“ผมขอแสดงความยินดีกับทั้งสองคนด้วยนะครับ” เสียงทุ้มนุ่มดังผ่านไมค์ที่พิธีกรสาวส่งให้ นทีระบายยิ้มบาง ๆ อย่างสุภาพ แต่สายตาที่เขามองฐานิตานั้นอ่อนโยนจนไม่อาจปิดบังความรู้สึกได้
ในห้องโถงที่เต็มไปด้วยผู้คน สายตาของเขามีเพียงฐานิตาเท่านั้นที่เขาเลือกจะมอง แม้ตรงหน้าเขาจะมีทั้งคู่บ่าวสาว แต่นทีกลับละสายตาไปจากติณณภพได้อย่างง่ายดาย มองเพียงเธอด้วยแววตาที่มีความหมายลึกซึ้งยิ่งกว่าคำพูดใด ๆ
ติณณภพรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในอากาศ เขาหันไปมองนทีด้วยความไม่พอใจ ความรู้สึกหึงหวงพลุ่งพล่านอยู่ในใจ ขนาดที่เขาไม่คิดจะปฏิเสธความรู้สึกนี้ เพราะสัมผัสได้ว่าสายตาที่นทีมอบให้ฐานิตานั้น…เกินกว่าที่ควรจะเป็นสำหรับคนที่เพิ่งจะแต่งงานไม่พ้นวัน
แต่สิ่งที่ยิ่งทำให้เขาไม่พอใจยิ่งกว่าก็คือฐานิตาไม่ได้เบือนสายตาหนีออกจากนทีเลย เธอส่งยิ้มหวานจนเห็นฟันเรียงสวยน่ามอง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอเป็นประกายยามต้องแสงไฟในห้อง
