โรงเตี๊ยมยามเฉิน(07.00-08.59) ร่างบางบนเตียงบิดตัวอย่างเกียจคร้านเพราะยังงัวเงียจากการตื่นนอน
“สายแล้วนี่นา..”เย่วซินพึมพำแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องตกใจเมื่อสายตาเหลือบเห็นคราบเลือดที่ติดอยู่กับผ้าปูเตียง “เฮ้ย..เลือดมาจากไหน” เย่วซินตกใจอุทานออกมาเสียงดังแล้วเอื้อมมือคลำไปที่หลังของตนเพราะรู้สึกว่ามันเปียกชื้นมือของนางเปื้อนเลือดติดมาเย่วซินสงสัยว่านางไปโดนอะไรมาถึงได้มีเลือดออกเช่นนี้แต่เมื่อนึกดูแล้วนางก็นอนอยู่บนเตียงตลอดตั้งแต่ทานข้าวกับท่านปู่เมื่อตอนเย็นคงจะเป็นรอยปริศนาที่เคยเกิดขึ้นอีกเป็นแน่
เย่วซินลุกขึ้นอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ชุดใหม่โดยไม่ขอน้ำร้อนจากทางโรงเตี๊ยมเพราะนางชอบอาบน้ำเย็นมากกว่าและตอนนี้ไม่ใช่ฤดูอากาศจึงไม่ค่อยหนาวเท่าไร หลังอาบน้ำเสร็จเย่วซินลองใช้กระจกส่องดูด้านหลังของตนก็พบว่ามีบาดแผลเป็นแนวยาวอยู่ทั่วบริเวณ
“เฮ้ย..มันเยอะขนาดนี้เลยหรือวะ..” เย่วซินตกใจกั
