นายวิศวะจอมโหดกับยัยนุ่มนิ่ม

Chapter 1 ชีวิตมหาลัย

ณ มหาวิทยาลัย xxx

ใต้ตึกคณะบริหารธุรกิจ

โอ๊ยยยยย ชีวิตมหาลัย นึกว่ามันจะง่าย เรียนน้อย สบาย วันๆ ได้ทำตัวเหมือนว่างงาน แต่ที่ไหนได้ เหนื่อยมากกกกก เฮ้อออ หวัดดี ฉันชื่อพายอาร์ เรียนบริหารปีหนึ่ง อย่าพึ่งมาว่าฉันขี้บ่นนะ ใครที่ยังไม่เข้ามหาลัยน่ะ ไม่เข้าใจฉันหรอก เรียนตั้งแต่ 9 โมงเช้า กว่าจะจบคลาสก็เกือบบ่ายสอง อาจารย์เลทมาตั้งชั่วโมงกว่า ไหนจะรุ่นพี่เรียกรวมเชียร์อีก สรุปนะ ที่บ่นๆ มาเนี่ย คือข้าวยังไม่กินตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ

“โอ้ย ท้องกูร้องตั้งเริ่มเรียน นี่บ่ายสองแล้วข้าวยังไม่ตกถึงท้องซักเม็ด ตายกูตาย

“เสียงยัยลูกพีช เพื่อนฉันเองแหละ ยัยนี่แหละต้นเหตุของการตื่นสาย ทำให้เมื่อเช้าไม่ได้ทานข้าวน่ะ

“เพราะใครล่ะ พายบอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ แล้วเป็นไงล่ะ แฮงค์เหล้า ตื่นสาย พากันเดือดร้อนไปหมดเนี่ย “ ก็เมื่อคืนน่ะ วันเกิดส้มส้มเพื่อนในคลาส จัดกันที่บ้านของส้มส้ม ลูกพีชไม่รู้นึกคึกอะไรเล่นกระดกเหล้ายังกะน้ำเปล่า ไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน กว่าจะพากันมาถึงห้องได้ เล่นเอาเหนื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้ดื่ม และมันก็เลยเป็นฉันที่แบกลูกพีชกลับมาห้องแบบทุลักทุเล กว่าจะเช็ดตัว เปลี่ยนชุด แต่ก็ยังดีนะที่ยัยนี่ไม่อ้วกใส่ฉันไม่งั้นเพื่อนขี้เมาโดนฉันทิ้งไว้กลางงานแน่

“แหะๆ ก็ไม่ได้กินนานแล้วอ่ะ ไม่วีนสิคนสวย เดี๋ยวลูกพีชคนสวยคนนี้จะพาไปเลี้ยงข้าว ตอบแทนที่ไม่ทิ้งคนสวยอย่างเราไว้กลางงาน อยากกินอะไร เราให้พายเลือกเลยน๊าา “น่านนน เอาของกินมาล่ออีก

“ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไปๆ พี่เค้าเรียกรวมแล้วอ่ะ รีบไปรีบเสร็จ หิวจะตายอยู่แล้ว “เมื่อได้ยินเสียงนกหวีด ฉันก็รีบลาก ย้ำนะคะว่าลากยัยลูกพีชไปเข้าแถวที่ใต้ตึกคณะทันที

“ปีหนึ่งรวม แยกหญิงแยกชายครับ “เสียงพี่ปีสองที่เป็นสันทนาการสั่งให้แยกหญิงแยกชาย ได้ยินเพื่อนในคลาสพูดกันว่าวันนี้จะมีการเลือกดาวเดือนคณะ ทุกคนเลยแต่งหน้าทาปากกันอย่างจัดเต็ม ที่จริงคณะนี้คนสวยคนหล่อก็เยอะไม่แพ้นิเทศน์เลยนะ เพราะส่วนใหญ่ก็พวกลูกคุณหนูกันทั้งนั้น

“น้องค่ะ น้องสองคนน่ะค่ะ “ฉันหันไปตามเสียงของรุ่นพี่ที่ดังมาทางที่ฉันนั่งอย่างงๆ

“คะ หนูสองคนหรอคะ “ยัยลูกพีชเอ่ยถามพี่เค้าด้วยสีหน้างงๆ พี่เค้าพยักหน้ากลับมาแล้วกวักมือเรียกเราสองคน ฉันหันไปมองหน้ายัยลูกพีชที่ทำหน้าเหมือนจะตายยังไงยังงั้น ฉันและลูกพีชเดินออกมายืนแยกรวมกับปีหนึ่งที่ถูกเรียกออกมาเหมือนกัน บางคนก็ทำหน้าตายังกะจะตายเหมือนฉันกับยัยลูกพีช บางคนก็ดี๊ด๊ายังกะถูกเลือกแล้วหันมาจิกตาใส่พวกฉันอย่างไม่เป็นมิตร เหอะ สวยตายหล่ะ รองพื้นกี่ชั้นคะนั้น เรียกได้ว่าจัดหนักจัดเต็มเพื่อมารับมงกันเลยทีเดียว แต่มงจะลงใครก็ได้นะ ที่ไม่ใช่ฉัน จากนั้นรุ่นพี่ก็มาขอถ่ายรูป เพื่อเอาไปให้รุ่นพี่ปี 3 เลือกอีกที แฮ่ อย่าเลือกหนูเลยนะคะพี่ สาธุ ขอให้รูปถ่ายของฉันปลิวทิ้งไปเลย ฉันไม่ชอบให้ชีวิตวุ่นวาย ได้โปรด อย่าเลือกฉันเลย

คณะวิศวกรรมศาสตร์

@ลานเกียร์

“เฮ้ยยยยยย พวกมึงงงงงงงงงง “เสียงดังมาจากทางเข้าทางด้านหน้าลานเกียร์ของคณะวิศวะ ตามด้วยร่างสูงของซูกัส หนุ่มหล่อหน้าหวานจอมทะเล้นที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางโต๊ะประจำของกลุ่ม และหว่างที่เดินมาก็ไม่วายส่งสายตาให้สาวๆ นั่งตามทางที่เดินมา เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้เป็นอย่างดี เพื่อนๆ ต่างส่ายหน้าให้กับความเจ้าชู้ของเพื่อนคนนี้ เพราะในกลุ่มซูกัสถือว่าเจ้าชู้ที่สุด เพราะยิ้มง่าย เฟรนลี่ เต๊าะเก่ง

“อะไรของมึงไอ้กัส แล้วมาทำไมเอาป่านนี้ เค้าเลิกเรียนกันหมดแล้ว “เมื่อซูกัสเดินมาถึงก็เป็นธีร์ที่เอ่ยปากถามเพื่อน เพราะเวลานี้นักศึกษาก็ต่างทยอยกันกลับบ้านเพราะกิจกรรมรับน้องของคณะนี้ยังไม่เริ่มขึ้น

“ใครบอกมึงครับว่ากูจะมาเรียน “หนุ่มหน้าหวานถามคืนด้วยใบหน้าทะเล้นตามสไตล์

“หึ ถ้าจะมาเล่นหูเล่นตาแถวนี้ก็กลับไปไอ้กัส ก่อนที่จะได้แดกตีนกู “นัทเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ถ้าใครมาได้ยินกลัวกันไปหมดแล้ว แต่สำหรับกัสที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอต้น กลับไม่ได้กลัวอะไร แค่ไหวไหล่กลับไปเท่านั้น

“กูจะมาชวนไปคณะนิเทศน์ครับ วันนี้มีคัดเลือกเดือนดาว ได้ยินมาว่าปีหนึ่งมีแต่คนน่ารัก “หนุ่มหน้าหวานเอ่ยขึ้นมาแล้วทำหน้าเพ้อฝัน สร้างความหมั่นไส้ให้เพื่อนเขาเป็นอย่างมาก ป๊าบบบบบบบ

“โอ๊ยยยยยย” ซูกัส

“หึ สมมมมมม “ธีร์

“น่าจะแรงกว่านี้นะ “นัท

และแล้วก็เป็นโซฟัสที่ทนความปัญญาอ่อนของเพื่อนไม่ไหว ได้ยกมือไปประทับบนหัวของนัทอย่างแรง

“ไอ้โซ ทำไรว่ะ เจ็บนะเว้ย “ กัสเอ่ยขึ้นอย่างงอนๆ มือลูบหัวปอยๆ

“ไร้สาระ “โซฟัสพูดแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จากนั้นก็เดินออกไปโดยไม่ได้ร่ำลาเพื่อนซักคำ แต่เพื่อนก็ไม่ได้ถามอะไร เพื่อนโซเป็นคนไม่ค่อยพูด ถ้าเขาอยากจะบอกก็จะบอกเอง ไม่ต้องไปถามเซ้าซี้อะไรมากมาย แต่ที่พวกเขากำลังงงคือทางที่โซฟัสเดินไปเป็นทางไปตึกของคณะบริหาร คณะคนรวย ที่รวมพวกลูกคุณหนูมาไว้ด้วยกัน

“มันจะไปไหนของมันว่ะ “เป็นธีร์ที่เอ่ยขึ้นถามแล้วมองหน้าเพื่อนสองคน ส่วนเพื่อนนั้นได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมาอย่างคนจนปัญญา

“เรื่องของมันน่า ทีนี่จะเอาไงล่ะครับ เหลือ3 คนล่ะ จะไปไม่ไป “ซูกัสเอ่ยทำลายความอึนงงของเพื่อนทั้งสองคนที่มองตามแผ่นหลังของเพื่อนอีกคนที่เดินหายไปเรียบร้อย พร้อมหันหน้ามาดูหน้าของเพื่อนทั้งสองอย่างใจจดใจจ่อ นัทและธีร์มองหน้ากันอย่างใช้ความคิด จากนั้นก็แค่ไหวไหล่และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินไปทางรถ เอาเป็นว่ารู้กัน

" YESSSSSSS " นัทร้องขึ้นอย่างดีใจ จากนั้นก็เดินไปกอดเพื่อนทั้งสองอย่างอารมณ์ดี

" พวกมึงอย่ามาแย่งกูจีบนะเว้ย กูเป็นคนชวน ฉะนั้นให้กูได้เลือกก่อน " ระหว่างทางเดินไปก็มิวายหันไปทำข้อตกลงกับเพื่อนไว้ก่อน

.

.

.

.

By อินชา