06
1343 คำ
“มาคนเดียวเหรอคะ”
นุ่มนิ่มสะดุ้ง รีบปิดจอสมาร์ทโฟนแล้วคว่ำมันลงหน้าตัก เมื่อไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงการเปิดประตูเข้ามาของเขา แต่กลับรู้สึกตัวตอนที่รุ่นพี่นั้นเอ่ยทักขึ้นมาแล้ว เธอก็ดันนั่งหันหลังใส่บานประตูห้องรับรองเสียด้วยสิ เปิดดูรูปเขาในเพจมหาวิทยาลัยซึ่งลงล่าสุดแก้เบื่อ จะกลายเป็นว่าทำให้เกียร์ทราบหรือไม่ว่าเธอเองก็สนใจชายหนุ่มเช่นกัน
ไม่ใช่แค่สนใจด้วย แต่มันกลายเป็นชอบมาก ๆ ไปแล้วต่างหาก
“มะ...มาคนเดียวค่ะ”
“พี่ทำให้ตกใจเหรอคะ”
“เปล่าค่ะ ๆ หนูนั่งใจลอยเอง ไม่ได้ยินที่พี่เคาะประตูเลยด้วยซ้ำ”
“อ่า แบบนี้นี่เอง ก็ว่าอยู่เห็นตกใจเป็นกระต่ายตื่นตูมเชียว พี่คิดว่าเราแอบดูอะไรอยู่ซะอีกค่ะ”
“ไม่ใช่นะคะ!”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ค่ะ” หุ้นส่วนสถานบันเทิงในนามของบิดาขบขันออกมาแผ่วเบาเมื่อได้ยินดังนั้น เขาเดินอ้อมเข้าไปหลังบาร์ของห้องรับรองขนาดใหญ่ จะว่าเป็นห้องรับรองแขกก็คงจะไม่ถูกทั้งหมดเสียทีเดียว เนื่องจากแทบจะเรียกได้ว่ามันเป็นห้องหลักที่เหล่าเจ้าของนั้นใช้นั่งร่วมวงสังสรรค์กันแทนที่จะลงไปวุ่นวายกับลูกค้าด้านล่าง ในนี้เลยเต็มไปด้วยเหล้านอกและไวน์หายากพร้อมเครื่องอำนวยความสะดวกสบายครบครัน
“พี่เกียร์ขำ”
“ขอโทษค่ะ ก็ตอนหนูตกใจแล้วพยายามแก้ต่างท่าทางมันน่ารักเหมือนกระต่ายมากเลยนี่คะ”
“ขะ...เข้าเรื่องเถอะค่ะ” ไม่สนแล้วว่าเขาจะรู้หรือเปล่า ตอนนี้รีบคุยรีบเสร็จคงจะเป็นการดีที่สุด
“ใจร้อนเหมือนไอ้นายซะจริงค่ะ ว่าแต่อยากดื่มอะไรไหมคะ เดี๋ยวพี่ทำให้”
“หนูยังดื่มไม่ได้ค่ะ อายุยังไม่ถึง”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ในนี้มีเครื่องดื่มที่เด็กแบบหนูดื่มได้อยู่ ช็อกโกแลตร้อนหรือชาอะไรจำพวกนั้น”
“ร้านเหล้า... ทำไมมีของพวกนี้เหรอคะ” เธอจำต้องลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่ พาตัวเองไปนั่งลงเก้าอี้บาร์ที่มีหนึ่งในเจ้าของร้านกำลังสาละวนกับการเตรียมเครื่องดื่มเพื่อต้อนรับแขก
“จะว่ายังไงดี มีไว้เผื่อเวลาเด็ก ๆ มาน่ะค่ะ”
“เด็ก หมายถึงคนที่ยังอายุไม่ถึงเหมือนหนูน่ะเหรอคะ”
ไม่คิดเลยว่าพวกพี่ ๆ เขาจะมีรสนิยมอะไรแบบนี้ด้วย ทว่าถ้าอายุเท่าเธอมันก็ไม่ได้ห่างกันมาก แต่นุ่มนิ่มกลับรู้สึกแปลก ๆ อยู่ดี
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ หนูอย่าเพิ่งเข้าใจผิด เพื่อนพี่ที่ร่วมลงทุนด้วยกันมามันมีน้องที่เป็นผู้หญิงอายุประมาณหนูค่ะ ตอนนั้นยังไม่เข้ามหาวิทยาลัย น้องมันมีเรียนพิเศษแถวนี้ดึก ๆ เลยต้องมารอกลับพร้อมพี่ชายอยู่ตลอด เรียกได้ว่านอกจากจะเป็นห้องประจำของพวกพี่แล้วก็เป็นที่ประจำน้องมันด้วย เลยต้องมีอะไรที่เด็กดื่มได้ติดบาร์เอาไว้น่ะค่ะ”
“อ๋อ... เข้าใจแล้วค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าสีหน้าหนูมันดูออกขนาดนั้น” กลายเป็นต้องหลบสายตาเขาแล้วบีบมือเข้าหากันแน่ ทราบดีว่าคนที่ทำงานแบบนี้คงจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวพันเป็นธรรมดา แต่เธอก็ใจด่วนตัดสินทุกอย่างไปก่อนจะรู้ผลเหตุ
พอเป็นเรื่องของคนตรงหน้าแล้วนุ่มนิ่มก็คล้ายกับว่าไม่เป็นตัวเองอยู่ตลอดเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ ก็รอให้โตมาขนาดนี้แล้ว รออีกหน่อยจะเป็นอะไรไป”
“เมื่อกี้พี่เกียร์ว่าอะไรนะคะ”
“พี่ทำนมร้อนหวานน้อยให้ทานค่ะ ลองชิมดู”
มันไม่ใช่ประโยคนี้แน่ ๆ ที่เธอได้ยิน ทว่าก็จำต้องรับเอาเครื่องดื่มอุ่น ๆ ขึ้นมาจิบในตอนที่เขาหันไปสนใจโทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมาในกระเป๋าเสื้อช็อป เพิ่งสังเกตเหมือนกันว่ารุ่นพี่มาร้านทั้งที่ยังสวมใส่เสื้อสถาบัน ก่อนเขาจะถอดมันออกเพราะทุกคนคงจะทราบดีว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควร
“มีธุระต่อหรือเปล่าคะ แบบนั้นหนูจะได้รีบคุยรีบกลับเลยค่ะ”
“นิดหน่อยค่ะ แต่ว่าหนูมายังไงคะ กลับได้หรือเปล่า”
“เรียกรถมาค่ะ หนูกลับเองได้ สบายมาก”
“เก่งจัง ถ้าไม่ติดว่ามีงานที่ร้านต่อพี่คงจะไปส่งเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ๆ ส่วนเรื่องคอนโด หนูกับเพื่อนสนใจมาก ๆ เลยค่ะ เพราะมันเดินทางสะดวก ของกินแถวนั้นก็เยอะ พี่เกียร์จะให้มัดจำเลยไหมคะ หรือมันต้องทำยังไงบ้าง หนูไม่เคยออกมาอยู่ข้างนอกเลย ที่เป็นรูมเมตพี่อัยย์ที่บ้านก็จัดการให้ทั้งหมดเลยค่ะ”
“แล้วขอที่บ้านหรือยังคะ พี่ชายหนูมันหวงหนูขนาดนั้น”
“คิดว่าเข้าทางคุณแม่คงจะได้ย้ายออกมามากกว่าขอกับพี่นายค่ะ”
“คุณน้าทิชากับคุณพ่อหนูสบายดีไหมคะ พี่ไม่ได้แวะไปเยี่ยมนานแล้ว”
“สบายดีค่ะ ส่วนคุณพ่อก็ยุ่ง ๆ ตามประสางานเขา”
“พี่คิดว่าเราคุยกับที่บ้านแล้ว งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ ถ้าขอได้แล้วหนูค่อยติดต่อพี่มาอีกที เพราะถึงพี่จะเป็นเพื่อนไอ้นายแต่ก็แอบกลัวที่บ้านหนูเป็นกังวลเหมือนกัน”
“...แบบนั้นพี่เกียร์จะไม่เปลี่ยนใจแน่ใช่ไหมคะ”
ให้ตายสิ เด็กคนนี้จะรู้ไหมว่าท่าทางช้อนตาอ้อนที่ไม่ได้มาจากการเสแสร้งนั้นมันน่ามองขนาดไหน เจอมายาหญิงมาก็เยอะ เสือผู้หญิงอย่างเขาจะมาใจกระตุกเพราะภาพตรงหน้าไม่ได้หรือเปล่า
“ไม่ค่ะ พี่ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน”
ก็อยากล่อขนาดนี้ จะเปลี่ยนเป้าหมายไปง่าย ๆ ได้ยังไง
ยอมรับว่าหลังจากได้ยินประโยคนั้นของคนที่แพรวพราว รายละเอียดต่าง ๆ ที่เจ้าของคอนโดกล่าวออกมาให้ฟังต่อก็แทบจะไม่เข้าหูนุ่มนิ่มอีกเลย ตกลงมันยังไงกันแน่ อีกฝ่ายแค่หยอกล้อเธอเล่นตามประสาคนเจ้าชู้หรือเพราะตั้งใจเข้าหาหญิงสาวเพื่อหวังเรื่องอย่างว่ากันแน่
ก่อนจะต้องถอนหายใจยาวเหยียดออกมา เมื่อล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายข้างแล้วไม่พบมือถืออย่างที่ควรจะเป็น ตกระหว่างทางที่เดินลงมาจากชั้นบนของร้านเหล้าดังเหรอ หรือเธอลืมเอาที่ห้องรับรองซึ่งเพิ่งเดินออกมาได้ไม่นาน
แต่คิดว่าถ้าลืมอยู่ในห้องคงจะเป็นตอนที่นั่งอยู่โซฟาแล้วตกใจเกียร์ที่เข้ามาพอดี คิดได้ดังนั้นคนตัวหอมกลิ่นแป้งเด็กซึ่งไม่ได้เข้ากับบรรยากาศที่เริ่มมีพนักงานเตรียมโต๊ะเพื่อเปิดร้านเลยก็รีบวิ่งกลับขึ้นไปทางเดิม
หากแต่ก็ต้องชะงักกับภาพที่ได้เห็นผ่านช่องบานประตู เขาบอกว่ามีธุระนิดหน่อยก่อนต้องเตรียมตัวเปิดร้านจึงไม่ได้ไปส่งเธอเพราะแบบนี้เองหรือ
นัดผู้หญิงเอาไว้แล้วกำลังจูบกันกลางโซฟาของห้องรับรอง ตรงที่เธอนั่งเลยด้วย ก่อนนุ่มนิ่มจะต้องรีบขยับตัวหลบออกห่างจากประตูที่มองเห็นภาพทุกอย่างในตอนที่บังเอิญสบตากับผู้หญิงของเกียร์เข้าพอดี
ถ้าจำไม่ผิดเธอเป็นน้องใหม่คณะนิติศาสตร์ที่หลายคนหมายปอง พูดถึงความสวยให้ได้ยินผ่านหูมาบ้าง เปิดภาคเรียนไม่ทันไร เสือแบบเขาเหยื่อก็วิ่งเข้าใส่เองแล้ว
แบบนั้นแกจะไปหวั่นไหวกับคำพูดเขาไม่ได้นะนุ่มนิ่ม เพราะเห็นแค่นี้น้ำตามันก็รื้นขึ้นมาจนต้องรีบกะพริบถี่ ๆ เพื่อไม่ให้ไหลลงมาแล้ว
“พี่มันเล่นกับใจคนเก่งจริง ๆ”
TBC.
- ผู้เขียน
