บทที่ 20
เสียงปิดประตูรถเสียงดังเมื่อฉันก้าวขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย รับรู้ได้ถึงอารมณ์โกรธของใครบางคน ที่เดินอ้อมขึ้นมานั่งประจำที่คนขับ ใบหน้าเรียบเฉยอย่างเช่นเคย เขาไม่รอช้าเหยียบคันเร่งทันที แล้วอยู่ ๆ เขาก็เบรกกะทันหัน
“โอ๊ย…” ฉันที่คาดเข็มขัดไม่ทันเสร็จ ศีรษะกระแทกเข้ากับคอนโซลหน้ารถ อย่างจัง มันเจ็บจนน้ำตาแทบไหล พี่เตตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางอย่างรวดเร็ว
“เจ็บมากไหม” น้ำเสียงของเขาดูอ่อนลง เหมือนกำลังสำนึกผิดที่ใช้อารมณ์มากจนเกิดเหตุ เขาเอามือเชยคางของฉันให้หันไปมองเขา “บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้าใกล้ผู้ชายหน้าไหน ทำไมไม่เคยฟัง”
แล้วบ่อน้ำตาของฉันก็แตกฉันน้อยใจ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฉันหรือไงไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อย
“หยุดร้อง เป็นเด็กหรือไง” เขาพูดพร้อมหยิบทิชชูขึ้นมาซับน้ำตาให้ แล้วมองสำรวจศีรษะของฉัน “เจ็บตรงไหน” ฉันปัดมือของพี่เตออก เขาชะงักเล็กน้อยคงคาดไม่ถึงว่าฉันจะแส
