เสียงกรีดร้องของเหล็กปะทะกันดังก้องไปทั่วช่องเขา หิมะที่เคยขาวสะอาดกลับถูกย้อมด้วยสีแดงของเลือด ฉันยืนอยู่กลางสนามรบ หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกจากอก มือที่ถือกริชฟางเซวี่ยนเกาสั่นเล็กน้อย แต่ฉันพยายามควบคุมมันไว้
สายตาของฉันจับจ้องไปที่หลงอวิ๋น เขากำลังต่อสู้อย่างดุเดือด ดาบในมือของเขาเปล่งประกายเย็นเยียบ ร่างของเขาเคลื่อนไหวอย่างสง่างามและแม่นยำ แต่แล้ว...
“ระวัง!”
ฉันตะโกนเมื่อเห็นนักล่ามังกรคนหนึ่งพุ่งเข้ามาทางด้านหลังของเขา หลงอวิ๋นหันกลับไปทันที ดาบของเขาฟันใส่ศัตรูอย่างรวดเร็ว แต่ในจังหวะนั้นเอง ฉันรู้สึกถึงแรงกระแทกที่มือของฉัน กริชหลุดจากมือของฉันและตกลงบนพื้นหิมะ
“อ๊ะ!”
ฉันร้องออกมา ขณะที่นักล่ามังกรอีกคนพุ่งเข้ามาหาฉัน ดาบของเขาเปล่งประกายสีม่วงเข้ม แสดงถึงพิษร้ายแรง ฉันถอยหลังอย่างรวดเร็ว แต่รู้ว่าตัวเองไม่มีอาวุธในมือ
ในจังหวะที่ดาบของศัตรูกำลังจะฟันใส่ฉัน แสงสีเงินสว่าง
