Chapter 2 ชื่ออะไร
1303 คำ
คณะบริหารธุรกิจ
หลังจากที่ฉันกับเพื่อนถูกเรียกออกมายืนข้างหน้าเพื่อให้เพื่อนๆ ได้ดูหน้าแล้ว พี่ก็ใครแนะนำตัวกันทีล่ะคน จากนั้นก็ได้ทำการโหวดโดยการยกมือเสนอตัวแทนสาขา รุ่นพี่ก็ปล่อยให้พวกฉันได้กลับมานั่งที่เดิมแล้วเริ่มกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆ ต่อ ทั้งร้องเพลงมาร์ชมหาลัย ร้องเพลงบูมมหาลัย เพื่อที่จะได้จำเนื้อร้องเอาไว้ แต่ก็ดีหน่อยที่ผ่านรับน้องคณะไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่อย่างงั้นหัวฉันหมุนแน่ๆ ทั้งเพลงสันทนาการ เพลงบูมคณะ เพลงมาร์ชคณะ และที่พวกฉันถือว่าเป็นความโชคดีมากๆ ก็คือที่คณะนี้พี่ว๊ากไม่ได้โหด บ้าอำนาจ ที่เอะอะก็จะทำโทษอย่างเดียว มันเลยทำให้พวกเราให้ความร่วมมือกับรุ่นพี่พอสมควร แต่ก็มีบางคนที่ไม่อินกับการรับน้อง แต่รุ่นพี่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะอย่างที่บอก คณะนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกลูกคุณหนู แต่ล่ะคนหัวแข็งกันทั้งนั้น แต่มันก็จะไปหนักตอนรับน้องรวมนี่แหละ เพราะต้องเข้าร่วมกันทุกคน อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอรุ่นพี่คณะอื่นในรูปแบบไหน แอบได้ยินมาด้วยว่าพี่ว๊ากคณะวิศวะน่ะโหดมาก และบ้าอำนาจกันสุดๆ อีกอย่างคณะนั้นถือว่าการรับน้องคือสิ่งที่สำคัญมาก ทุกคนต้องให้ความร่วมมือ แต่ในขณะนี้ต่อให้เจอความโหดของพี่ว๊ากคณะวิศวะแบบสุดๆ แค่ไหนก็ไม่มีผลต่อฉันหรอก เพราะตอนนี้ฉันสามารถมองหัวพี่ว๊ากเป็นไก่ทอดได้เลย หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว และเมื่อหันไปมองยัยพีชก็อาการไม่ต่างจากฉันมากนัก หน้าบูดเป็นตูดลิงเลยทีเดียว
" เอาล่ะค่ะน้องๆ วันนี้พอแค่นี้ อย่าลืมไปท่องให้ขึ้นใจเลยนะ ใกล้วันแล้ว คณะอื่นเค้านำเราไปเยอะแล้วนะ อย่าให้ขายหน้าเขานะคะ " เสียงพี่นิวเคลียร์ที่มีตำแหน่งหัวหน้าสันทนาการเป็นเหมือนระฆังที่มาชุบชีวิตฉันให้ฟื้นคืนชีพเลยแหละ
" แต่น้องๆ ที่พี่เลือกไว้เพื่อเป็นดาวเดือนอยู่ก่อนนะคะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย " แต่แล้วหัวใจที่ถูกชุบขึ้นมาให้มีชีวิตชีวาอีกครั้งก็โดนน้ำร้อนราดให้กลับไปเหี่ยวเฉาอีกครั้ง เมื่อพี่ฟ้าใสพูดประโยคนี้ขึ้นมา อะไรอ่าาาาา ฉันอยากกลับแล้วนะ
" อะไรอีกว่ะ หิวข้าวนะเว้ย นี่จะ 5 โมงแล้วอ่ะ ตั้งแต่เช้า ข้าวยังไม่ตกถึงท้อง " แต่เหมือนจะมีคนหัวร้อนกว่าฉันอีกนะเนี่ย ลูกพีชไงจะใครล่ะ แต่ก็คงได้แค่บ่น เพราะพอเพื่อนที่เป็นประธานรุ่นสั่งให้เคารพรุ่นพี่แล้วฉันกับยัยพีชก็ได้แต่เดินตามเพื่อนที่ถูกเลือกมาอีกด้านของเวที ที่มีรุ่นพี่นั่งคุยกันอยู่
" พี่ขวัญ พี่เรนคะ นี่น้องๆ ที่เลือกไว้ลงดาวเดือนค่ะ เด็กๆ นี่พี่ขวัญ และพี่เรนนี่ รุ่นพี่ปี 3 พี่ขวัญเป็นดาวมหาลัย พี่ทั้ง2คนจะมาเป็นพี่เทรนให้สาวๆ ส่วนผู้ชายตามพี่มาจ้า " พี่ฟ้าใสพูดจบก็เดินนำพวกผู้ชายออกไป
" สวัสดีค่ะ "
" หวัดดีจ้า / หวัดดีค่าลูกสาวทั้งหลาย " พี่ทั้งสองคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
จากนั้นพี่ๆ เขาก็พูดเรื่องการคัดเลือกในระดับคณะ สาขาฉันส่ง 2 คน นั่นคือฉันกับยัยพีช แล้วก็พูดเรื่องการซ้อม การประกวด จิปาถะ ฉันได้แต่นั่งเซ็งแบบสุดๆ หิวมากกกก ก.ไก่ล้านตัว
" อ้าวโซ มาหาวินหรอ "
ขณะที่พี่เรนนี่กำลังพูดเรื่องการแสดงรอบคัดเลือกอยู่นั้น พี่ขวัญก็พูดขึ้น ทำให้ฉันกับเพื่อนๆ รวมทั้งพี่เรนนี่หันไปมองทางที่พี่ขวัญมอง ก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้านิ่ง สายตาดุๆ แต่หุ่นดีสมส่วน เพอร์เฟคมากเดินมาหยุดตรงหน้าพวกฉันพร้อมกับพยักหน้าตอบพี่ขวัญ
" สามีคิดถึงจังเลย มาหาเรนนี่หรอคะ " พี่เรนนี่ทำท่าทางดี๊ด๊าพร้อมเดินไปเกาะแขนพี่คนนั้น ส่วนพี่ผู้ชายเค้าก็กลอกตามองบนอย่างกับรำคาญพี่เรนนี่เต็มทน ขนาดทำหน้าเบื่อนะ ฉันยังว่าหล่อเลยอ่ะ
" ไอ้วินล่ะ " และในจังหวะที่เค้าหันหน้ามาถามพี่ขวัญทำให้เราสบตากันโดยบังเอิญ สายตาดุๆ นั่นทำให้ฉันรีบก้มหน้างุดลงทันที
" วินอยู่ข้างหลังอ่ะ ประชุมกันอยู่กับพวกนั้นแหละ โซเดินเข้าไปเลย ปล่อยโซได้แล้วอีเรน มาคุยกับน้องต่อ "
" ขัดจริงขัดจัง ชาติที่แล้วเกิดเป็นฝอยขัดหม้อหรอ เมียทำธุระต่อก่อนนะคะสามี เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน " เสียงของพี่เรนที่บ่นพี่ขวัญทำให้ฉันเงยหน้าไปมองอีกครั้ง เอ่ออออออ ว่าแต่ทำไมพี่เค้าถึงยังมองหน้าฉันอยู่ล่ะ
" พอแล้ว ชาติที่แล้วเกิดเป็นหมารึไงถึงชอบแทะเล็มจังผู้ชายเนี่ย " เป็นพี่ขวัญที่ทนไม่ไหวเดินไปลากพี่เรนมา ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาเพราะพี่เรนมีท่าทางขัดขืนเอามากๆ พี่คนนั้นก็ยิ้มมุมปากแล้วเดินไปข้างหลัง ปล่อยให้พี่เรนและสาวๆ ที่ถูกเลือกมามองตามตาละห้อย รวมทั้งฉันด้วย แต่ยกเว้นยัยพีชที่นั่งเขี่ยโทรศัพท์อย่างเอาเป็นเอาตาย
" ใครหรอคะ พี่เรนนี่ หล่อจัง " เป็นเพื่อนคนนึงที่ออกจะดูแรงๆ หน่อย เอ่ยปากถามคำถามที่ทุกคนอยากรู้
" แหนะ ชะนี เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้เลยนะ ฮ่าๆ ๆ นั้นโซฟัส เฮดว๊ากขาโหด คนเถื่อนของวิศวะจ้า " พี่โซฟัส แต่เดี๋ยวนะ เฮดว๊ากวิศวะ อือหือ มิน่าล่ะ ถึงได้หน้านิ่งขนาดนั้น เป็นถึงเฮดว๊ากนี่เอง แต่ก็น่ากลัวจริงๆ อ่ะแหละ สายตาดุๆ นั้น สัญญาเลยถ้าไม่จำเป็นฉันจะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับผู้ชายคนนี้เด็ดขาด
จากนั้นพี่เรนนี่ก็พูดอธิบายรายละเอียดต่อ แล้วก็ให้พวกฉันเขียนชื่อ เบอร์โทร เพื่อเอาไว้ติดต่อนัดเตรียมตัวกัน แล้วปล่อยพวกฉันให้กลับบ้านได้
" ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะพาย ไปรอที่รถเลย " หลังจากที่เก็บของเสร็จ กำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถ ยัยลูกพีชก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้ฉันเดินคนเดียว ตอนนั่งอยู่ทำไมไม่ไปเข้านะ เสียเวลาจริงๆ เลยยัยลูกพีชเนี่ย
" เดี๋ยว " ขณะที่กำลังก่นด่าเพื่อนในใจอยู่นั้นเสียงข้างหลังทำให้ฉันชะงักแล้วรีบหันไปดู
" ชื่ออะไร " พะ พี่โซฟัส
" เอ่อ ถามฉันหรอคะ " เมื่อตั้งสติได้ ฉันรีบหันซ้ายหันขวาไปมองรอบๆ แต่เมื่อไม่เห็นใครก็หันไปถามพี่มันทันที
" แล้วมีใครยืนอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะ " เสียงนิ่งๆ ของพี่มันทำให้ฉันก้มหน้างุด รู้สึกตัวเกร็ง เริ่มจะสั่นๆ นิดๆ ฉันค่อยๆ ยกป้ายชื่อที่พึ่งถอดออกมาจากคอมาถือไว้ที่มือยกให้พี่มันดู แต่พอไม่เห็นพี่มันพูดอะไร ก็เลยเงยหน้าขึ้นดู พอเห็นสายตาดุๆ นั้นทำให้ฉันรีบก้มหน้าลงไปอีกทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเล่า
" จะยืนจีบกันตรงนี้อีกนานมั้ย ฉันหิวข้าวแล้วนะพายอาร์ "
.
.
.
.
By อินชา
- ผู้เขียน
