พ่ายรักเจ้าสาวจำเป็น

อย่ามาบังคับ

คนตัวโตที่ผละออกห่างจากคนตัวเล็กบ้างแล้วเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่วายหันมาเอามือจับเธอแล้วใช้มือหนาทั้งสองข้างสอดไปใต้รักแร้ของเธอพร้อมกับอุ้มขึ้นมานั่งที่โต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับตัวเขาเองที่กางขาเรียวทั้งสองข้างออกจากกันแล้วพาตัวเองเข้าไปแทรกกลางระหว่างขาทั้งสองข้างนั้นพร้อมกับใช้มือหนาทั้งสองข้างล็อคตัวเธอเอาไว้แน่นทำให้ตอนนี้เธอไม่อาจดิ้นหนีไปไหนได้อีก

" คุณ!! จะทำอะไรอีกเนี่ย ปล่อยเลยนะ ไอ้คนบ้าไอ้คนทุเรศ! "

แยมโรลที่รู้สึกตกใจจากการกระทำของเขาเมื่อสักครู่จึงได้ก่นด่าเขาออกไปโดยที่ไม่มีความเกรงใจ แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้านายเธอก็ตามเถอะ

" อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นผมจะไม่ทำแค่นี้ แล้วคนอย่างคณินไม่เคยขู่ใครเล่นๆ นะบอกไว้ก่อน "

คนตัวโตบอกพร้อมกับสบสายตาเธอนิ่งเพื่อสื่อให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเขาพูดจริงทำจริง แยมโรลนิ่งไปชั่วขณะเมื่อเห็นเขาในโหมดจริงจังแบบนี้ขึ้นมา

" เมื่อเช้าทำไมไม่อยู่รอผม หนีออกมาก่อนทำไม เมื่อคืนผมก็บอกแล้วไงว่าให้อยู่รอก่อน "

ร่างสูงพูดพร้อมกับยกมือหนาขึ้นมาปัดไรผมที่มันปกปิดใบหน้าสวยๆ ของเธอออกอย่างละมุนชวนใจสะท้าน

" ก็มันไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องอยู่รอ ความจริงคุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรฉันทั้งนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันคือความเต็มใจของเราทั้งสองคนเพราะฉะนั้นลืมๆ มันไปเถอะค่ะ "

ร่างเล็กพูดอย่างถือดี คณินจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตาใบหน้ารูปหัวใจน่ารักแก้มป่องนิดๆ ช่างน่าจูบดวงตาเหมือนกวางน้อยที่กำลังกลัวเขาแต่ก็สู้จับใจผมสีทองอร่ามดุจแสงตะวัน ใบหน้าสระสวยคมคาย จมูกเล็กเชิดได้รูปแสดงถึงความดื้อรั้นอยู่หน่อยๆ ที่เธอมี

" คุณพูดเหมือนผ่านเรื่องแบบนี้มานับไม่ถ้วน ถ้าหากว่าผมไม่ได้พิสูจน์คุณด้วยตัวผมเอง ผมก็คงปล่อยคุณไปง่ายๆ แต่นั่นไม่ใช่เมื่อคืนคือครั้งแรกของคุณ ไม่นึกเสียดายบ้างเลยหรอ ผมนึกว่าคุณจะมอบครั้งแรกให้กับคนที่คุณรักแล้วร้องไห้สะอึกสะอึกเสียอีก คุณทำให้ผมแปลกใจนะ "

ใบหน้าได้รูปหล่อเหลากรามคมเด่นชัด ดวงตาคมกริบน่าค้นหา จมูกโด่งเป็นสัน ผมสีดำรับกับใบหน้าถูกเสยขึ้นให้ดูยุ่งเล็กน้อยด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยสำหรับเขา และก็คงสำหรับเธอเช่นกัน แต่ทำไมเธอดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อนใดๆ เหมือนมีแค่เขาที่กำลังวิ่งไล่ตามเธออยู่ยังไงยังงั้น

" สิ่งที่เสียไปแล้วมันไม่สามารถกลับคืนมาได้หรอกค่ะ แล้วฉันก็ไม่เสียใจ เพราะไม่ได้คิดว่าชาตินี้จะมีแฟน แล้วก็ไม่ได้คิดจะเก็บซิงไว้ให้ใครทั้งนั้นเสียแล้วก็เสียไปค่ะ โอเคนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว "

ร่างเล็กพูดอย่างคนไม่ยินดียินร้ายพร้อมกับความมั่นใจสุดขีดที่พยายามแสดงออกมาทั้งๆ ที่ในใจมันรู้สึกโหวงเหวงและเธอกำลังพยายามจะลงไปจากโต๊ะนี้แต่คนตัวโตก็ยังรั้งเธอไว้แน่นเหมือนเดิม

" เอาล่ะ ไม่ว่าคุณจะอยากให้ผมรับผิดชอบหรือไม่ ผมก็ถามคุณไปอย่างนั้น ผมมีข้อเสนอมาให้คิดว่ามันจะดีต่อทั้งคุณและผม แล้วผมไม่คิดว่าจะมีใครทำหน้าที่นี้ได้ดีเท่าคุณแล้ว "

เขามองจากนิสัยที่ดื้อรั้นของเธอ ความไม่ยอมคนของเธอจะทำให้งานที่เขาให้เธอทำมันดูไม่ยากเกินความสามารถของเธอสักเท่าไหร่

" ข้อเสนออะไรคะ "

ร่างเล็กคิ้วขมวดเล็กน้อยด้วยความสงสัย เธอเพิ่งจะมาทำงานวันแรกจริงๆ สั่งงานเธอผ่านพี่ดาก็ได้หนิ

" ผมอยากให้คุณแกล้งเป็นเมียหลอกๆ ให้ผมปีนึง "

ร่างเล็กที่ได้ฟังถึงกับเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา เมียหลอกๆ หมายความว่ายังไง

" คุณคงจะตกใจมากสินะ ความจริงผมคิดไม่ตกกับเรื่องนี้มานานจนมาเจอคุณ ผมว่าคนแบบคุณน่าจะรับมือกับแม่ผมได้ไม่ยาก ท่านต้องการให้ผมแต่งงานและหาผู้หญิงไว้ให้ผมอยู่แล้ว สิ่งที่คุณต้องทำคือการเป็นไม้กันหมาให้ผมทุกทางแล้วผมจะตอบแทนคุณอย่างงาม คุณต้องการตัวเลขเท่าไหร่สามารถกรอกลงไปได้เลย "

คนตัวโตพูดถึงความต้องการจึงทำให้แยมโรลมองหน้าเขานิ่งๆ พร้อมกับตอบออกไปอย่างไม่ลังเล

" ฉันขอไม่รับข้อเสนอนี้ค่ะ ฉันไม่ได้มีความจำเป็นอะไรที่ต้องทำ "

" คุณต้องทำเพราะผมเลือกแล้ว "

คนตัวโตพูดเพราะเขาจะไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาด ไม่รู้ทำไมถึงต้องคิดว่าเป็นเธอ แต่เขาคิดว่าเธอคือคนที่รับมือกับแม่เขาได้เพียงคนเดียวจริงๆ

" อย่ามาบังคับกันนะ "

คนตัวเล็กชักสีหน้าไม่พอใจ คนไม่อยากทำจะมาบังคับกันได้ยังไง แม้จะเป็นเจ้านายของเธอแต่เรื่องแบบนี้เธอมีสิทธิ์ตัดสินใจจะมาบังคับกันแบบนี้ไม่ได้หรอก

" 100 ล้าน "

คนตัวโตยื่นข้อเสนอที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ เงินจำนวนนี้เธอหาทั้งชาติยังไม่รู้จะหาได้หรือเปล่า แม้ว่าเธอจะไม่ได้จนอะไรมากมาย (ก็จนอยู่เมื่อเทียบกับเขา) แต่ก็ต้องยอมรับว่าครอบครัวฐานะปานกลางแบบเธอไม่มีทางหาเงินถึงร้อยล้านได้แน่ๆ

" ฉันไม่ทำ!! "

คนตัวเล็กฉายแววความไม่มั่นใจอยู่ในสายตา แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธออกไปเพราะไม่อยากให้มีความยุ่งยากตามมาในภายหลัง เธอไม่รู้ว่าทางข้างหน้าต้องไปเจออะไร แต่เรื่องเกี่ยวกับแม่ผัวลูกสะใภ้เธอเห็นมานักต่อนักแล้ว ไม่มีความสงบสุขในชีวิตหรอก และเธอก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นสะใภ้ปลอมๆ ก็ช่างเถอะ แต่คนตัวโตสังเกตุเห็นแววตาไม่มั่นใจของเธอและความลังเลในสายตาของเธอ เขาจึงเลือกที่จะปิดจบมันด้วยจำนวนเงินอีกก้อนนึงที่มากขึ้นจนเธอจะปฏิเสธไม่ลง

" 300 ล้าน 2 ปี แค่ 2 ปี แล้วหลังจากนั้นคุณจะเป็นอิสระทันที "

แยมโรลถึงกับตาเบิกกว้างกับยอดเงินที่เขาเสนอมาให้ แม้เธอจะไม่ได้เป็นคนหน้าเงินเท่าไหร่นัก แต่เงินจำนวนนี้หาทั้งชาติก็คงหาไม่ได้แล้ว อีกทั้งระยะเวลาทำงานก็ไม่ได้มากมายอะไร ในเมื่ออยากให้เธอทำนักแล้วเงินที่เขาเสนอมาก็ล่อตาล่อใจเหลือเกิน งั้นเธอจะต้องปฏิเสธทำไมกัน หวานหมูยัยแยมล่ะทีนี้

" ตกลง!! "