ลูเซีย :
“ไดอาน่า?” ฉันเอียงตัวเล็กน้อยมองออกไปที่หน้าต่าง เห็นลูกสาวเดินไปที่ประตูรั้วพร้อมของบางอย่างในมือ เจ้าคิเมร่าก็ตามไปด้วย ฉันนึกว่าเธอคงจะออกไปเล่นกับมัน แต่พอเห็นท่าทางแปลกๆ ของเธอ ฉันเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เธอหันมองซ้ายขวาอย่างระวัง ก่อนจะเปิดประตูรั้วออก และตอนนั้นเองฉันก็สังเกตเห็น... มีใครบางคนนอนอยู่บนพื้น
“อะไรกันน่ะ?” ฉันวางโทรศัพท์ลงอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นเดินลัดเลาะผ่านโถงทางเดิน ลงบันไดไปชั้นล่าง ผ่านห้องนั่งเล่น และตรงไปยังประตูบ้านโดยไม่ลังเล
“คุณผู้หญิง?” รูธเรียกฉันพร้อมกับหันมองสีหน้ากังวลของฉัน เธอรีบเดินตามมา
“มีคนอยู่กับไดอาน่าข้างนอก”
รูธดูตกใจไม่แพ้ฉัน เธอทิ้งสิ่งที่ทำอยู่ทันที แล้วรีบเดินตามหลังฉันไป
“ไดอานิต้า!” เสียงของรูธตะโกนเรียก ทำให้ไดอาน่าชะงัก
“แม่...” ลูกสาวฉันหันมาหา ดวงตาของเธอดูตกใจจนสิ่งที่ถืออยู่ในมือตกลงพื้น
“โอ้ ไม่นะ...” เธอพึมพำเบาๆ เมื
