ลูเซีย :
ฉันฟังผิดไปหรือเปล่านะ? ฉันพยายามหลอกตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินอาจไม่ใช่เรื่องจริง แต่สีหน้าของเขามันชัดเจนเกินไป มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ๆ
“คุณทำอะไรลงไป?” ฉันถามเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ คุณก็คงไม่มีวันยอมคุยกับผม” น็อกซ์ตอบอย่างตรงไปตรงมา
“แล้วนี่คือวิธีที่คุณเลือก? ใช้เงินแก้ปัญหา? เอาเถอะ ฉันไม่น่าประหลาดใจหรอก ฟิลิโปสนใจแต่เงิน นั่นคือสิ่งเดียวที่สำคัญในชีวิตของเขา ส่วนคุณ... ก็เหมือนกัน คิดว่าเงินจะแก้ทุกอย่างได้ เป็นคู่หูที่เหมาะสมกันจริงๆ” ฉันพูดพลางพยายามกดความโกรธในใจไว้ให้ลึกที่สุด
“อย่าเอาผมไปเปรียบกับพี่ชายของคุณ ฟิลิโปมันก็แค่ปลิงที่ใช้ประโยชน์จากโอกาสตอนที่เราคุยกันที่โรงพยาบาล”
“คุณจ่ายเขาไปเท่าไหร่?” ฉันถามต่อด้วยน้ำเสียงที่ยังเย็นชา
“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณหรอก ยังไงซะ ผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะคืนเงินให้ เขาคงเอาไปถลุงจนหมดแล้วล่ะ”
