บทที่ 10
985 คำ
ร้ายรัก(พ่อของลูก) บทที่ 10
"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นพนักงานใหม่"
อีกฝ่ายทำแค่กรอกตามองมาดู คนที่พูดด้วยเมื่อสักครู่
"ฉันชื่อข้าวทิพย์ค่ะ มารับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยผู้จัดการค่ะ" ก่อนขึ้นมาเธอไปพบฝ่ายบุคคลมาแล้ว และทางฝ่ายบุคคลบอกให้ขึ้นมาที่ชั้นนี้เลย
เลขาที่นั่งอยู่ดันตัวลุกขึ้นโดยที่ไม่พูดอะไร แล้วเดินไปเคาะประตูหน้าห้อง
ก๊อก ก๊อก
"ผู้ช่วยมาแล้วค่ะ"
"เข้ามา" เสียงผู้หญิงดังมาจากด้านใน
"เข้าไปสิ"
"ขอบคุณค่ะ" ข้าวทิพย์ขอบคุณคนที่เป็นเลขาหน้าห้องก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อข้าวทิพย์จะมาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการค่ะ"
"เคยทำงานมาแล้วใช่ไหม"
"เคยค่ะ แต่ฉันเคยทำพนักงานทั่วไปค่ะ"
"แล้วเรื่องครอบครัวล่ะ"
"คะ?" ข้าวทิพย์แปลกใจน่าจะถามเรื่องงานให้เข้าใจกันก่อน เพราะเธอแค่บอกไปคร่าวๆ เอง
"ฉันแค่อยากรู้ว่าสถานะเธอเป็นยังไง"
"มีลูกแล้วค่ะ"
คนที่นั่งอยู่แอบหายใจโล่ง และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ไม่น่าจะเป็นแบบที่เธอคิด เพราะผู้หญิงคนนี้มีลูกแล้ว คนมีลูกก็ต้องมีสามีสิ "มาทำงานแบบนี้แล้วใครดูแลลูก"
"ป้าค่ะ"
"แล้วพ่อของลูกล่ะ"
"...คะ?" ทำไมต้องถามรายละเอียดเรื่องพวกนี้ด้วย
ก๊อก ก๊อก ข้าวทิพย์ยังไม่ได้ตอบเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมาอีก
"ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวฉันไป"
"แก้วเตรียมเอกสารรอนะคะ" แก้วตาก็คือเลขาหน้าห้อง
"ฉันประชุมออกมาค่อยคุยกันอีกที"
"เอ่อ..คุณผู้จัดการคะ"
"มีอะไร"
"ระหว่างนี้ให้ฉันทำอะไรคะ"
"รับงานจากเลขาข้างนอกก่อน"
ในห้องประชุม..
"เป็นยังไงบ้าง"
"ใครเป็นยังไงคะ"
อีกฝ่ายเหมือนจะเล่นลิ้นคนที่ถามปรายหางตามองไปดู
"ถ้าบอสหมายถึงคนที่มาเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ไม่เห็นมีอะไรพิเศษนี่คะ มีลูกแล้ว ตอนนี้ลูกก็อยู่กับป้า สามีคงทำงานช่วยกันอีกแรง"
"ไม่ได้ถาม"
"คะ?"
"แล้วนี่เรื่องรถไฟฟ้าล็อตใหม่ไปถึงไหนแล้ว"
"รถไฟฟ้า..เอ่อ.." มิ่งขวัญมองไปดูผู้จัดการฝ่ายที่เกี่ยวข้องเพราะเมื่อสักครู่เธอปรับอารมณ์ไม่ทัน
บริษัทนี้ถือว่าใหญ่พอตัว เป็นบริษัทเกี่ยวกับรถไฟฟ้าและรถที่ใช้เชื้อเพลิง
"รถไฟฟ้าล็อตใหม่คงต้องรอก่อนครับ"
"ทำไมต้องรอช่วงนี้คู่แข่งยังไม่เยอะ"
"ทางนั้นอยากทดลองระบบไฟให้ดีกว่านี้ก่อนครับ"
"บอกให้เร่งด้วยแล้วกัน"
หลังจบการประชุม..
"ดินเนอร์คืนนี้ยังเหมือนเดิมไหมคะ"
"ผมอาจจะไม่ได้ไปรับที่บ้าน จะไปเจอกันโรงแรมหรือให้คนขับรถไปรับดี"
"เดี๋ยวฉันไปเองค่ะ แล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ"
"ครับ"
"......." ข้าวทิพย์มองตามผู้ชายที่เพิ่งแยกกับผู้จัดการเมื่อสักครู่ ทำไมถึงดูคุ้นๆ
"มีอะไร" มิ่งขวัญมองตามสายตาข้าวทิพย์ไป
"คุณเลขาให้เอาเอกสาร มาให้ผู้จัดการฝ่ายผลิตค่ะ"
"ทำไมให้เรามา แล้วเรารู้จักผู้จัดการฝ่ายผลิตเหรอ"
"ข้าว..เอ่อ..ดิฉันอาสามาเองค่ะ" ข้าวทิพย์เห็นงานของคุณเลขาเยอะแล้ว เลยคิดว่าจะมาถามดูเอา
"คุณณัฐดนัยคะ"
"ครับ"
"ช่วยเซ็นต์เอกสารให้ผู้ช่วยฉันหน่อยค่ะ" ณัฐดนัยก็คือผู้จัดการฝ่ายผลิต ที่เข้าประชุมด้วยกัน และกำลังออกมาพอดี
"ผู้ช่วยคุณ?" ณัฐดนัยไม่รู้ว่ามิ่งขวัญมีผู้ช่วย
"เธอเพิ่งมาทำงานวันนี้ค่ะ"
"อ๋อเหรอครับ"
"ช่วยเซ็นต์เอกสารให้หน่อยค่ะ" ข้าวทิพย์ยื่นเอกสารให้กับผู้จัดการฝ่ายผลิต
"เอาเอกสารให้เลขาผมไว้เลย เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วจะให้คนเอากลับไปให้ที่ห้อง"
"ฉันรอเอกสารได้ค่ะ"
ณัฐดนัยมองหน้ามิ่งขวัญเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเร่งงาน
"ไม่ต้องรอหรอก เรากลับไปทำอย่างอื่นก่อนเลย"
"ค่ะ" ข้าวทิพย์ยื่นเอกสารให้กับผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังผู้จัดการฝ่ายผลิต ก่อนที่จะเดินกลับแผนกที่ทำงาน
"ผมไม่ยักรู้ว่าคุณมีผู้ช่วยด้วย" คล้อยหลังผู้ช่วยผู้จัดการณัฐดนัยถึงได้พูดเรื่องนี้กับมิ่งขวัญ
"เป็นความต้องการของบอสค่ะ"
"บอสเหรอ?" ยิ่งบอกว่าเป็นความต้องการของท่าน CEO มันยิ่งทำให้ณัฐดนัยมีความสงสัยเพิ่มขึ้นอีก
จนถึงช่วงเลิกงานของวันนั้น..
"ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"ผู้จัดการยังไม่ออกจากห้องเลย"
ข้าวทิพย์เห็นว่าถึงเวลาเลิกงานแล้ว เพราะถ้าทำเกินจากนี้ไปก็คงเป็นล่วงเวลา และอีกอย่างเธออยากใช้เวลาหลังเลิกงานไปหาที่พักใหม่ด้วย "เอ่อ..ค่ะ"
แต่ขณะที่ข้าวทิพย์กำลังจะนั่งลงที่เดิม ก็ได้มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมา..
แก้วตาเลขาหน้าห้องของผู้จัดการรีบลุกขึ้นต้อนรับผู้ชายคนที่เดินมา "บอสมารับผู้จัดการแล้วใช่ไหมคะ"
"ใช่ ยังไม่ออกมาอีกเหรอ"
"เดี๋ยวแก้วตาดูให้ค่ะ" แก้วตารีบเดินอ้อมไปกำลังจะเคาะประตูเรียก แต่เหมือนว่าคนที่อยู่ในห้องได้ยินแล้วจึงรีบเปิดประตูออกมา
"ไหนบอกเจอกันที่โรงแรมไงคะ"
"ไม่หรอก..ผมคิดว่ามารับคุณไปด้วยกันเลยดีกว่า"
"ถ้างั้นก็ไปกันค่ะ"
"มัวมองอะไรอยู่จ๊ะ จะรีบกลับไม่ใช่เหรอ" แก้วตาเห็นข้าวทิพย์เอาแต่มองตามหลังทั้งสองท่านไป
กึก! กระเป๋าในมือหลุดลงพื้นแบบไม่รู้ตัว
"เป็นอะไรของเธอ"
"เขาเป็นใครคะ" เสียงถามนี้ถ้าไม่ตั้งใจฟังแทบไม่ได้ยิน
"เขาไหน? ถ้าหมายถึงคนที่มาหาผู้จัดการเมื่อสักครู่ท่านเป็น CEO ที่นี่"
- ผู้เขียน
