ฉันคุกเข่าอยู่เคียงข้างหลงอวิ๋นบนพื้นหินอ่อนที่เย็นจนรู้สึกได้ถึงความหนาวผ่านผ้าคลุมหนา ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ มีเพียงเสียงลมหายใจของเหล่าผู้อยู่ในห้องเท่านั้นที่ขับขานเบา ๆ ใต้เพดานสูงตระหง่าน เสาแกะสลักรูปมังกรล้อมรอบราวกับกำลังจับตาดูทุกฝีก้าวของเรา
“ลุกขึ้นได้”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มแต่เด็ดขาดขององค์จักรพรรดิหลงจินหานดังขึ้น พร้อมกับกระแสพลังที่แผ่ซ่านออกมารอบพระองค์
ฉันลุกขึ้นตามหลงอวิ๋นที่ยืนสง่างามอยู่ข้างกาย ความกดดันจากบุรุษบนบัลลังก์ทองทำให้ใจเต้นเร็วขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาสีทองคมกริบของพระองค์จับจ้องมาที่เราราวกับกำลังอ่านใจ
“ข้าได้รับรายงานถึงชัยชนะของเจ้าที่ช่องเขาน้ำแข็งนิรันดร์ เจ้าปกป้องวังเทียนหลงไว้ได้อีกครั้ง”
องค์จักรพรรดิหยุดพักคำพูดชั่วครู่ ก่อนที่สายตาจะเคลื่อนมาหาฉัน
“และนี่คงเป็นมนุษย์ต่างโลกที่ข้าได้ยินกิตติศัพท์มา... ผู้ที่ช่วยเหลือบุตรชายข้าในสนา
