แสงสายัณห์ตกกระทบส่องสว่างเต็มลานจวน ลู่เหยียนซินอยู่ๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางเอาแต่ชะเง้อคอมองหาอ๋องฉินแต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา
ลู่เหยียนซินออกมาสูดอากาศด้านนอกจวนเพราะหลายวันมานี้นางเดินทางไปหลายที่ทั้งโรงเลี้ยงม้า ร้านโอสถและจวนแม่ทัพฮั่ว บางครั้งฝนที่ตกลงมาแบบฉับพลันทำให้ไม่ทันได้ตั้งตัว เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำฝนเป็นเหตุให้นางมีอาการหนาวสั่นขึ้นมาทีละนิดจนเมื่อตอนบ่ายก็เริ่มรู้สึกได้ว่าตนเองนั้นจับไข้ขึ้นมาจริงๆ เสียแล้วแม้จะกินยาแก้อักเสบเอาไว้ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
นางใช้น้ำอุ่นเช็ดตัว ล้างหน้าแล้วกินยาแก้อักเสบอีกครั้งก่อนจะปีนขึ้นไปนอนบนเตียงนอนหนานุ่ม ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไปทำภารกิจเฉกเช่นที่เคยทำในทุกๆ วันอีกทั้งผลจากการกินยาของนางเองทำให้เริ่มรู้สึกง่วงนอนเมื่อศีรษะซบลงกับหมอนใบใหญ่หนาหนุ่มหนังตาก็ปิดลงทันที
ค่ำคืนอันมืดมิดในห้วงแห
