Chapter 2: คนที่กูเลือก
2070 คำ
15 นาทีก่อน
“เลือกหญิงได้หรือยังวะไอ้ไค? กูจะได้เรียกคนให้ไปทาบทาม” สรัญถามเพื่อนที่ยืนมองฝูงคนเบื้องล่างเต้นส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง
น่านน้ำกอดอกนิ่งแล้วขมวดคิ้ว หนุ่มหล่อหมายตาไว้แล้วคนหนึ่งและต้องเป็นคนนั้นเท่านั้น เมื่อหนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นตัดสินใจได้จึงพยักหน้ารับ
“อืม กูเลือกได้แล้ว มึงเรียกคนของผับมาเลย เดี๋ยวกูจะชี้ให้ดูเองว่าอยากเชิญคนไหนให้ขึ้นมา” น่านน้ำบอกเพื่อนแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอคนที่ใช่ในสถานที่แบบนี้
สรัญเดินไปกดปุ่มตรงโต๊ะรับแขกเพื่อที่จะเรียกบริกรให้เข้ามาในห้องจากนั้นจึงเดินกลับไปที่ผนังกระจกแล้วมองสาว ๆ เบื้องล่างเป็นเพื่อนน่านน้ำ
“มึงดูยัยเสื้อแดงนั่นดิวะ เอวเล็กนิดเดียว เต้นเอวอย่างพลิ้ว แม่งโคตรน่าเย่อ คนเสื้อดำก็สวยนะมึง ผมยาว สวยดี เวลาเอากันแล้วอยู่ด้านบน ตอนขย่มผมสยาย โคตรมีอารมณ์เลยนะมึงไอ้ไค” สรัญชี้ให้เพื่อนดูสาว ๆ แต่ละคนที่หมายตา
“เชี่ยกัส เอวพลิ้วคือเต้นเก่ง ไม่ได้เย่อเก่งทุกคนนะมึง แล้วยัยเสื้อดำก็ผมยาวไป เลยตูดแล้วนะนั่น กูไม่เอาด้วยหรอก เอา ๆ กันอยู่แม่งตกใจ กูจะนึกว่าผีซาดาโกะเอา เหี้ย...” น่านน้ำแย้งเพื่อนแล้วได้ยินเสียงเคาะห้องขึ้นมา
สักครู่แซมผู้จัดการชั้นวีไอพีก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้า
“คุณไคกับคุณกัสพร้อมจะสั่งอาหารและเครื่องดื่มแล้วหรือยังครับ?” แซมถามเสียงใส
“อืม เอาอาหารที่แพงที่สุดของที่นี่มาสัก 2-3 อย่าง แล้วก็เอาเหล้าที่แพงที่สุดมาด้วย แล้วก็... เออ... ตามผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉันด้วย” น่านน้ำสั่งแล้วบุ้ยหน้าไปทางกระจก
แซมรีบเดินเข้ามาดู จากนั้นน่านน้ำจึงชี้ไปที่คนที่เขาเลือกอีกครั้ง
“เห็นคนนั้นไหม ผู้หญิงผมสีน้ำตาล ผมยาว ที่น่ารัก ๆ อะ ตัวเล็ก ๆ นมโต ๆ เสื้อสีขาว” น่านน้ำบรรยาย
อ้อ... ผู้หญิงที่เต้นอยู่ข้าง ๆ ตรงที่เบบี้กำลังเก็บแก้ว
แซมคิดแล้วพยักหน้ารับคำบัญชาของลูกค้าวีไอพีทันที
“รับทราบครับคุณไค ขอตัวไปเชิญแขกให้สักครู่นะครับ”
“เดี๋ยว ไปเชิญผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉันด้วยสิวะ คนเสื้อแดงตรงนั้นอะ ที่เอวเล็ก ๆ ที่เต้นอยู่ตรงกลางข้าง ๆ สาวเสื้อดำ” สรัญสั่งบ้าง ถึงเขาจะหล่อสู้ไอ้ไคไม่ได้แต่ด้วยรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนบวกกับแสงสลัวในห้องวีไอพีคงพรางตาให้สาวเต็มใจไปนอนกับเขาได้สักคืนละวะ
แซมรับคำแขกก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ผู้จัดการหนุ่มหายไปราว 15 นาที อาหารและเครื่องดื่มที่สั่งไว้ต่างถูกทยอยนำมาเสิร์ฟ ตอนนี้เห็นจะขาดก็แต่คน
คนที่น่านน้ำและสรัญเลือกไว้ยังมาไม่ถึง...
สองหนุ่มนั่งรอคนที่พวกเขาเลือกอย่างใจจดใจจ่อ ในใจของสรัญคิดวาดฝันไปแล้วว่าจะเริ่มชักชวนสาวเจ้าให้ไปเป็นคู่นอนได้อย่างไร พอเข้าห้องกันแล้วจะเริ่มจากตรงไหน...
จูบก่อนจากนั้นดูดนม... ชัวร์สุด โดนดูดนมแล้วแม่งตัวอ่อนทุกคน
สรัญคิดภาพในหัวแล้วยิ้มกริ่ม
น่านน้ำเองก็ต้องคิดไตร่ตรองวางแผนอยู่เหมือนกัน... หากเขาได้เจอคนที่เขาเลือก เขาจะพูดจาหว่านล้อมยังไงให้เธออยู่กับเขา? คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
“แม่ง มึงถอนหายใจทำไมวะไอ้ไค? หนักใจอะไรกันนักกันหนา? นี่กูคิดได้แล้วว่าจะเอาแม่งท่าไหนบ้าง? มึงคิดได้ยัง?”
“เชี่ย! อย่าว่าแต่เย่อน้องเลย แค่ให้น้องยอมอยู่คุยด้วยสัก 10 นาทีก็น่าจะยาก... กูกลัวน้องเขาไม่ยอมอยู่”
“ไอ้ควาย! พูดมาได้ หนังหน้าอย่างมึงถ้าสาวไม่ยอมคุยด้วยกูก็ไม่ได้ผุดได้เกิดกันพอดี พูดอะไรเกรงใจความหล่อที่พ่อแม่ให้มามั่งไอ้เชี่ย แล้วถ้าไม่ยอมจริง ๆ ก็หาทางอื่นสิวะ ไม่เอาด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ถ้ามึงอยากได้จริง ๆ ทำไมเหี้ย ๆ อย่างมึงจะเอามาไม่ได้วะ?” สรัญถามอย่างหัวเสีย
ก็คนอย่างน่านน้ำ ทั้งหล่อ ทั้งมีเงิน หากไม่ได้หญิง คนอย่างเขาก็ชวดชัวร์ ร้อยเปอร์เซ็นต์น่ะสิ!
สรัญพูดจบก็มองหน้าเพื่อนหนุ่มลุคสุดแบดของเขา ไอ้ไคไว้ผมยาวเล็กน้อยแล้วมัดรวบสูงอยู่ด้านหลัง เป็นทรงที่แบบถ้าเบ้าหน้าไม่ดีพอคือพังเท่านั้น ทั้งหู ปาก คิ้ว ลิ้นล้วนเจาะและมีจิวเล็ก ๆ ประดับอยู่ หน้าตาหล่อเหลาตามแบบลูกผสมระหว่างไทยญี่ปุ่น ผิวสีแทนเพราะผ่านการออกกำลังกายกลางแจ้งเสริมความเป็นชายให้ดูน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น บวกกับร่างกายสูงใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ทำให้ไอ้ไคดูเป็นแบดบอยที่ทั้งเท่ทั้งมีเสน่ห์อย่างลึกลับ
ดูสภาพแบบนี้ของมึงนะไอ้ไค แล้วเสือกพูดมาได้ว่ากลัวสาวปฏิเสธ ไอ้ห่า!
สรัญคิดในใจแล้วได้แต่สาปความหล่อโดดเด่นของเพื่อนที่ทำให้เขาดูด้อยไปถนัดตา
“ มึงพูดแบบนั้นเพราะมึงยังไม่เห็นคนที่กูเลือก เดี๋ยวถ้ามึงเห็นเขามึงจะรู้เองว่าทำไมเขาจะปฏิเสธกู” น่านน้ำพูดแล้วทำหน้าจ๋อย
“เออ... กูจะรอดู ว่าแต่มึงดูผับนี้แล้วเป็นไง? มึงชอบไหม? จะซื้อต่อเลยไหม? เจ้าของมันบอกกูว่าถ้ามึงจะเอาและจ่ายสดมันลดให้เลยสองล้าน มันร้อนเงิน” สรัญวกเข้ามาพูดเรื่องงานกับเพื่อนเพราะเขามั่นใจว่าหากสาว ๆ มาถึงคงไม่มีอารมณ์พูดเรื่องงานกันพอดี
“อืม ก็ดีนะ ลูกค้าเยอะ ฟังก์ชันห้องก็ดี” น่านน้ำตอบแล้วทำหน้าครุ่นคิดเพราะในใจตอนนี้มันตื่นเต้นกับแขกที่เขาเชิญมา ไม่มีอารมณ์คิดอะไรมากมายไปกว่านี้
“พูดแบบนี้แสดงว่าเอาหรือเปล่า?”
“ดูก่อน ขอดูฟังก์ชันจุดอื่นด้วย” น่านน้ำตอบเสียงจริงจัง
“โซฟาห้องวีไอพีเขาดีมากมึง ดึงออกมาเป็นเตียงได้ เดี๋ยวถ้าน้องเสื้อแดงมากูจะโชว์ให้มึงดูว่าฟังก์ชันของใช้ในห้องเขาแข็งแรงมาก ขย่มกันทั้งคืนก็ไม่พังนะมึง” สรัญรีบบอกเพื่อนแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไอ้เหี้ย! กูไม่อยู่ดูมึงเย่อสาวหรอกนะ”
“หรือมึงจะเย่อข้าง ๆ กู? ได้นะมึง สวิงกิ้งกันเลยก็ได้ ที่นี่เขาเตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อมหมด ถุงยางมีทุกแบบ มีถุงยางแบบใส่มุกเทียมด้วย... แต่มึงคงไม่ต้องใช้... ของมึงใหญ่ ยัดเข้าไปสาวก็ฟินแล้ว ใช่หรือเปล่าวะ ไอ้ไคหญ่วย?” สรัญพูดแล้วยักคิ้วให้เพื่อนพร้อมเรียกฉายาที่เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยม
“เชี่ยกัส! กูไม่ให้มึงเย่อหญิงกู มึงอยากเอากับใครก็เอาไป แต่ต้องไม่ใช่เด็กกู” น่านน้ำกล่าวเสียงเข้ม
“ไอ้สัตว์! คราวที่แล้วกูยังแบ่งเด็กกูให้มึงเย่อ นี่กูจะขอเย่อเด็กมึงเสือกไม่ให้ ไอ้เวร! คนรวยอะไรวะขี้งกฉิบ” สรัญทำเป็นบ่นอุบ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่าเพื่อนไม่เคยหวงเด็ก แต่คราวนี้กลับหวงออกหน้าออกตา
มีพิรุธมากไอ้ไคหญ่วย!
“สรุปกูว่าที่นี่น่าซื้อนะมึง ซื้อไปเถอะ เก็บเข้าเป็นของสะสม พอมึงซื้อที่นี่มึงก็เป็น King of Night ได้เลยนะมึง มีผับบาร์ครบ 10 ที่พอดีเลย เท่โคตรอะมึง”
“ไอ้ห่ากัส กูทำธุรกิจเอาเงิน ไม่ได้ทำเอาเท่ ถ้ามันโอเคจริงกูซื้ออยู่แล้ว หุบปากไปเลย นี่เขาติดสินบนหรือให้ค่านายหน้ามึงมาหรือเปล่าเนี่ย? เป็นตำรวจรับสินบนไม่ดีนะไอ้เหี้ยกัส” น่านน้ำทำเป็นเตือนเพื่อน
“มึง... กูอยากให้มึงได้ผับดี ๆ มึงเสือกเลือกมากอีก อีกอย่างกูเป็นตำรวจใจซื่อมือสะอาดโว้ย มึงไปถามใครดูก็ได้ ร้อยตำรวจเอกสรัญไม่เคยรับส่วย แต่มาหาสาวที่นี่อะ... บ่อย ฮ่า ๆ ๆ ! กูเลยอยากให้มึงซื้อไง เวลามาหาสาวจะได้เบ่งได้ว่าที่นี่ของเพื่อนกู”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังแทรกบทสนทนาของสองหนุ่มขึ้นมาก่อน สองหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงโซฟาหันไปมองที่ประตูห้องพร้อมกันทันที พวกเขาเห็นร่างใหญ่แต่ท่าทางตุ้งติ้งของแซมแทรกกายผ่านประตูเข้ามาก่อนพร้อมรอยยิ้มกว้างเห็นฟันแทบจะทุกซี่
แค่เห็นหน้าแซมหัวใจของหนุ่มลูกครึ่งก็พองโตแล้ว
ยิ้มแบบนี้แสดงว่าน้องเขารับคำเชิญ!
ตอนแรกน่านน้ำหัวใจฟูฟ่องแต่พอคิดว่าน้องไม่รู้ว่าคนเชิญเป็นใคร ก็ใจแฟ่บทันที หรือว่าน้องจะยอมไปตามคำเชิญของใครก็ได้ที่มีเงิน?
แต่เรื่องนั้นเอาไว้ค่อยคิดทีหลัง เพราะจริง ๆ แล้วตอนนี้เขาก็มีเงินไม่น้อยหน้าใคร ไม่เช่นนั้นคงไม่กล้าเชิญน้องขึ้นมาถึงบนห้องวีไอพี
“เชิญสาว ๆ มาได้ครบทั้งสองคนไหม?” สรัญเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น
“แหม... ระดับแซมแล้ว เชิญมาได้ทั้งคู่เลยครับ” แซมบอกด้วยความภูมิใจแล้วหันไปพยักหน้าเป็นสัญญาณให้สองสาวเดินเข้าห้องมา
แต่พอสองสาวเดินเข้ามาน่านน้ำก็มีอันต้องหุบยิ้มทันที
“เฮ้ย! ไอ้เชี่ยไค กูรู้แล้วว่าทำไมมึงไม่ยอมแบ่งเด็กให้กู โคตรแจ่มอะ ตามึงนี่แหลมจริง ๆ สมแล้วที่เป็นไอ้ไคหญ่วย” สรัญกระซิบชมเพื่อน
“เหี้ย! มึงเอาใครมาให้กูวะ? กูไม่ได้ให้เชิญคนนี้ เอาออกไป!” น่านน้ำโวยวายขึ้นมาทันที
แซมหน้าซีดรีบเข้าไปกระซิบบอกสาวเกาะอกขาวที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับให้ออกจากห้องไปก่อนแล้วดันตัวสาวเสื้อแดงให้เดินไปทางสรัญ
ตำรวจหนุ่มทำท่าตบเบาะข้าง ๆ ตัวเป็นการเชื้อเชิญให้สาวเจ้านั่งลง
“มึงจะโวยวายไปทำไมวะ? น้องเขาก็ออกสวย ผิดคนก็ไม่เห็นเป็นไร ให้ไปตามกลับมาดิวะ โอเคอยู่” สรัญพูด พยายามปลอบเพื่อนให้เย็นลง
“ถึงสวยเหมือนนางฟ้านางสวรรค์ถ้าไม่ใช่คนที่กูอยากได้กูก็ไม่เอา! มึงไปตามคนที่กูอยากได้มา... เดี๋ยวนี้!” น่านน้ำตวาดเสียงดังแล้วลุกขึ้นยืน จ้องแซมอย่างเอาเรื่อง
อารมณ์ร้อนแรงพร้อมเสียงตวาดทรงอำนาจทำให้แซมถึงกับตัวสั่น
“ตะ... แต่... แต่คุณไคบอกว่าจะเอาคนนี้นี่ครับ ผมสีน้ำตาล ตัวเล็ก ๆ นมโต ๆ เสื้อสีขาว...” แซมพูดตะกุกตะกัก
“ไม่ใช่โว้ย! โธ่โว้ย! อีกคนหนึ่งน่ะ... ที่ข้าง ๆ กันอะ ไม่ใช่คนนี้ ที่เสื้อเชิ้ตสีขาว มัดผม แต่งตัวเหมือนเด็กเสิร์ฟอะ” น่านน้ำพูดด้วยความหัวเสีย
“เออ... คุณไคหมายถึง... คนที่เป็นเด็กเสิร์ฟเหรอครับ?” แซมทำหน้างุนงง พอจะคิดออกแล้วว่าแขกวีไอพีของตัวเองอยากเชิญใครมากันแน่
“เออ... น่าจะใช่ กูจะรู้ไหมว่ายูนิฟอร์มเด็กเสิร์ฟที่นี่มันเป็นยังไง น้องเขาใส่อะไรเขาก็สวยอะ ไปเอามาใหม่เลย! ถามเขาด้วยว่าชื่อเบบี้หรือเปล่า คนที่ให้เชิญมาชื่อเบบี้โว้ย!” น่านน้ำตะคอกเสียงดัง
แค่สรัญได้ยินชื่อเบบี้เขาก็รู้แล้วว่าทำไมไอ้ไคบอกว่าจะไม่ยอมแบ่งเด็กให้เขา
ก็ ‘เบบี้’ นั่นมันเมียเก่าไอ้ไคนี่หว่า! ฉิบหาย!
- ผู้เขียน
