รักลับๆของนายมาเฟีย

ภาระ

ณ ร้านอาหาร

"อ้าวนั้นไงมาพอดี" ริคพูดขึ้นขณะที่เห็น นิค เดินเข้ามา

"สวัสดีครับ" นิคกล่าวทักทายทุกคน

"นายมีเวลา 50 นาทีนะครับ นายต้องไปคุยงานต่อ" เหนือที่ดูท่าทางนายตัวเอง ไม่ค่อยสบอารมที่จะอยู่เท่าไหร่นักพูดออกมา

"อือ ถึงเวลามาบอกด้วย บอกล่วงหน้าสัก 10 นาทีก็ได้" นิคพูดจบ เหนือก็เดินออกไปยืนรอไม่ไกลมากนัก

"แหม้ ทุกวันนี้จะมากินข้าวด้วยกันต้องมีเวลาด้วยเหรอว่ะ" ริคหันไปถามนิค

"ก็มีคุยงานต่อ ไปสายไม่ดีต่อการเจรจาธุรกิจ" นิคพูดขึ้น

"กับใคร"

"คุณภูริช" นิคตอบออกไปทันทีที่น้องชายซักถาม

"โอเค แสดงว่าไม่ได้โกหก" ริค

"ขอเหตุผลดีๆสักข้อที่ต้องโกหก" นิคจ้องมองมาที่ริคและถามขึ้น

"ถ้าวันหลังไม่ว่างก็บอกได้น่ะ" ต้นน้ำพูดแทรกขึ้น

"อือ ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่มีเวลาว่างอยู่แล้ว ว่างแค่ตอนนอน" นิคตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"พักผ่อนบ้างน่ะ ดูแลสุขภาพด้วยน่ะ" ต้นน้ำพูดออกมาลอยๆ นิคได้แต่เงียบเหมือนไม่ได้ยินที่ต้นน้ำพูดออกมาเลย

"ไอ้นิค"

"อะไร"

"ต้นน้ำเขาบอกมึงอ่ะ" ริคพูดออกมา

"อือ ขอบใจน่ะ" นิครับคำและก้มดูรายการอาหารต่อ

ครืดดด ครืดดดดด ครืดดดดด

"อือ ว่าไง"

"นายผมพาคุณลลิสามาแล้ว นายจะให้ผมพาไปที่ไหนครับ"

"พาไปที่บ้านก็ได้"

"หลังไหนนาย"

"หลังที่กูพึ่งซื้อไปอ่ะ เฝ้าไว้ให้ดี เย็นๆกูจะเข้าไป" นิคพูดจบก็วางสายไปทันที

"มีไรป่าว" ริคถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีไร พอดีไอ้เดย์ไปเอาของล๊อตใหม่มา เอาเป็นว่ากินเสร็จคงต้องขอตัวก่อนละกันน่ะ" นิคพูดขึ้น

"แต่ว่ะ" ต้นน้ำ

"เอาหน้าไว้โอาสหน้าจะหาวันที่ว่างจริงๆละกัน" นิคพูดและลงมือตักอาหารเข้าปากต่อ

หลังจากทานอาหารเสร็จ

"จะกลับเลยเหรอ ทานของหวานกันก่อนไหม" ต้นน้ำหันไปถามนิค

"ไม่อ่ะ ไม่ค่อยชอบของหวาน เลี่ยน" นิคยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเช่นเดิม

"ไอ้นิค มันไม่ชอบกินของหวานหรอก ถ้ากาแฟขมๆสิ ว่าไปอย่าง จริงไหม" ริคหันไปหานิคและถามออกมา

"อือ ก็แบบนั้แระ เอาละได้เวลาที่จะต้องไปแล้ว ไว้เจอกันใหม่โอกาสหน้าน่ะ" นิคพูดจบก็เดินออกไปทันที

"นิค นิค" ต้นน้ำพยายามเรียก นิค แต่ไร้วี่แววที่นิคจะหันกลับมามอง

บนรถ

"ทำไมนายไม่บอก นายริคไปละครับว่านายไม่ได้ชอบคุณต้นน้ำ" เหนือถามขึ้น

"เบื่อจะพูดว่ะ ทั้งพ่อ ทั้งไอ้ริค คิดอะไรกันอยู่ว่ะ ลำพังแค่งานที่กูต้องดูแลมันก็เยอะมากแล้ว จะหาภาระมาเพิ่มทำไมว่ะ" นิคถามออกไป

"ทุกคนคงอยากให้นายมีคนดูแลมั่งครับ ไม่แน่น่ะครับนายนายอาจจะมีความสุขมากขึ้น ไม่หมกมุ่นอยู่แต่กับงานจนเครียดแบบนี้หรอกครับ" เหนือพูดขึ้น

"ไอ้เหนือ ซื้อกินง่ายกว่าป่าวว่ะ ทำไมต้องหาคนที่มาเป็นภาระด้วยว่ะ คนแบบกูดูแลใครไม่ได้หรอกอันนี้คือความจริง" นิคพูดออกมา

"เงินทอง อำนาจ นายมีทุกอย่าง"

"ใช่มีทุกอย่างรวมถึงอันตรายด้วย ทำไมกูต้องพาใครมาเสี่ยงอันตรายกับกูว่ะ" นิค

"นายพูดเหมือน นายชอบคุณต้นน้ำ" เหนือยิงคำถามออกมา

"เปล่ากูคิดกับต้นน้ำแค่เพื่อน แค่เพื่อนเท่านั้นไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่น" นิคตอบออกมา

"นายไม่สงสารคุณต้นน้ำเหรอครับ ดูคุณต้นน้ำรักนายมาน่ะครับ" เหนือ

"ต้นน้ำจะมีความทุกข์มากกว่าถ้าได้มาอยู่กับกู ยังไงกูก็คิดกับต้นน้ำแค่เพื่อน มันขยับไปเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆว่ะ" นิค

"ใกล้ถึง แล้วครับนาย" เหนือยพูดแทรกขึ้น

"โอเค เตรียมพร้อม" นิคพูดออกมาเพื่อบอกบอดี้การ์ดที่นั่งอยู่เบาะหลัง 2 คนให้เตรียมตัว

ณ ร้านกาแฟ ที่นัดหมาย

"สวัสดีครับ ผมว่าผมมาก่อนเวลาแล้ว แต่คุณภูริชมาก่อนเวลาอีกนะครับ" นิคที่เดินเข้ามาถึงทักทายคู่ค้าคนสำคัญทันที

"สวัสดีครับคุณนิค ผมมาทานอาหารแถวนี้พอดี เลยมารอเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลาด้วยครับ" ภูริชยืนขึ้นและเอื่อมมือจับมือของนิคและนั่งลงพร้อมกัน

"เอาละครับ มาที่งานของเราดีกว่าครับ นี้คือรายละเอียดงาน" นิคยื่นซองเอกสารให้ภูริชที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อของตัวเองดู

"คุณเควินนี้โชคดีน่ะครับ"

"ทำไมเหรอครับ" นิคถามพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม

"ก็มีลูกชายที่มาดูแลงานแทนได้ทุกอย่าง ตอนนี้คงพักผ่อนสบายใจอยู่แน่ๆเลย ต่างจากผมที่มีลูกเขยก็หวังพึ่งอะไรไม่ค่อยได้" ภูริชบ่นพึมพำออกมา

"แล้วเรื่องรายละเอียด คุณภูริชมีความคิดเห็นอะไรบ้างไหมครับ"

"เรื่องข้อตกลงผมว่าโอเคดี แต่ผมมีเรื่องอยากจะเตือนคุณนิคหน่อยน่ะครับ" ภูริชพูดขึ้น

"เรื่องอะไรครับ พูดมาได้เลยครับ" นิค

"คู่แข่งของคุณ"

"คุณภูริชหมายถึง???" นิคถามออกมาตรงๆ

"ก็คู่แข่งของคุณนิคไงครับ"

"คู่แข่งของผมมีเยอะมากๆ เอาเป็นว่าบอกชื่อมาเลยดีกว่าครับอย่ามาอ้ำๆอึ้งๆ ผมไม่ชอบเดาอะไรทั้งนั้น" นิคตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"คุณอาชา กับคู่ค้าคนใหม่ของเขา คุณซี" ภูริชพูดขึ้นพร้อมกับลงนามในหนังสือสัญญา

"ไอ้ซีเหรอ" นิคพึมพำออกมา

"ใช่ครับ ลูกชายคนเดียวของคุณศหัส" ภูริช

"หึ เหมือนอยากลองของผมจะจัดให้ครับ ฝากบอกคู่ค้าของเราด้วยนะครับ ใครต้องการจะย้ายฝั่งหรือใครต้องการจะเป็นปรปักกับผม ให้ยอมรับสิ่งที่จะตามมาให้ได้นะครับ ส่วนใครที่ยังจงรักภัคดีกับผมอยู่ รับรองว่าจะได้รับมิตรไมตรีอย่างดีแน่นอนครับ" นิคพูดออกมาและจ้องไปที่ดวงตาของภูริช

"ผมทำการค้ากับครอบครัวคุณมามากกว่า 7 ปี ผมคงไม่สิ้นคิดเอาของเกรดต่ำ ราคาถูกเข้ามาแทนที่หรอกครับ" ภูริชยิ้มให้นิค

"ขอบคุณมากๆนะครับ มีอะไรต้องการความช่วยเหลือ หรือมีอะไรให้ผมช่วยบอกผมได้เลยครับ ถ้ามันไม่เกินความสามารถของผม ผมยินดีที่จะช่วย" นิคลุกขึ้นยืน ภูริชก็ลุกขึ้นยืนทันที ทั้งสองคนขับมือกันเพื่อเป็นหารยอมรับข้อตกลงของทั้งสองฝ่าย

"งั้นผมขอตัวก่อนะครับ มีอะไรติดต่อไปที่เลขาของผมได้ตลอด 24 ชม.เลยนะครับ" นิคพูดออกไป

"เช่นกันครับ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้ ผมยินดีเสมอ" ภูริชพูดและเดินออกไปก่อนทันที