“หนูจะไปเปลี่ยนชุดนะคะ” ฐานิตากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อแต่กลับจืดจางบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าแม้จะพยายามปกปิดไว้ แต่ความรู้สึกนี้ก็ไม่อาจพ้นจากสายตาของคนที่จับจ้องมานาน
ติณณภพหยุดชะงักอยู่ที่ปลายเตียง ขณะที่เขากำลังจะก้าวไปอีกฝั่ง ใบหน้าที่แฝงความลึกลับยากเกินกว่าที่จะเข้าใจของเขาหันกลับมามองฐานิตาอย่างชั่งใจ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเบา ๆ บนเตียง
ฐานิตาสูดลมหายใจลึกอย่างพยายามที่จะควบคุมตัวเอง เธอมองไปทางเขา รู้สึกถึงสายตาที่ไม่ละไปจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเธอจึงหันหลังให้ หันหน้าเข้าหาประตูห้องหนึ่งเพื่อจะไปเปลี่ยนชุด
แต่ก่อนที่จะได้ก้าวเท้าออกไป เสียงทุ้มของเขาก็ดังขึ้นหยุดเธอไว้
“ค่าตัวของเธอ…ฉันโอนเข้าบัญชีให้แล้วนะ”
คำพูดของติณณภพทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของฐานิตาราวกับเหล็กแหลม ขาเรียวที่กำลังจะก้าวเดินกลับชะงัก ดวงตาคู่งามที่เต็มไปด้วยความรู้สึกซับ
