06
891 คำ
“สวัสดีครับคุณขวัญ ผมพีช” หลังจากที่ ต่อ ว่าที่สามีฉันเดินออกไป ตอนนี่ฉันก็เหลือแค่ ลุงกร พีช และก็ฉัน เขายื่นมือมาแนะนำตัวเอง ฉันเลยยื่นมือตอบกลับเขาไป
“ยินดีที่ได้รู้จักคะ”
“ผมคือเพื่อนของไอ้ต่อ หลังจากนี่ผมจะดูแลคุณแทนมันเอง” ท่าทางแบดๆ และทะเล้นของเขานะ บางทีเขาก็ดูเป็นมิตรเหมือนกัน เขาช่วยฉันเก็บของ แถมยังใช้ลูกน้องไปขนกระเป๋าจากด้านล่างมาให้ฉันอีก ตอนนี่กระเป๋าทั้ง 6 ใบของฉันขึ้นมาอยู่ที่ด้านบนเป็นที่เรียบร้อย ส่วนลุงกรหลังจากส่งฉันเสร็จ ลุงกรก็กลับ เพราะพ่อฉันสั่งห้ามไม่ให้ใครมาดูแลฉันเด็ดขาด เพื่อที่จะให้ฉันดูแลตัวเองได้ ซึ่ง!!! ไม่อยากจะบอกว่า...พ่อแม่รังแกฉัน T_T
“ของเยอะเหมือนกันนะครับ” มันน้อยไปตั้งหาก ที่แค่ส่วนหนึ่งก็เท่านั้น ที่ฉันขนมา...
“คือ...ตู้ที่ต่อจัดไว้ให้ขวัญ มันไม่พอแน่ๆ ค่ะ”
“ก็ยัดใส่ตู้มันนี่แหละครับ อย่าไปฟังมันมาก ไอ้ต่อมันเรื่องมาก” พอพีชพูดแบบนั้นจบ เขาก็จัดการเอาเสื้อผ้าฉันใส่ไม้แขวน ยัดใส่ตู้เสื้อผ้าของต่อทันที ซึ่งตู้เสื้อผ้าของต่อมันก็...
“สีชมพู” ฉันพูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่พีชเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับสีขาวที่มีอยู่ในตู้ นอกนั้นไม่มีสีอะไรเลย นี่ฉันควรพิจารณาว่าที่สามีตัวเองว่าอะไร!
“ไอ้ต่อมันชอบสีชมพูนะครับ”
“เขาคงไม่ได้เป็น...”
“เกย์นะหรอครับ! ฮ่าๆๆๆ มันไม่เป็นหรอกครับ แค่บุคลิกมันเหมือน มันนะแมน 100% แต่แค่รักนวลสงวนตัว ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง มันก็แค่อคตินะครับ” เขายังส่งจัดเสื้อผ้าฉันใส่ในตู้ของต่อ ซึ่งพีชก็ดันเสื้อผ้าของต่อให้วางชิดกันมากขึ้น ซึ่งตอนแรก มันถูกวางห่างกันตัวละประมาณ 1 นิ้ว ตอนนี่ก็ถูกดันจนชิดเพื่อที่จะยัดเสื้อผ้าฉันใส่ลงไป
“ผมก็ไม่ได้เป็นเหมือนกันนะครับ แค่สนิทกับมันก็เท่านั้น” จะเชื่อได้ไหม? เรื่องนี่ฉันต้องพิสูจน์เองสะมั้ง ใครจะไปยืดอกรับละ ผมนี่แหละเกย์!
“ไอ้ต่อนะมันเป็นคนเจ้าระเบียบ รักสะอาด เดี๋ยวคุณอยู่กับมันไปคงจะชินเองนั้นแหละครับ ถ้ามันตกลงปลงใจแต่งงานกับคุณนะ” ความหมายคืออะไร? เขาจะไม่ตกลงแต่งงานกับฉัน แต่จะแต่งกับคุณแทนอย่างนั้นหรอ...ทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เครื่องสำอางถูกวางจัดในพื้นที่ส่วนตัวของต่อทั้งหมด ส่วนตู้ที่เขาจัดมาให้ฉันนะ ฉันก็ใส่กระเป๋าที่ฉันใช้ขนสัมภาระฉันมานั้นแหละ
“ไปเดินชมร้านอาหารกันหน่อยไหมครับ” หลังจากฉันข้าวของเสร็จ พีชก็ชวนฉันเดินสำรวจร้านอาหาร ร้านอาหารที่นี่ถูกแบ่งเป็น 4 ชั้น ซึ่งแต่ละชั้นก็มีอาหารหลากหลายเชื้อชาติกันออกไป ทั้งญี่ปุ่น เกาหลี จีน อิตาเลี่ยน และอาหารไทย เรียกว่าคนเข้าไม่ขาดสาย ขายดีเกินขาด ในระหว่างที่พีชมาฉันเดินสำรวจ ฉันก็เหลือบไปเห็นต่อ ที่กำลังกำชับลูกน้องเรื่องความสะอาดของจาน
“มันยังไม่สะอาด” เขายกจานใบนั้นขึ้นมาดูในระยะใกล้ ก่อนจะมองให้ลูกน้องตัวเองไปล้างใหม่ เพราะว่ามันไม่สะอาด ไม่เท่านั้น...
“รู้ไหมว่ามันมีเชื้อแบคทีเรียแฝงอยู่ มันติดอยู่กับจานที่ล้างไม่สะอาดเพราะมันมีเชื้อแบคทีเรียตกค้าง และยิ่งมันสะสมมากๆ มันจะส่งผลให้ลูกค้าของร้านเรามีอาการท้องร่วงและอาหารเป็นพิษ คุณจะรับผิดชอบไหม!” ฉันขอลาออกจากการเป็นเมียเขานะบัดนี่เลยคะ ฉันอยู่ไม่ได้แน่ๆ พีชพาฉันเดินมาดูใกล้ๆ อะไรคือคำว่าไม่สะอาด คราบอะไรที่เขามองเห็น ฉันไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมนั้นแต่หยดเดียว ฉันคว้าจานขึ้นมาพินิจพิจารณาดู มันก็เงาจนไม่รู้จะเงาอย่างไร สายตานายเห็นเชื้อจุลินทรีย์หรอ~
“คุณล้างมือหรือยัง” พอฉันจับจานขึ้นมาฉันก็ถูกเขาทักทันที! ฉันเลยรีบเขาจานวาง แต่ก็ถูกเขาห้าม!
“อย่าวาง!! ล้างใหม่” ก่อนเขาจะคว้าจานไปจากมือฉันและใช้พนักงานเขาล้างจานใหม่ อะไรอ่า...
“นี่!! มือฉันไม่ได้สกปรกขนาดนั้นนะ” ฉันเถียงเขาทันที
“คุณไม่รู้หรอกว่ามือคุณไปจับอะไรมาบ้าง มันก็คือเชื้อโรคที่มองไม่เห็น แล้วคุณมั่นใจได้ยังไงว่ามือคุณสะอาด” โฮ๊ะ!! นี่ฉันคุยอยู่กับกรมอนามัยหรือว่าใคร ตอบฉันที!
“อ่อ...ฉันเพิ่งจัดของมาด้วยสิ เชื้อโรคคงเต็มมือแน่ๆ” ฉันทำท่ายกมือขึ้นมาดู แต่ใจก็อยากจะแกล้งเขา ด้วยระยะห่างแบบนี่แหละ โปรดเอาชื้อโรคไปจากฉันที!! ฉันวิ่งเข้าใส่เขาแบบไม่ทันตั้งตัว เอามือไปป้ายที่เสื้อเขาทันที
สีหน้าเขาตกใจไม่น้อยเลยละ
- ผู้เขียน
