01 อยากได้
881 คำ
CHAPTER 01
"ยัยโรส! ทำไมเมื่อกี้ยืนอ้ำอึ้งอยู่ได้ แกรู้มั้ยว่าพี่คนนั้นอันตรายมากเลยนะ"
"ไม่ได้ตั้งใจอะ ฉันทิ้งขยะแล้วหันมาไม่ทันระวังเลยชนพี่เขาเข้า ไม่รู้เขาจะเจ็บหรือเปล่าหน้าฉันกระแทกอกพี่เขาแรงมากด้วย"
โรสลูบจมูกตัวเองป้อย ๆ เธอรู้สึกโล่งไม่น้อยที่รอดออกมาจากสายตาดุร้ายนั้นได้
"พี่เขาไม่เจ็บหรอกแต่ถ้าโกรธจนจับแกไปตีหัวอันนั้นน่าเชื่อกว่า"
นีน่าทำหน้าสยองแล้วลูบแขนตัวเองป้อย ๆ ใคร ๆ เขาก็พูดกันทั้งนั้นว่าพี่มีนคนนั้นน่ะนักเลงหัวไม้ขนานแท้เลย แม้แต่ลูกชายอธิการบดีมหาวิทยาลัยก็โดนพี่มีนตีหัวมาแล้ว
"พี่เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอนีน่า ฉันจะถูกตามมาแก้แค้นอีกหรือเปล่า"
โรสเบะปากเมื่อนึกกลัวขึ้นมาแล้ว คนภายนอกมักจะตัดสินโรสจากรูปลักษณ์ภายนอก ใบหน้าสวยเฉี่ยวนั้นมักจะทำให้คนเข้าใจว่าโรสเป็นสาวดุที่พร้อมตบกับศัตรูได้ทุกเมื่อโดยหารู้ไม่ว่าจริง ๆ แล้วเธอก็แค่ลูกหนูตัวขาว ๆ ที่อ่อนโยนและนุ่มนิ่มคนหนึ่งเท่านั้นเอง
"ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ถ้าพี่เขาจะโกรธเขาคงตีหัวแกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ ไปเถอะไปเข้าเรียนกัน"
สองสาวเพื่อนรักต่างจูงมือกันเดินเข้าห้องเรียนไป วันนี้เป็นวันแรกของการเข้าสู่มหาลัย โรสก็ได้แต่ภาวนาขอให้ครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีด้วยเถอะ
หลังเลิกเรียน
"กลับก่อนนะแก ไว้เจอกันพรุ่งนี้"
"โอเค"
โรสโบกมือลาเพื่อนรักของตัวเองไป เมื่อต่างคนต่างแยกทางร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัวก็เดินกลับมาที่รถยนต์ของตัวเอง ก่อนที่จะเดินมาถึงรถยนต์สายตาเรียวสวยก็สะดุดลงกับลูกแมวตัวหนึ่งที่นอนซมอยู่ข้าง ๆ ต้นไม้ ท่าทางที่ดูอ่อนแรงทำให้คนที่เป็นทาสแมวรู้สึกใจเหลวไม่น้อยเลย
"ตายแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย หื้ม?"โรสย่อตัวลงไปนั่งแล้วขยับนิ้วไปเกลี่ยลำตัวเจ้าแมวตัวน้อยที่นอนขดอยู่ มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนที่สะกิดแล้วส่งเสียงร้อง 'เมี้ยว' ออกมาเบา ๆ
"หิวใช่มั้ย? แป๊บนึงนะ ในรถพี่มีอาหารเปียกอยู่เดี๋ยวไปหยิบมาให้"
โรสเป็นคนชอบแมวมากและเป็นคนที่ชอบเอ็นดูแมวมากกว่าสัตว์ชนิดอื่นบนโลก เธอจึงมักมีอาหารแมวทั้งแบบเปียกและแบบเม็ดติดเอาไว้บนรถ เวลาเจอแมวที่ไม่มีคนเลี้ยงดูเธอจะได้เอาอาหารให้มันกินได้ทันท่วงที
"กินเยอะ ๆ นะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะเอามาให้อีก"
เธอเปิดฝากระป๋องอาหารเปียกให้เจ้าแมวตัวน้อย แมวตัวนั้นรีบตะเกียกตะกายขึ้นมาเพื่อกินอาหารนั้นแทบจะทันที ท่าทางที่ดูหิวโหยนั้นทำให้โรสเอ็นดูไม่น้อยเลย
เธอนั่งมองเจ้าแมวตัวนั้นกินข้าวไปพร้อมกับคอยลูบหัวมันไปด้วยโดยหารู้ไม่ว่าทุกการกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาของผู้ชายคนหนึ่งอยู่
สายตาดุร้ายนั้นจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก จับจ้องการกระทำของเธออย่างเงียบ ๆ
"ทำไรวะมีน ดูอะไรอยู่"
ดีน หนึ่งในเพื่อนสนิทของมีนเดินเข้ามาพาดมือบนบ่ามีนแล้วมองตามสายตาที่มีนกำลังมองอยู่ ดีนยกยิ้มกับภาพตรงหน้าแล้วหันมามองเพื่อนชายด้วยสายตาจับผิด
"มึงชอบ?"
ดีนเอ่ยปากแซวแล้วสะกิดเพื่อนตัวเองอย่างหยอกล้อ มีนยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย ท่าทางที่ดูมีเลศนัยนั้นทำเอาดีนรู้ทันเพื่อนที่คลานตามกันมาตั้งแต่เกิดแม้จะออกมาคนละช่องคลอดก็ตาม
"น้องเขาดูบริสุทธิ์ว่ะ ถ้ามึงคิดจะเล่นกูว่าอย่าเลย มึงยังรักออมอยู่ไม่ใช่เหรอ"
ออมที่ดีนกล่าวถึงคือผู้หญิงที่มีนเคยคบและเป็นผู้หญิงที่มีนเคยรักมากที่สุดด้วย
"กูอยากได้"
มีนพูดขึ้นมาลอย ๆ ดีนหันไปมองหน้าเพื่อนด้วยท่าทีงงงวยกับคำว่าอยากได้ที่มีนว่า
"มึงอยากได้ออม?"
บางที มีนอาจจะอยากได้ออมกลับคืนมาหลังจากที่เลิกลากันไป
"เปล่า กูอยากได้ผู้หญิงคนนั้นต่างหาก"
มีนแสระยิ้มร้ายกาจที่เจือปนความดุดัน ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มอย่างมีแผนร้ายอยู่ในใจ
"ทำไมวะ ชอบจริงหรือแค่เล่น ๆ"
ดีนไม่ค่อยอยากสนับสนุนเพราะดูแล้วเด็กผู้หญิงที่มีนมองอยู่นั้นออกจะดูสดใสสำหรับมีนมากจนเกินไป
"กูจำเป็นต้องตอบมึง? ก็ไม่"
"อ้าว ไอ้ห่า"
"ก็แค่อยากได้ เบื่อแล้วก็ค่อยทิ้ง"
นั้นถือเป็นพูดที่เย็นชาที่สุด ใคร ๆ ก็รู้ว่ามีนนั้นร้ายกาจแต่ดีนเป็นคนเดียวที่รู้ว่าความร้ายกาจที่มีนแสดงให้คนอื่นเห็นนั้นเป็นเพียงเศษเสี้ยวที่มีนมีเท่านั้น เห็นทีน้องคนนั้นต้องแย่แล้วแน่ ๆ
- ผู้เขียน
