“เซ” เสียงเรียกเบา ๆ ของซันดังขึ้นทันทีที่รถจอดสนิทตรงหน้าตึกคณะ ทำให้เซริที่กำลังจะเปิดประตูหันกลับมามอง
“คะ??”
“วันนี้ตอนเย็นพี่อาจจะมารับช้าหน่อยนะ พอดีมีเรื่องด่วนที่บริษัทต้องเคลียร์”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเซกลับกับน้ำหอมก็ได้ค่ะ” เซริยิ้มหวานอย่างไม่อยากให้ซันต้องกังวลหรือห่วงอะไรเธอ
“งั้นพี่ก็โล่งใจหน่อย ดูแลตัวเองดี ๆ นะ มีอะไรไม่สบายใจ หรือมีใครมายุ่ง รีบโทรหาพี่ทันที เข้าใจมั้ย??” ซันยิ้มบาง ๆ ขณะเอื้อมมือมาลูบหัวน้องสาวด้วยความอ่อนโยน
“ค่า” เสียงใส ๆ ของเซริตอบกลับพร้อมรอยยิ้มตาหยี โบกมือลาพี่ชายแล้วลงจากรถเดินเข้าไปในตึกเรียน ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะประจำน้ำหอมที่นั่งอยู่เอ่ยแซวทันทีที่ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“แหม... อิจฉาเซจริง ๆ ที่มีพี่ชายหล่อมารับส่งทุกวันแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยทำไมเขาถึงลือกันว่าแฟนเซหล่อ”
“ห๊ะ!? ลือกันขนาดนั้นเลยเหรอ??” เซริหันไปมองเพื่อนอย่างตกใจปนงง
“จริง!!
