หลังเรียนจบช่วงบ่ายเซริเดินลงมาจากอาคารเรียนพร้อมน้ำหอม ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันอย่างออกรสออกชาติ กระทั่งสายตาของเซริเหลือบไปเห็นร่างสูงที่ยืนพิงเสาอยู่ไม่ไกล หัวใจของเธอก็สะดุดทันที
“เซ” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยเรียก พร้อมกับร่างสูงของอรัลก้าวเข้ามาใกล้
“พี่รัล”
“เลิกเรียนแล้วใช่ไหม” เขาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น สายตาที่ทอดมองเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน น้ำหอมที่เดินอยู่ข้าง ๆ แกล้งไอเบา ๆ ก่อนจะทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนรัก
“ค่ะ”
“เรียนเหนื่อยไหมวันนี้ เดี๋ยวพี่ไปส่งกลับห้องนะ”
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เซมีคนมารับแล้ว" เซริรีบบอก มือเล็กกำสายกระเป๋าแน่นด้วยความรู้สึกเกรงใจ
"ใคร!!" น้ำเสียงของอรัลเข้มขึ้นทันทีเมื่อรับรู้ว่าเธอจะกลับกับคนอื่นแทนที่จะให้เขาไปส่ง ความหงุดหงิดไม่พอใจฉายชัดบนใบหน้า
“พี่ซันค่ะ”
“บอกมันไม่ต้องให้มารับเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง” เสียงเข้ม ๆ ของอรัลดังขัดขึ้นมาทันที
“คงไม่ได้ มึงไม่ได้
