บทที่ 5.3 – สิ้นสุดความอดทน (อันตรายทั้งคู่) (จบตอน)
1140 คำ
“คุณ!” เมื่อรู้ตัวว่าถูกเอาเปรียบก็จำต้องเปิดเปลือกตาเพื่อสู้กับแววตาเสือร้ายของเขา
“สิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้มันไม่ได้เรียกว่าราวี แต่มันเรียกว่าแรงปรารถนา” ประโยคสุดท้ายครางต่ำคล้ายยั่วเย้า
“ฉันไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมากเท่าเธอมาก่อน การที่คนระดับฉันยอมลดตัวลงมาวิ่งตาม เธอควรดีใจนะสาวน้อย”
วาจาบ่งบอกถึงความเห็นแก่ได้จนติดเป็นนิสัย โรสรินเบ้ปากมองเขาอย่างสมเพช
“มันน่ารังเกียจมากกว่า ฉันไม่เคยเจอผู้ชายแก่ที่ไหนบ้ากามเท่าคุณมาก่อนเลย!” คำพูดที่หวังให้เขาได้เจ็บแสบเสียบ้าง หารู้ไม่ว่ากำลังจุดไฟเผาตัวเองทั้งเป็น เพราะนอกจากร่างสูงใหญ่จะไม่แยแสแล้ว น้ำเสียงเดียดฉันท์ของเจ้าหล่อนกลับปลุกวิญญาณร้ายให้ลุกโชน มือหนาคว้าปลายคางสตรีร่างน้อยมาบีบแน่น
โรสรินเจ็บจนน้ำตาร่วง
“ปากดี!” เสียงเข้มคำรามลั่นรถ
“ผู้หญิงกระจอกๆ อย่างเธอได้อยู่ใกล้ฉันก็บุญแค่ไหนแล้ว ฉันทั้งหล่อทั้งรวย ถ้าเธอบริการดีๆ ฉันอาจมีออฟชั่นพิเศษให้เป็นรางวัลก็ได้นะ”
คนร้ายกาจกลั่นวาจาได้น่าตบสุดๆ ร่างบางโกรธจนตัวสั่น
“ถึงฉันจะจนแต่ฉันก็ไม่ขออยู่ใกล้ผู้ชายน่ารังเกียจแบบคุณ คนสกปรก คนหน้าด้าน จิตใจหยาบกระด้าง ความคิดต่ำช้า คนอย่างคุณมันก็มีดีแค่หน้าตาและความร่ำรวยเท่านั้นแหละ ฉันเกลียดคุณ!” คนไม่เคยถูกใครด่าโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ตวัดร่างแน่งน้อยนั่งบนเบาะแทนที่ตนแล้วคร่อมทับทันที
“จะทำอะไร อย่านะ!”
โรสรินปากคอสั่น สายตาเพชรฆาตมองเธออย่างเคียดแค้น หากกระนั้นก็เต็มไปด้วยความต้องการอยู่เต็มเปี่ยม
“ถ้าฉันสกปรกเธอมันก็สกปรกไม่ต่างกัน!”
เสียงเข้มตะคอก บีบปลายคางที่พยายามหันหน้าหนี ลมหายใจร้อนรุ่มดุจเพลิงโลกันต์ที่พร้อมแผดเผาคนใต้ร่าง
“ชอบแก้ผ้าโชว์นมโชว์ตูดให้ไอ้พวกผู้ชายมันดูมากใช่ไหม ถึงได้แรดไปถ่ายปกโป๊อวดสาธารณะชน!”
นัยน์ตาหวานเบิกกว้าง
“คุณรู้…” น้ำเสียงอ่อนล้าครางแผ่ว
“หนังสือกระจายทั่วประเทศขนาดนั้นใครไม่รู้ก็ควายเต็มทน!” ยิ่งพูดก็ยิ่งเดือด พลันภาพหวาบหวิวแต่งดงามดุจนางในฝันเด่นชัดอยู่ในความคิด เพียงแค่จินตนาการว่ามีสายตานับร้อยนับพันจดจ้องเรือนร่างของเธอผ่านภาพถ่ายสีน้ำมัน หัวใจที่ว่าแน่ก็เจ็บลึกจนแทบอยากฆ่าพวกมันให้ตายคามือ ความหึงหวงก่อตัวขึ้นอย่างน่ากลัว อารมณ์โทสะส่งผลให้แรงบีบปลายคางมนรุนแรงขึ้นจนร่างบางน้ำตาร่วง
“กล้ามากนะที่อวดเรือนร่างอันเป็นของๆ ฉันให้พวกมันดู”
“ฉันไม่ใช่ของคุณ ปล่อยเดี๋ยวนี้!”
ร้องปฏิเสธทั้งๆ ที่ตกเป็นรองหลายขุม มือน้อยพยายามผลักใบหน้าหล่อเหลาทว่าดุร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าให้ออกห่าง แดเนียลคำรามกรุ่นโกรธ เกลียดท่าทีต่อต้านประหนึ่งเขาเป็นตัวเชื้อโรคที่ไม่น่าอยู่ใกล้
“ปล่อยนะ!” ร่างเล็กเริ่มอ่อนแรงเพราะถูกเข่าของคนเบื้องบนกดทับจมติดกับเบาะ จังหวะที่แดเนียลกำลังจะฉีกกระชากเสื้อยืดราคาถูก รถลีมูซีนค่อยๆ แน่นิ่งแล้วประตูรถก็เลื่อนออก
“นาย” สีหน้าของลูกน้องเลิ่กลั่กตามๆ กัน ทุกคนยืนหันหลังให้กับภาพน่าเวทนา ผู้หญิงเอเชียร่างเล็กกำลังต่อกรกับบุรุษรูปร่างสูงใหญ่สุดชีวิต เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือดังลั่นคฤหาสน์
“มา!” แดเนียลฉุดกระชากคนดื้อรั้นเข้าไปยังด้านใน กำลังจะกดลิฟต์เพื่อใช้เป็นเส้นทางลัดนำพาเขาและเธอขึ้นไปถึงห้องนอนไวๆ แต่ทุกการกระทำเป็นอันต้องหยุดชะงักเมื่อเฟอเดอริกเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาใกล้
“ใจเย็นๆ เพื่อนฝูง รุนแรงแบบนั้นเดี๋ยวผู้หญิงก็ช้ำหมดพอดี หึๆ” เฟอเดอริกหยอกเย้าเพื่อนซี้ แดเนียลตวัดตามองขุ่น
“คนนี้หรือ?” คนถามมองเรือนร่างแสนเซ็กซี่ด้วยสายตาจาบจ้วง แดเนียลรีบเอาตัวบังโรสรินเอาไว้
“อย่า” นัยน์ตาดุดันแข็งกร้าว แสดงให้รู้ว่าหวง
“แล้วมาทำไม” ถามแบบไม่จริงจังนัก เพราะตอนนี้เขาอยากขึ้นห้องเพื่อจัดการกับเหยื่อแสนพยศมากกว่า
“แวะมานั่งเล่น” คำตอบยียวนน่าหมันไส้ ความจริงตั้งใจมาคุยเรื่องงาน เห็นว่าเจ้าของบ้านไม่อยู่ก็กำลังจะกลับ ไม่นึกเลยว่าจะทันเห็นช็อตเด็ดตอนที่มันบ้าคลั่งฉุดกระชากผู้หญิงหน้าหวานเข้าบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย
ท่าทางหวงแรงเบอร์นี้ แม่คุณคงไปสร้างเรื่องไว้ไม่น้อย แล้วดูสิเนี่ย ตัวบางร่างน้อยจะเอาอะไรไปต่อกรกับคนอย่างแดเนียลได้
ไอ้หมอนี่เวลาโหดเคยปราณีใครที่ไหน
“ถ้านั่งเล่นจนพอใจก็กลับไปได้แล้ว เห้ย เวรเอ๊ย!”
แดเนียลสบถลั่น โรสรินอาศัยจังหวะที่เขาเผลอวิ่งหนีไปขอความช่วยเหลือจากเฟอเดอริก
“คุณช่วยฉันด้วย เขาลักพาตัวฉันมา ช่วยฉันด้วยนะคะ”
น้ำหูน้ำตาไหลทะลัก เกาะแขนขอความช่วยเหลือพลางเขย่าไปมาเป็นเด็กน้อย
หารู้ไม่ว่าการเอามือนุ่มๆ ไปแตะเนื้อต้องตัวชายอื่นนั้น นอกจากจะไม่ได้รับความช่วยเหลืออย่างที่ใจคาดหวังแล้ว ยังเป็นการกระตุ้นให้ความบ้าเลือดของแดเนียลพุ่งทะยานเกินห้ามอีกด้วย!
“โรสรินมานี่” แดเนียลกวักมือเรียก เขาพยายามใจเย็น ไม่อยากตรงดิ่งไปกระชากคนตัวเล็ก
“ไม่! ฉันไม่ไป คุณคะ ได้โปรด… พาฉันออกไปจากที่นี่ที ฉันกลัว” หล่อนแทบจะยกมือไหว้ เฟอเดอริกยกยิ้มมุมปาก
“ออกไปกับผมก็น่ากลัวไม่แพ้กัน”
น้ำเสียงเลือดเย็นกล่าว เพื่อนรักช้อนสายตามองกันอย่างรู้ใจ มือเรียวปล่อยแขนแกร่งทันที รู้แน่ชัดว่าไม่ว่าเลือกทางใดมันก็ไม่ปลอดภัยสำหรับเธอทั้งนั้น
สองคนนี้อันตรายเกินไปแล้ว!
“อยู่กับมันคุณอาจได้ขึ้นสวรรค์ แต่ถ้าไปกับผม คุณจะรู้จักนรกขุมสุดท้ายที่ร้อนแรงที่สุด” ร่างบางชาวาบ เธอส่ายหน้าพลางเม้มริมฝีปากแน่น เฟอเดอริกหัวเราะในลำคอก่อนหันไปพูดประโยคเชือดเฉือนหัวใจดวงน้อยกับแดเนียล
“เบาๆ มือหน่อยนะเว้ย หักโหมได้แต่อย่าลืมว่าพรุ่งนี้มึงมีประชุม” สองหนุ่มยักคิ้วให้กัน แดเนียลคว้าต้นแขนกลมกลึง โรสรินตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา
“พยศเก่งแบบนี้เห็นทีคงจะเบามือไม่ได้ว่ะ ยิ่งใกล้ยิ่งมันเขี้ยว!”
- ผู้เขียน
