บทนำ
484 คำ
“น้องเลิกยุ่งกับพี่เถอะ พี่บอกแล้วไงว่าไม่ได้ชอบน้อง ไม่เข้าใจหรือไงวะ”
“เข้าใจค่ะ แต่ไม่อยากรับฟัง พรุ่งนี้พี่ก็ไม่เห็นหน้านะโมแล้ว วันนี้แค่จะมาบอกพี่ว่า ถึงตอนนี้พี่จะไม่ชอบก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเราเจอกันครั้งหน้าพี่ต้องเป็นแฟนกับนะโม...พี่ไม่ตอบถือว่า ตกลง”
ที่ผ่านมาฉันเฝ้าตามบอกความรู้สึกกับเขามาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยเลยที่จะได้รับการตอบรับความรู้สึก แต่ถึงแม้เขาจะเมินหรือผลักไสกันมากแค่ไหน ฉันก็ไม่มีทางยอมแพ้หรอกนะ รักครั้งแรกจะผิดหวังไม่ได้
ทุกคนเคยมีรักแรกแบบไหนกันบ้าง สมหวังหรือผิดหวัง แต่สำหรับรักแรกของฉันเหมือนจะผิดหวังมากกว่าสมหวังเสียอีก
รักแรกที่แอบชอบมาตั้งแต่มอหนึ่งแอบมองมาตลอดจนกล้าตัดสินใจไปบอกต่อหน้า แต่พอบอกออกไปก็โดนปฏิเสธมาโดยตลอด แต่มีเหรอที่คนอย่างนะโมจะยอมแพ้ ไม่ชอบวันนี้วันหน้าก็อาจจะชอบก็ได้
น้ำหยดลงหินทุกวันยังไงหินก็ต้องใจอ่อน
“วันนี้บอกลาเพื่อนด้วยนะลูก พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว”
แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะไม่เป็นใจให้น้ำหยดลงหิน โชคชะตาดันไม่เห็นใจกับรักแรกของฉัน ไม่ยอมให้สมหวังยังไม่พอ ยังจะผลักไสให้ห่างกันไกลออกไป แล้วแบบนี้น้ำจะทำให้หินใจอ่อนได้ยังไงงงงงง
“บอกลาเพื่อนครบทุกคนหรือยังลูก”
“บอกแล้วค่ะ”
สองฝ่ามือทาบกับกระจกรถยนต์เพื่อเฝ้ามองออกไปยังด้านนอก รักแรกที่ฉันเอาแต่ตามบอกชอบเขามาตลอดต่อจากนี้จะไม่ได้เจอกันแล้วนะ
ฉันเอาแต่พร่ำบ่นกับตัวเองอยู่ในใจเหมือนคนบ้า บางครั้งก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงยังชอบคนแบบเขาคนนั้นได้ ก็แค่หล่อ สูง ยาว ขาว หน้าตี๋ นะโมชอบบบบบ
พรืด ๆ
ไม่ใช่ ๆ เอาใหม่นะ...นิสัยก็เย็นชา ไม่เคยจะพูดดีกับฉันเลยสักนิด เพียงแค่เห็นหน้าฉันเขาก็ทำหน้าเหมือนอาหารไม่ย่อยออกมา
แต่ถึงเขาจะเย็นชาและไม่สนใจยังไง หัวใจมันก็เรียกร้องเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น
“เราไม่ไปไม่ได้เหรอคะแม่”
“ไม่ได้หรอกลูก เดี๋ยวเราก็ได้กลับมา คุณพ่อไปแค่สามปีเอง ไม่นานเลย เนอะ”
ไม่นาน....แม่พูดมาได้ยังไงงงงง ถ้าหนูกลับมาแล้วเขามีแฟนไปแล้วจะทำยังไง รักแรกก็จะผิดหวังเลยเหรอ
“นะโมไม่อยากไป แงงงงงง”
- ผู้เขียน
