อย่าทดสอบระบบ
1414 คำ
"ครับนาย ส่วนเรื่อง" เดย์หยุดคำพูดนั้นไว้และมองไปที่ลลิสา
"เธอออกไปหาของว่างมาให้ฉันทีสิ" นิคหันไปมองลลิสา ไม่นานลลิสาก็เดินออกจากห้องไป
"มึงว่ามา" นิค หันไปบอกเดย์
"เรื่องไอ้อาชา นายจะเอายังไงต่อ"
"มันทำอะไรไปถึงไหนแล้วบ้างละ"
"ก็ดำเนินไปเยอะอยู่ครับ ตอนนี้มีคนแปรพักตร์ไปประมาน 4-5 คน" เดย์
"ไปเอารายชื่อคนแปรพักตร์มา กูจะพาไปเยี่ยมเพื่อนเก่าซะหน่อย" นิคพูดและแสยยะยิ้มมุมปากออกมา
"ครับนาย" เดย์รับคำและกำลังจะเดินออกไป
"ไอ้เหนือ มึงไปจัดการเตรียมเงิน เตรียมทุกอย่างให้พร้อม กูมีอะไรสนุกๆจะพาพวกมึงไปเล่นว่ะ" นิคหันไปพูดกับเหนือและยิ้มออกมาเบาๆ
"อ๋อนายครับ มีอีกเรื่อง คู่ค้าใหม่ของไอ้อาชาคือ"
"ไอ้ซี ลูกไอ้ศหัส" นิคพูดแทรกเดย์ออกมา
"นายรู้" เดย์
"รู้ดิ กูรู้มามากกว่านั้นอีก เรามีเรื่องต้องจัดการหลายอย่างมาก เรื่องนี้ห้ามน้องกูรู้เป็นอันขาด" นิคสั่งทั้งสองคน
"ครับนาย" ทั้งสองคนรับคำและเดินออกไปทันที
ครืดดด ครืดดดดด ครืดดดดดด เสียงโทรศัพของนิคดังขึ้น
"สวัสดีครับ คุณศหัส" นิค
"คุณนิคครับคือเรื่องไอ้ซี" ศหัสกำลังจะพูดขึ้น
"อือ ลูกชายคุณทำผมปั่นป่วนมากเลยนะครับตอนนี้ คุณคิดว่าผมควรจะทำยังไงต่อไปดีละครับ" นิค
"ผมขอโทษแทนลูกชายผมด้วยนะครับ คุณนิคอย่าทำอะไรมันเลยนะครับถือว่าผมขอร้อง"
"คนที่คุณควรไปขอร้องให้หยุดไม่ใช่ผม ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มเกมนี้ คุณควรไปบอกลูกคุณก่อนที่ผมจะรู้สึกหงุดหงิดไปมากกว่านี้" นิคพูดออกมาพรางนั่งพิงหลังไปที่โซฟา
"แต่ว่า"
"ถ้าคุณคุมลูกชายตัวเองไม่ได้ไม่เป็นไรครับ ถ้าผมทำอะไรที่รุ่นแรงไปอย่าถือสาผมนะครับ" นิค
"คุณนิคครับ" สิ้นเสียงเรียกของศหัส นิคก็กดวางสายทันที
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามา" นิคพูดขึ้น
"คือในครัวไม่มีอะไรเลยมีแต่คัฟเค้กที่ฉันทำไว้ทานเอง ไม่หวานมาก แต่คิดว่าคุณน่าจะพอทานได้" ลลิสา
"เอาวางลง" นิค
"คะ??"
"จะพูดอะไรมากมาย เอาวางลงและกลับไปทำงาน" นิค
"คะ" ลลิสาวางจานขนมไว้ข้างๆแก้วกาแฟและเดินไปนั่งทำงาน สายตาก็มองไปที่จานขนม ที่ไม่มีวี่แววว่าคนที่บอกไปเอาของว่างมาให้กินไม่แตะต้องเลย
แกร๊กแอ๊ดดด เสียงประตูเปิดเข้ามา
"นิคค่ะ" เสียงหวานชวนน่าหลงไหลดังขึ้นมาหลังจากที่ประตูปิดลง
"ดุจดาว" เสียงนิคพึมพำออกมาเบาๆ
"ดาวกะว่าจะมาชวนนิคไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันคะ" ดุจดาวที่เดินเข้ามาโดยไม่ได้สังเกตุลลิสาที่นั่งอยู่
"อ้าวแล้วนี้ใครคะ" ดุจดาวถามขึ้น
"แล้วทำไมฉันต้องบอกเธอ" นิคถามขึ้น
"แหม้ นิคค่ะ" ดุจดาวกำลังจะเดินเข้าไปใกล้นิค แต่เหนือเดินมาขวางไว้ก่อน
"ไอ้"
"มีมารยาทหน่อยครับ ที่ไม่มีคนของคุณคำพูดคำจาควรสุภาพมากกว่านี้นะครับ" เหนือพูดแทรกขึ้นทันที
"นี้"
"มาถึงนี้มีอะไรรีบๆพูดมา ผมมีงานต้องทำ" นิคพูดขึ้น
"ดาวจะมาชวนนิคออกไปทานข้าวด้วยกัน พอดีคุณพ่อให้มาชวนเห็นบอกว่าอยากให้คุณไป" ดุจดาว
"เหตุผลเพราะอะไร" นิค
"ดาวไม่ได้ถาม ดาวมีหน้าที่มาชวนคุณ ไปด้วยกันน่ะคะๆๆ" ดุจดาวเริ่มใช้ลูกอ้อน
"ได้ ไปก็ได้ ไอ้เหนือ ไอ้เดย์ ลลิสา ไปด้วยกัน" นิคพูดจบก็เดินออกไปที่ห้องเพื่อเตรียมตัวทันที
"คือฉันต้องไปด้วยเหรอค่ะ" ลลิสาถามขึ้น
"นายบอกว่าให้ไปคือต้องไป ไปเตรียมตัวครับ" เหนือเดินเข้ามาบอกลลิสา สายของดุจดาวที่จ้องมองมาที่ลลิสา เหมือนคนโกรธแค้นกันมาเป็นร้อยปีก็ว่าได้
ในครัว
"เห้อ ทำไมอ่ะ ทำไมฉันต้องไปกับพวกเขาด้วย ไม่น่าสนุกเลยสักนิด" ลลิสาที่เตรียมตัวเสร็จเดินเข้ามาในครัวแล้วบ่นให้ ภารดากับป้าแม่บ้านที่มีหน้าที่ทำอาหารฟัง
"ก็ดีแล้วนิคะ ได้ออกไปข้างนอก" ป้าแม่บ้านพูดขึ้น
"ป้าหนูถามไรหน่อยสิคะ" ลลิสาถามขึ้น
"ว่ามาจ๊ะ"
"คุณนิคของป้าอะ ไม่กินขนมหวานเหรอค่ะ" ลลิสา
"ใช่ คุณนิคไม่ชอบกินขนมหวาน เท่าที่จำได้รอบนั้นจำเป็นต้องกินเพราะเป็นงานอะไรสักอย่างนี้แระ ตั้งแต่ป้าเคยทำงานที่นี้มา ป้าก็พึ่งเคยเห็นครั้งนั้นครั้งเดียว" ป้าแม่บ้าน
"คนอะไรไม่กินขนมหวาน แปลกคนไม่น่าอารมฉุนเฉี่ยวง่ายขาดน้ำตาลนี้เอง" ลลิสาพึมพำออกมา
"เขาจะออกไปกันกี่โมง แกมานั่งบ่นอยู่นี้เดี๋ยวก็โดนกินหัว" ภารดาเพื่อนสาวคนเดียวของลลิสาพูดขึ้น
"เดี๋ยวคุณเดย์มาตาม" ลลิสาพูดขึ้น
"แกไม่ไปทำงานกับคุณเดย์เหรอ ไหนคุณเดย์บอกให้แกไปทำงานกับเขา" ลลิาสาถามขึ้น
"งานเอกสารไม่มีไง ฉันเลยขอมาช่วยป้าบัวเตรียมอาหารมื้อเที่ยง แต่ดูท่าจะเก้อ" ภารดา
"ไม่เป็นไรหรอกคะ เราก็เตรียมไว้ทำตอนเย็นก็ได้ค่ะ" ป้าแม่บ้าน
"นั้นสิคะ งั้นเราก็เตรียมไว้ทำตอนเย็นก็ได้น่ะคะ" ภารดา
"อยากกินส้มตำเผ็ดๆอ่ะ" ลลิสา
"กลับมามื้อเย็นค่อยทำทานกันที่หลังบ้านดีไหมคะ" ป้าแม่บ้าน
"ดีๆๆค่ะ ช่วงนี้ใกล้รอบเดือนหนูมาแล้วอยากกินอะไรที่มันอร่อยๆ เผ็ดๆเปรี้ยวๆ" ลลิสา
"งั้นรอตอนเย็นน่ะคะ" ป้าแม่บ้าน
"ได้สิคะ พรุ่งนี้เช้าหนูจะรีบตื่นแต่เช้ามาอบขนมปังให้ป้าทานแต่เช้าเลยคะ" ลลิสายิ้มให้ป้าแม่บ้าน
"ลาภปากป้าที่ได้กินขนมฟรี แถมอรอยอีกด้วย" ป้าแม่บ้านยิ้มออกมา ทั้งสามคนคุยกันหัวเราะกันสนุกสนาน
"นายให้มาตามครับ เราควรออกไปกันได้แล้ว" เหนือที่ปากพูดกับลลิสา แต่กลับมองไปที่ภารดาที่นั่งเตรียมของช่วยป้าแม่บ้านอยู่
"คะ งั้นฉันไปก่อนนะแก ถ้ามีเวลาว่างฉันจะซื้ออะไรๆมาเผื่อ" ลลิสายิ้มให้ภารดา
"ขอบใจมากนะแก" ภารดายิ้มให้เพื่อนรัก และหันมายิ้มแล้วก้มหัวลงเล็กน้อยให้เหนือที่ยืนมองตัวเองอยู่ ทันทีที่สายตาสบสายตา เหนือก็หลบสายตาและเดินตามลลิสาออกไปทันที
ณ หน้าบ้าน
"ไม่มีมารยาท ต้องให้คนไปตามถึงจะมา" ดุจดาว
"ผมบอกให้ลลิสารอที่ห้องพักเองแระ กะว่าจะออกไปค่อยให้คนไปตาม" นิค
"นิคค่ะ คุณอย่าปกป้องคนของคุณให้มากนักเลยค่ะ เดี๋ยวจะเสียนินัย ดูการแต่งตัวนึกว่าแม่ค้าตลาดสด ยังกับแม่ค้าข้างถนน" ดุจดาวแบะปากมองมาที่ลลิสา จนลลิสาต้องหันกลับมามองตัวเอง
"ก็กางเกงยีน เสื้อยืดธรรมดามันเหมือนแม่ค้าข้างถนนตรงไหนว่ะ" ลลิสาพึมพำออกมา
"ผมไม่จำเป็นต้องเข้าข้างใคร แค่ไม่รู้เวลาที่แน่นอนว่าจะออกไปตอนกี่โมง และอีกอย่างตึกข้างหลังก็ไม่ได้ไกลอะไรมากมายให้คนไปตามแค่นี้คงไม่เสียเวลามากขนาดนั้นหรอกน่ะ" นิค
"อย่าไปสนใจเลยครับ คนนี้ประสาทไฮโซเกิน" เหนือเดินกระซิบกับลลิสาเบาๆ
"หึ" ลลิสาอมยิ้มออกมาและส่งเสียงในคอเบาๆ
"ไปขึ้นรถ" นิคที่แสดงอาการของทั้งเหนือและลลิสาเริ่มสนิทกันมากขึ้น พูดออกมา และเดินขึ้นรถไป
"นี้ ฉันต้องนั่งตรงไหนอ่ะ" ลลิสาหันไปถามเหนือ
"เดินตามนายขึ้นไป นั่งเบาะเดี่ยวข้างประตูก็ได้ครับ" เหนือหันมาบอกลลิสา ลลิสาจึงทำตามที่เหนือบอกทันที
- ผู้เขียน
