33 หยามหน้า
“คุณ! เป็นอะไรมากไหมครับ” ชายหนุ่มวิ่งลงไปดูอาการของผู้หญิงที่เขาพึ่งขับรถเชี่ยว โชคยังดีที่หักหลบได้ทัน แต่เมื่อเธอคนนั้นเงยหน้าขึ้น… “ดาริน!!”
“พี่คราม!! โอ้ยยย!!”
“เป็นยังไงบ้างดาริน! ทำไมถึงวิ่งออกมาแบบนี้ล่ะ โชคดีนะที่พี่หักหลบทัน” สงครามประคองร่างเล็กขึ้นพบว่าดารินได้รับบาดเจ็บที่บริเวณฝ่ามือและหััวเข่าจนเลือดออก
“ระ..รินวิ่งหนีผู้ชายสองคนค่ะ เขาไล่จับริน!”
“ไหน มันอยู่ไหน!!”
“…” ดารินหันกลับไปมองพบว่าชายฉกรรจ์สองคนนั้นหายไปแล้ว “พวกมันหายไปแล้วค่ะ”
“แล้วรินรู้ไหมว่าพวกมันเป็นใคร”
“มะ..ไม่รู้ค่ะ อ้ะ!!”
“ค่อยๆขยับนะ มา..เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอ”
สงครามช้อนร่างเล็กขึ้นรีบพาเธอไปที่รถเพราะตอนนี้เม็ดฝนกำลังถ่าโถมลงมาไม่ขาดสาย ดารินเปียกปอนไปทั้งร่างและรู้สึกเจ็บแสบบาดแผลบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ยอมรับว่าสติแตกมาก หากไม่วิ่งหนีคงโดนคนพวกนั้นจับตัวไปแล้ว แต่เธอไม่เคยมีเ
