32 หลอก
ชายหนุ่มพลิกตัวลงจากร่างบางหลังปล่อยน้ำรักเสร็จ เขาลุกขึ้นนั่งเพื่อใส่เสื้อผ้าแล้วกลับห้อง ทว่าไวกว่าความคิด...แขนเรียวเล็กคว้ามับเข้าที่เอวสอบ ค่อยๆโอบกอดเอวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อท่ามกลางความเงียบ หน้างามซบลงบนแผ่นหลังกว้าง กอดอยู่อย่างนั้นราวกับยังไม่อยากให้เขาไปไหน
ท่ามกลางความเงีบบดารินยังโอบกอดร่างสูงอยู่อย่างนั้นซึ่งเขาไม่แม้แต่จะหันกลับมาชายตามอง แต่ทำไมกัน...ทำไมถึงอยากให้เขาอยู่ตรงนี้ ได้กอดจากด้านหลังแค่นี้..ก็เพียงพอแล้ว
"หากตัดความแค้นออกไป..คะ..คุณจะรู้สึกอะไรกับรินไหมคะ"
"..." ไร้คำตอบจากชายหนุ่ม
"รินรอคุณมานานถึงสิบสองปี..ฮึก..แต่ทำไม...ทำไมคุณกลับให้รินได้เพียงน้ำตา"
แม้จะไม่ได้ยินอะไรเล็ดลอดออกมาจากปากของชายหนุ่มแต่เธอก็ยังอยากบอกให้เขารู้ ว่าที่ผ่านมาเธอเองก็เจ็บปวดและทรมานเหมือนกัน รอคอยอย่างไม่มีความหมาย รอ..ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาไหม
...แต่สุดท้
