บทที่ 9
825 คำ
ร้ายรัก(พ่อของลูก) บทที่ 9
"ว่าไงครับเจ้าตัวน้อยพ่อมาแล้วว"
"ซื้ออะไรมาให้หลานอีกล่ะ"
"ตอนนี้พ่อทำงานแล้ว จะซื้ออะไรให้ลูกก็ได้"
"เก็บเงินไว้ขอเมียบ้างเถอะ"
"ค่าสินสอดจะเอาเท่าไรล่ะ"
"ยังจะมาพูดเล่นอีก"
"ไม่ได้พูดเล่น พูดจริง"
"ฉันจะย้ายบ้านอีกแล้วนะ" ข้าวทิพย์พูดไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากพูดกับฟีฟ่าเรื่องนี้แล้ว
"ย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ไหม"
"ถ้านายยังขืนพูดเล่นอยู่ฉันจะไม่พูดด้วยแล้วนะ"
"กี่ปีแล้วเนี่ยเมื่อไรจะใจอ่อน"
"ที่ทำงานไม่มีสาวๆ ให้จีบเลยหรือไง"
"จะไปจีบสาวได้ยังไงมีลูกมีเมียแล้ว"
"ไอ้ฟีฟ่า!"
"นานแค่ไหนก็จะรอ แล้วนี่จะย้ายไปอยู่ที่ไหนกันอีก"
"ยังไม่รู้เลย พรุ่งนี้ไปทำงานที่ทำงานใหม่แล้วเดี๋ยวจะหาที่พักด้วย"
"ลาออกจากงานแล้วเหรอ"
"ใช่"
"แล้วไปทำงานที่ไหนล่ะ จะไปให้เขาข่มเหงอีกไหม"
"ยังไม่รู้"
"เป็นพนักงานเหรอ"
"ผู้ช่วยผู้จัดการ"
"อะไรนะ?"
"เขารับฉันเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ"
"บ้าไปแล้ววุฒิแค่ม. 6 ใครจะเอาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ"
"ฉันก็ไม่เข้าใจ"
"บริษัทหลอกลวงหรือเปล่า ชื่อบริษัทอะไรเดี๋ยวจะไปดู"
"ไม่ต้องหรอก งานนายยังหนักไม่พอหรือไง"
"ไปทำงานพรุ่งนี้ใช่ไหม"
"ใช่"
"เดี๋ยวจะไปส่ง"
"นายต้องทำงาน"
"จะลางาน"
"นี่.."
"ไม่ต้องมานี่มานั่นเลยนะ ถ้างั้นไม่ให้ไปทำ ฉันต้องดูก่อนว่ามันเป็นยังไงกันแน่"
"ก็ได้!"
ช่วงนี้ที่ฟีฟ่าไม่ค่อยมาเพราะทำงาน รวมถึงข้าวทิพย์ย้ายมาอยู่ไกลด้วย จะมาบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้
"แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ"
"โรงเรียนใกล้ที่ทำงานใหม่ ก็เลยจะย้ายไปอยู่แถวนั้น คุณป้าจะได้ไปรับหลานสะดวกหน่อย"
ค่ำมืดวันเดียวกัน..
"กลับบ้านได้แล้ว"
"ไม่กลับหรอกคืนนี้จะนอนนี่"
"แล้วที่บ้านจะไม่เป็นห่วงหรือไง"
"เขาชินกันแล้ว"
"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ เสื้อผ้านายฉันซักไว้ให้แล้ว"
"ขอบคุณครับคุณเมีย"
"ใครเมียนาย!"
"หึหึ" ก่อนที่จะโดนหนักกว่านี้ฟีฟ่ารีบไปเอาเสื้อผ้าชุดที่เขานำมาทิ้งไว้ที่นี่เผื่อมาพัก..แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
เช้าวันต่อมา..
"เดี๋ยวพ่อไปส่งแม่แล้วจะกลับมาหาเรานะ" ฟีฟ่าโน้มใบหน้าลงหอมแก้มเจ้าตัวเล็กที่เขาอุ้มอยู่ในมือ
ข้าวทิพย์เบื่อที่จะพูดแล้วก็เลยปล่อยให้ฟีฟ่าทำไป
"กอดเอว"
"ไม่เห็นหรือไงว่าฉันใส่กระโปรง"
"ก็โน้มตัวลงมาแล้วก็กอดไง" รถของฟีฟ่าเป็นบิ๊กไบค์คันใหญ่
[บริษัทอภินันท์กรุ๊ป]
"บริษัทนี้แน่นะ"
"อืม" หญิงสาวลงจากรถคืนหมวกกันน็อคให้เขาแล้วก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"เขารับเธอเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแน่นะ"
"อืมม"
"ไม่ใช่แล้วมั้ง"
"จะไม่ใช่ได้ยังไง"
"เธอมองเข้าไปสิ ดูแต่ละคน"
ข้าวทิพย์มองเข้าไปตอนนี้พนักงานกำลังหลั่งไหลกันมาทำงาน "จะให้ดูอะไร"
"เธอดูการแต่งตัวของแต่ละคนนะ ไม่ใช่พนักงานฝ่ายผลิตแน่ และทุกคนคงจะมีวุฒิถึงปริญญา แล้วทำไมเขาจะเอาเธอที่จบม. 6 มาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการล่ะ"
"คิดมากน่ะ ผู้ช่วยผู้จัดการอาจจะแค่ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ช่วยผู้จัดการมั้ง"
"ถ้าจะทำแบบนั้นให้แม่บ้านทำจะไม่ดีกว่าเหรอ"
"นายกลับไปได้แล้ว"
"จะรออยู่ตรงนี้มีอะไรก็ออกมา"
"จะรอทำไมล่ะ"
"ก็บอกว่าจะรอไง"
"เรื่องของนายแล้วกัน" ข้าวทิพย์รีบเดินเข้าไปในนั้นเพราะพนักงานเริ่มจะบางตาคิดว่าคงเข้างานกันแล้ว
ปี๊ดดดด!! หลังจากที่ข้าวทิพย์ไป มีรถคันหนึ่งวิ่งมาบีบแตรใส่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ริมถนนทางเข้าบริษัท ที่จริงรถคันนี้จอดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว
"อะไรวะ"
"มันใช่ที่จอดรถไหม" คนที่ทำหน้าที่ขับรถเลื่อนกระจกลงมาตะคอก
ฟีฟ่ามองไปรอบๆ มีแค่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดอยู่แต่เขาก็จอดแอบที่สุดแล้วนะ
"เดี๋ยวผมหาที่จอดใหม่ครับ" ขณะที่คุยกับคนขับรถสายตาเขามองไปเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ในชุดสูทภูมิฐาน คงจะมาทำงานบริษัทนี้และตำแหน่งก็คงจะสูงอยู่ แล้วทำไมต้องมาใส่ใจอะไรกับเรื่องเล็กๆ แบบนี้ด้วย
ฟีฟ่าเลื่อนรถออกไปนอกบริษัท มองกลับไปอีกทีรถเก๋งคันนั้นขับไปจอดด้านหน้าให้คนที่นั่งอยู่เบาะหลังเมื่อสักครู่ลงรถ
พอเขาคนนั้นลงจากรถพนักงานที่กำลังเดินเข้าไปต่างก็ทำความเคารพ
"อย่าบอกนะว่าไอ้นี่เป็นผู้จัดการ"
- ผู้เขียน
