพ์ตื่นแต่เช้าเพื่อลงมาทำอาหารให้คุณแฟนสุดที่รักได้รับประทาน ก่อนที่เขาจะเดินทางไปเรียนที่มหาลัย อาหารเช้าวันนี้เธอเลือกทำแซนวิชแฮมให้เขาทาน เอื้อเป็นคนชอบทานอะไรง่าย ๆ ไม่ยุ่งยาก ทำให้เธอไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องอาหาร
ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งจัดอาหารใส่ในกล่องอยู่นั้น เอื้อก็เดินลงมาพร้อมกระเป๋าสะพาย "วันนี้ทำอะไรให้พี่ทานครับ"
"วันนี้เหรอคะ วันนี้พิมพ์ทำแซนวิชให้พี่ค่ะ พี่จะได้เอาไปทานบนรถแบบง่าย ๆ " เธอตอบกลับพร้อมยกกล่องแซนวิชที่พึ่งทำเสร็จส่งให้เขา
"น่ากินจัง งั้นพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวจะรีบกลับมาหา"
"ค่ะ รีบกลับมานะคะ พิมพ์กับลูกจะรอนะ"
ทันทีที่ส่งชายหนุ่มขับรถไปเรียน หญิงสาวก็กลับมานั่งทำงานบ้านเหมือนเดิม แต่มันไม่ใช่งานที่หนักอะไรมากมาย อะไรที่ช่วยกันทำได้เธอก็เต็มใจทำกับมันทุกอย่างแหล่ะ อีกอย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิงงอมืองอเท้า ที่จะทำอะไรไม่เป็นเลย ในขณะที่พิมพ์กำลังทำงานบ้านอย่างตั้งใจ เธอก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าวันนี้เป็นวันที่คุณหมอนัดตรวจครรภ์ จะรอให้เอื้อกลับมาคงไม่ทัน เพราะวันนี้เห็นเขาบอกว่า เขามีเรียนถึงเย็นเลย แล้วอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลานัดของคุณหมอแล้ว
คิดได้อย่างนั้น เธอจึงละมือจากงานบ้าน ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกายทันที "วันนี้จะได้เจอกันอีกแล้วนะ เจ้าตัวเล็ก"
หลังจากที่ขับรถออกมาจากบ้านได้สักระยะ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสของเขาก็จางหายไปเลย เอื้อแวะจอดรถตรงข้างทางแล้วหยิบกระเป๋าที่นำออกมาด้วยเปิดออก สิ่งของที่อยู่ภายในนั้นไม่ใช่หนังสือเรียน หากแต่เป็นเสื้อผ้าที่เตรียมมาเปลี่ยนด้วย ความจริงแล้วที่เขาบอกพิมพ์ว่าเขามีเรียนถึงตอนเย็นนั้น เขาโกหกเธอ...เขาแค่ไม่อยากพาเธอไปหาหมอ ไม่อยากพาเธอไปให้ใครๆเห็นเลยสักนิด เขาไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่าเขามีแฟนและกำลังจะมีลูกในอีกไม่ช้า ถามว่าเขาอายเหรอ ถ้าให้ตอบตามตรงก็"อาย"
ย้อนไปในวันที่โชคร้ายที่สุดในชีวิต
ในวันนั้นเขากำลังปาร์ตี้กับพวกเพื่อนๆของเขาอย่างสนุกสนาน จู่ ๆ พิมพ์ก็เดินเข้ามาหา แล้วบอกเขาว่ามีเรื่องจะบอก เขาเดินตามพิมพ์ออกไปจากวงปาร์ตี้ และยืนรอฟังในสิ่งที่หญิงสาวจะพูด
"มีเรื่องอะไรเหรอ พิมพ์"
"พี่เอื้อค่ะ พิมพ์ไม่รู้ว่ามันเป็นข่าวดีมากแค่ไหนสำหรับพี่ แต่สำหรับพิมพ์มันดีมากๆค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยท่าทางดีใจ แววตาของเธอที่สื่อออกมา แลดูมันมีพลังมาก ๆ
เอื้อมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย "ข่าวดีอะไรครับ"
ยังไม่ทันที่เอื้อจะพูดต่อ พิมพ์พาก็ยกแท่งสี่เหลี่ยมขึ้นมาให้เขาดู ในตอนแรกเขาก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร เพราะมองเห็นไม่ชัด แต่ทันทีที่ได้สัมผัสและมองมันอย่างไม่ละสายตา เขาก็ต้องสะอึก กลืนน้ำลายลงท้องด้วยความตกใจ
"นี่อะไรเหรอ พิมพ์"
"ที่ตรวจครรภ์ไงคะ พิมพ์พึ่งตรวจวันนี้ ตอนแรกที่เห็น พิมพ์ตกใจมาก ๆ เลย พิมพ์เลยรีบเอามาให้พี่ดู" พิมพ์พาพูดกระตุกกระตัก
คนที่ฟังอยู่ถึงกับไปไม่เป็น เข่าของเขาแทบทรุดลงไปกองบนพื้น หากจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกของตนก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาจำได้ว่าครั้งแรกที่มีอะไรกับพิมพ์พา มันมีเลือดไหลออกมาด้วย "แล้วพิมพ์แน่ใจเหรอ มันอาจจะผิดพลาดก็ได้นะ"
"พิมพ์ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ พี่เอื้อคะ พรุ่งนี้พี่เอื้อพาพิมพ์ไปตรวจหน่อยได้ไหมคะ พิมพ์จะได้รู้ว่าควรทำยังไงต่อ ถ้าเกิดมีขึ้นมาจริง ๆ "
เอื้อพยักหน้าตอบกลับอย่างงง ๆ ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าพิมพ์พาจะท้องได้ ทั้งที่เขาก็ป้องกันและบอกให้พิมพ์พาทานยาตลอด ถ้าแม่ของเขารู้เรื่องนี้ มีหวังหัวหลุดบ่่าแน่นอน มันเป็นคราวซวยของเอื้ออานนท์จริง ๆ
- ผู้เขียน
