ตอนที่.6 เป็นเพียงคนแปลกหน้า
2063 คำ
เรื่อง: ไม่มีนิยามของคำว่ารัก ภาค 2
ตอนที่. 6 เป็นเพียงคนแปลกหน้า
โดย: srikarin2489
“พี่กับพี่อินจะเป็นหัวหน้าทีม น้องๆจับคู่กันเป่ายิ้งฉุบ ใครชนะอยู่ทีม
พี่อิน คนแพ้มาอยู่ทีมพี่” ณิชมนกับปาลิดาทำการเป่ายิ้งฉุบเป็นคู่แรก ปรากฏว่าณิชมน ชนะได้อยู่ทีมเดียวกับอินทิรา
“เพื่อให้เกมสนุกยิ่งขึ้น ทีมหนึ่งจะเป็นคนทอยลูกเต๋า แล้วให้อีกทีมดึงบล็อกไม้ ตามตัวเลขที่ทอยลูกเต๋าได้” ณัชชาบอกกติกาเพิ่มเติมหลังจากแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนเห็นด้วยพูดคุยกันสนุกสนาน
“คนแพ้มีบทลงโทษมั้ยพี่เนตร”ณัชชาหันไปมองหน้าอินทิรา ราวจะปรึกษาว่าเอาไงดี
“แล้วน้องๆอยากให้ลงโทษแบบไหน ใครมีไอเดียเสนอมาเลย” ณัชชามองหน้าน้องๆ กำลังพูดคุยออกความเห็นกันเซ็งแซ่
“ถ้าพี่อินแพ้ ขอหอมแก้มพี่อินก็แล้วกัน” สิ้นเสียงเสนอมีเสียงสนับสนุนเห็นด้วย มีปาลิดาคนเดียวที่ทำหน้าไม่เห็นด้วย
“ถ้าพี่ชนะ พี่ขอหอมแก้มน้องๆทุกคนนะ” อินทิรานึกสนุกจึงเสนอความคิดบ้าง
“โอเคเลยพี่อิน” สาวๆตอบตกลงไม่ลังเล
“ทำไมต้องให้หอมแก้มหมออินทัช” ปาลิดาหันไปบ่นกับเพื่อนด้วย
สีหน้าไม่ชอบใจกติกา
“พวกเราอยากหอมแก้มพี่อินทั้งนั้นแหละ” ณิชมนบอกเจือยิ้ม ตาเป็นประกายมุ่งหวัง โดยลืมไปว่าตัวเองอยู่ทีมเดียวกับอินทิรา
“ฟางไม่อยากหอมนี่นา แพ้ก็ถูกเขาหอมถ้าชนะต้องหอมเขา เสียเปรียบทั้งสองทางเลย” ทำบ่นเสียงอุบอิบ
“ฟางไม่ชอบพี่อินเหรอ”
“ฟางแค่รู้สึกไม่ถูกชะตากับเขา แต่แนนไม่ต้องสนใจหรอก ถ้าแนนชอบเขาอยากคบกับเขา ฟางไม่ขัดข้องตามสบายเลย”
ณัชชากับอินทิราเป่ายิ้งฉุบกันว่าใครจะได้เริ่มเล่นก่อน ณัชชาแพ้เลยเป็นฝ่ายทอยลูกเต๋า ให้อินทิราดึงบล็อกไม้ตามตัวเลขที่ทอยได้ บรรยากาศเกมเป็นไปด้วยความสนุกสนาน มีเสียงพูดคุยหัวเราะครื้นเครงเป็นระยะ จนญาติรุ่นเด็กเข้ามาห้อมล้อมดูด้วยอย่างสนใจ เกมเป็นไปด้วยความสนุก ผลัดกันทอยผลัดกันดึงยังไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำ เวลาทีมตัวเองเป็นฝ่ายดึงบล็อกไม้จะคอยเชียร์คอยลุ้นเสียงดัง
“เพิ่มกติกาอีกนิด ให้คนทอยลูกเต๋าเลือกชี้คนดึงบล็อกไม้ออก” ณัชชาเพิ่มกติกาอีกเพื่อความสนุก
ถึงคิวปาลิดาต้องเป็นคนทอยลูกเต๋า หยิบกล่องใส่ลูกเต๋าขึ้นเขย่าไปมาเพื่อให้ลูกเต๋าคลุกเคล้ากัน แล้วคว่ำกล่องลงบนพื้นโต๊ะ ท่ามกลางสายตามองลุ้นของทุกคน พอเห็นตัวเลขบนลูกเต๋าทั้งสองลูก ลูกทีม
ของอินทิราถึงกับออกอาการเป็นกังวล ร้องอู้ไปตามๆกัน มองดูลูกเต๋าแล้วลุ้น
ไม่ให้ตัวเองถูกเลือกเป็นคนถอดบล็อกไม้
“ให้ใครดึงฟาง” ณัชชาถามน้องเห็นมองลูกเต๋านิ่งอยู่ ลูกเต๋าสองลูกตัวเลขที่ได้อยู่ในจุดดึงยากและล่อแหลมจะพังได้ง่ายถ้าคนดึงไม่มือเบาเก่งจริง ณิชมน มองหน้าเพื่อนลุ้นว่าปาลิดาจะเลือกใคร
“ให้หมออินทัชดึง” ชี้มือไปยังอินทิราบอกพร้อมรอยยิ้มเป็นต่อ ดูออกว่าเป็นจุดดึงยากอ่อนไหว คนถูกเลือกมองสบตาคนชี้เลือกแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ มองดูบล็อกไม้ทำท่าลังเลว่าจะดึงยังไงดี
อินทิรามองดูบล็อกไม้ขณะเอื้อมมือซ้ายเข้าไปจะจับ ใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้จับชิ้นบล็อกไม้เบามือ และก่อนดึงบล็อกไม้ออกได้เหลือบตาไปสบตาคนทอยลูกเต๋าที่มองลุ้นอยู่
“ว้า...แพ้แล้ว” ลูกทีมของอินทิราร้องออกมาด้วยท่าทางผิดหวัง เมื่อเห็นคอนโดบล็อกไม้พังครืนลงมา แต่คนดึงกลับยิ้มกริ่มท่าทางดีใจด้วยซ้ำที่ตัวเองแพ้
“พี่พร้อมถูกลงโทษ ด้วยการถูกหอมแก้มแล้ว” คนแพ้ยืดร่างขึ้นยืนตรงแล้วบอกด้วยท่าทางยอมจำนน แต่แววตากลับเจือไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้ปาลิดาที่กำลังยิ้มกับชัยชนะของตัวเองถึงกับชะงัก พึ่งรู้ว่าตัวเองพลาดไป คนอื่นต่างดีใจเข้าไปกอดคอหอมแก้มอินทิรา เจ้าตัวเต็มใจให้หอมด้วยความยินดี
“มาเพื่อนรัก มาให้หอมแก้มซะดีๆ” อินทิรายิ้มเมื่อหัวหน้าทีมอย่างณัชชา เข้ามาหอมแก้ม
“เจ้าเล่ห์นะอิน ตั้งใจแพ้เพื่อจะให้ฟางหอมแก้มใช่มั้ย” อินทิราเพียงยิ้มเมื่อเพื่อนพูดเบาอยู่ข้างหู รู้เท่าทันความคิด
“ฟางเขาหอมกันหมดทุกคนแล้ว เหลือแต่ฟาง” ณิชมนเห็นเพื่อนยืนนิ่ง ทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ
“ผมแพ้แล้ว เชิญคุณนางแบบมาหอมแก้มได้ ” คนแพ้เชื้อเชิญด้วยรอยยิ้มกริ่ม ปาลิดาทำหน้าอึดอัดใจมองดูทุกคนที่มองเธออยู่ มองสบตายิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ของคนแพ้แล้วได้แต่โมโห ยิ่งเห็นอีกฝ่ายทำท่าเอียงแก้มให้ อยากโดดเข้าไปงับมากกว่าหอม
“เชิญเลยครับ หอมสองแก้มเลยก็ได้ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง”
“ว่าไงฟาง” ณัชชาถามเมื่อเห็นน้องยังนิ่ง
“แนน ฟางยกหน้าที่นี้ให้แนน เอ้า...หอมเลย” ปาลิดาดึงแขนเพื่อนมา แล้วผลักเข้าไปหาอินทิรา ทำให้คนแพ้ถึงกับหุบยิ้ม ถูกปาลิดาแก้เกมคืนแล้วยังยิ้มท้าทายกลับ
“ขออนุญาตนะคะพี่อิน” อินทิราปั้นยิ้มด้วยเมื่อณิชมนเข้ามาหอมแก้มทั้งสองข้าง ได้แต่มองไปทางคนชนะราวจะบอกว่าฝากไว้ก่อน ฝ่ายปาลิดายิ้มเย้ยแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
ร้านอาหารอีสานสไตล์โมเดิร์น เป็นร้านใหญ่กว้างขวางทันสมัย ตกแต่งค่อนข้างหรูต่างจากร้านอาหารอีสานที่เห็นทั่วไป ภายในตกแต่งด้วยเครื่องจักสานแบบอีสาน เพียงแต่แต่งและจัดวางให้ดูดีร่วมสมัย อินทิรากับบุษกรนั่งอยู่ตรงส่วนอินดอร์ของร้าน มีลูกค้านั่งอยู่ตามโต๊ะประปรายไม่ใช่เวลาเที่ยงลูกค้าจึงยังน้อย แต่มีลูกค้าทยอยเข้ามาเรื่อยๆ
“ได้ข่าวว่าอินไปงานวันเกิดคุณย่าของเนตร ถูกสาวๆรุมหอมแก้มจนแก้มช้ำเหรอ” คำถามของเพื่อนทำให้อินทิราเงยหน้าจากแฟ้มเมนูที่กำลังเลือกดูรายการอาหาร ขึ้นมาเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อน
“บุษรู้ได้ไง”
“เนตรโทรมาคุยด้วยเมื่อคืน เล่าเรื่องอินแกล้งเล่นเกมแพ้ให้ฟัง”
“อินแพ้จริงๆ” ยืนยันกลั้วหัวเราะเบา
“แกล้งแพ้เพื่อให้สาวหอมแก้ม เจ้าเล่ห์ไม่เบานะอิน”
“แต่คนที่อินอยากให้หอม เขาไม่ยอมหอมให้แนนมาหอมแทน” บุษกรยิ้มขำ ที่เห็นเพื่อนบ่นอุบอิบทำหน้าเซ็ง
ระหว่างกำลังพูดคุยกันอยู่ บุษกรหันไปเห็นตุลยากำลังเดินเข้ามาในร้านอาหาร โดยมีสาวสวยคนหนึ่งเดินกอดแขนมาด้วย ท่าทางสนิทสนมกันมาก ทำให้สีหน้าของบุษกรตึงขึ้นมาทันที เขม้นมองด้วยความไม่พอใจ
“อินช่วยดูหน่อย ไอ้ตุลมันควงสาวที่ไหนมาด้วย” เสียงแข็งบ่งบอกอารมณ์ของคนพูด ทำให้อินทิราต้องเอี้ยวตัวไปดู
“น้องสาวมัน บุษจำตาลไม่ได้เหรอ” คำบอกของเพื่อน ทำให้บุษกรขยับขาแว่นเพ่งสายตาดูใหม่อีกครั้ง
“อ้อ...ตาลจริงๆด้วย เขาเปลี่ยนทรงผมใหม่ บุษมองไม่ชัด”
“หึงไอ้ตุลใช่ปะ” เพื่อนยื่นหน้ามาใกล้ ทำเสียงยิ้มล้อ
“บ้า” มองค้อนจนเพื่อนหัวเราะหึๆ นับตั้งแต่ตุลยาเป็นทรานส์แมนกลายเป็นหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ เป็นที่สนใจของสาวๆเจ้าตัวเป็นคนสนุกสนานพูดเก่งอยู่แล้ว มักมีสาวๆแวะเวียนเข้ามาหาอยากมาทำความรู้จักด้วย ทำให้บุษกรเริ่มออกอาการหึงโดยไม่รู้ตัว
“อย่าให้มันรู้นะว่าบุษหึง ไม่งั้นมันดีใจตายเลย”
“อินอย่าบอกมันนะเดี๋ยวมันได้ใจ” อินทิราหัวเราะแต่ไม่รับปาก
พอสองพี่น้องเดินเข้ามาในร้านอาหาร เรียกความสนใจจากคนที่อยู่ในร้านต่างหันไปดู คนพี่กลายเป็นหนุ่มหล่อสดใสสไตล์เกาหลี สวมกางเกงขายาวห้าส่วนสีขาว กับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเขียวอ่อนพับแขน รองเท้าผ้าใบสีเดียวกับกางเกงไม่สวมถุงเท้า เรียกว่าสไตล์การแต่งตัวของตุลยาเปลี่ยนไปเลย ตามความชอบของบุษกร จะคอยดูแลเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมให้ทุกอย่าง
ส่วนตวิษาคนน้องดูสวยคม รูปร่างสูงเพรียวด้วยความสูง173 ซม.ท่วงท่าการเดินปราดเปรียวคล่องแคล่ว เชื่อมั่นในตัวเองสมกับเป็นแอร์โฮสเตส สวมกางเกงยีนส์เข้ารูป เผยรูปร่างได้สัดส่วนมีช่วงขายาวเรียกว่าเป็นคนหุ่นดี อก เอว สะโพกล้วนแต่ดูดีชวนมอง สวมเสื้อกล้ามสีขาวเผยผิวเนียนสะอาดขาวระดับหนึ่งไม่ขาวเท่าพี่ สวมรองเท้าผ้าใบหนังสีแดงสะดุดตา ผมยาวสีน้ำตาลช็อกโกแลต ใบหน้าสวยคมละม้ายคล้ายตุลยา แววตาเป็นประกายสดใสริมปากอิ่มสีแดงสดยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อนพี่
“สวัสดีค่ะพี่บุษ พี่อิน” บุษกรกับอินทิราลุกขึ้นยืน เมื่อตวิษาร้องทักทายยกมือไหว้แล้วเข้ามาสวมกอด
“ตอนแรกนึกว่าไอ้ตุลมันควงสาวที่ไหนมาด้วย ตาลนี่เอง” ตวิษากอดทักทายบุษกรแล้วหันไปทางอินทิรา
“เบาไอ้ตาล พี่อินเขาเป็นหนุ่มแล้วนะ” ตุลยาทำเสียงปรามน้องสาว เมื่อเห็นเข้าไปสวมกอดอินทิราแล้วหอมแก้ม คนถูกหอมได้แต่ยิ้มออกไปทางเอ็นดูน้องสาวเพื่อน
“คิดถึงนี่นา ไม่เจอกันปีกว่าแล้ว เจออีกทีพี่อินดูหล่อมากเลย” ตวิษากวาดสายตาดูเพื่อนพี่ เปิดเผยความรู้สึกชื่นชอบทางสายตาไม่ปิดบัง จนเพื่อนพี่ได้แต่ยิ้มออกอาการเขิน
“แกจะเซอร์ไพส์ฉันกับบุษหรือตุล ถึงไม่บอกว่าตาลกลับมา”
“ไอ้ตาลมันไม่ให้บอก เขาอยากมาเซอร์ไพส์แกกับบุษ” ตุลยานั่งเก้าอี้ตัวข้างบุษกร ส่วนตวิษาไปนั่งข้างอินทิรา
“ลาพักร้อนหรือตาล”
“เปล่าค่ะพี่บุษ ตาลมาทำธุระแค่สองวัน คืนพรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว อีกไม่นานจะได้ลาพักร้อน ตาลมีแพลนไว้ว่าจะกลับเมืองไทย จะอยู่ได้ยาวหน่อย”
“ฉันสั่งอาหารแล้ว ตามเมนูที่แกบอก” บุษกรบอกเมื่อเห็นตุลยาหยิบแฟ้มเมนูมาจะเปิดดู ตุลยาจึงวางแฟ้มไว้ตามเดิม วางใจได้ว่าบุษกรสั่งอาหารได้ถูกใจแน่นอน
“ขอตาลถ่ายรูปไว้หน่อยนะคะพี่อิน” ตวิษาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋าสะพาย หันไปบอกเพื่อนพี่
“พี่อินดูหล่อมากเลย” อินทิรายิ้มให้กล้อง เมื่อตวิษาเอนร่างมากอดเอวแล้วถ่ายรูปด้วย
อินทิราสวมกางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับแขนถึงข้อศอก ปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดเผยแผ่นอกมีกล้ามเนื้อแข็งแรง และเห็นสร้อยเส้นบางห้อยจี้รูปเกือกม้าสวมติดกายประจำ แม้ว่าคนให้จะจำไม่ได้แล้วก็ตาม ชุดง่ายๆแต่คนสวม รูปร่างหน้าตาดีจึงดูดีชวนมอง ตัวหนาใหญ่กว่าตอนเป็นผู้หญิง หน้าขาวเนียนสะอาดมีไรหนวดเคราเขียวจางๆ ตัดกับริมฝีปากอิ่มสีสด ฮอร์โมนเพศชายที่เทค อย่างสม่ำเสมอ ทำให้อินทิรากลายร่างเป็นผู้ชายสมบูรณ์เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์
“ถ้าตาลไม่รู้จักพี่อินมาก่อน ตาลจะไม่เชื่อเลยว่าพี่อินเป็นทรานส์แมน หล่อจนใจละลาย” สายตาที่มองเพื่อนพี่ทั้งชื่นชอบและหลงใหลจนคนถูกมองแทบยิ้มเขิน
“พี่ตุลก็หล่อ พี่บุษต้องคุมให้ดีๆนะ ตอนไปรับตาลที่สนามบินมีสาวๆ”
“หยุดปากแกเลยไอ้ตาล” คนเป็นพี่ร้องขัดก่อนจะพูดจบ ด้วยท่าทางร้อนตัวจนน้องสาวอมยิ้มขำ
“อย่ามาวางเพลิงให้บุษเขาระแวงพี่ หาเรื่องให้พี่เดือดร้อน” ตวิษาหัวเราะเบาเมื่อพี่ชี้หน้าว่า
- ผู้เขียน
