Chapter 3
1081 คำ
" ไม่ทราบว่าจะยืนจีบกันตรงนี้อีกนานมั้ยคะ ฉันหิวข้าวแล้วนะพายอาร์ " เสียงยัยพีชที่ดังมาจากข้างหลังของพี่โซฟัส ทำให้ฉันหันไปมอง ยัยนี่พูดอะไรของมันนะ ทิ้งฉันให้เดินมาคนเดียวยังมีหน้ามาพูดเพ้อเจ้ออีก
" จีบอะไรของแก เพ้อเจ้ออีกล่ะ เอ่อ ขอตัวก่อนนะคะ " ฉันหันไปถลึงตาใส่ยัยพีชทันที พูดจบฉันรีบจูงมือยัยลูกพีชออกมาจากตรงนั้นทันที โดยไม่คิดจะหันกลับไปมองพี่โซฟัสอีกว่าพี่เค้าจะทำหน้ายังไง จะโกรธมั้ยที่จู่ๆ เพื่อนฉันก็ไปกล่าวหาว่าเค้ามาจีบฉัน อีเพื่อนบ้า
" แหม่ เพื่อนไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียว มีผู้มาจีบนะจ๊ะแม่หญิงพายอาร์ "
" จีบอะไรล่ะ ไม่ใช่ซักหน่อย "ฉันรีบปล่อยมือยัยพีชแล้วรีบเดินไปที่รถทันที จีบอะไรล่ะ ถ้ามาจีบแล้วทำหน้าอย่างงั้น อย่าหวังว่าจะจีบติด คนอะไร หน้านิ่งแล้วสายตายังดุอีก
ห้าง xxx
พอออกจากมหาลัยมา ฉันและยัยพีชก็ตรงดิ่งกันมาที่ห้างทันที โดยที่ระหว่างทางก็มีเสียงของยัยพีชพูดแซวฉันมาตลอดทาง แต่พอถึงร้านอาหารแล้วยัยนี้ก็รีบเงียบปากไปเลย สงสัยจะหิวมาก เพราะต่างคนก็ต่างสั่ง กินใครกินมัน ไม่พูดอะไรกันสักคำ พออิ่มแล้วฉันก็มีความง่วงตามฉบับ อยากกลับห้องไปทันที วันนี้ใช้พลังงานไปเยอะ อยากเอาหัวไปหนุนหมอนนุ่มๆ แล้ว
“พายอาร์จ๋า เดินย่อยกันก่อนป่ะ “ยัยพีชพูดเสียงอ้อน ดูมันมีแรงขึ้นมาทันทีที่กินเสร็จ
จากตอนแรกที่คิดว่าจะกลับไปนอนตีพุงที่ห้องคงจะต้องล้มเลิก เพราะคำพูดอ้อนๆ เหมือนแมวน้อยของมันนี่แหละ
“ง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย แกจะไปซื้ออะไร “แต่จะว่าไปช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้ไปอัพเดตแฟชั่นกระเป๋าเลย แวะไปดูซักหน่อยดีกว่า
“อยากไปทำผม เล็บด้วย แกล่ะ มีโปรแกรมม้ะ “มันพึ่งเข้าร้านทำผมเมื่อ 3 วันที่แล้ว วันนี้จะเข้าอีกล่ะ ที่จริงผมลูกพีชยาวมากนะ แต่เวลาเข้าร้านทีไร ตัดไปไม่เกิน 2 เซน ฉันล่ะเบื่อ หวงผม แต่เข้าร้านบ่อยเวอร์
“ไปร้านกระเป๋าก่อน ไม่ได้ไปดูนานล่ะ “ฉันพูดพลางหยิบประเป๋าออกมาแล้วเรียกพนักงานมาเช็กบิล พอจ่ายเสร็จก็เก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่ร้านกระเป๋า โหหหห พอเข้ามา กระเป๋าแบรนด์ดังที่ฉันถืออยู่กับมือเนี่ยแทบจะกระเด็นออกจากร้าน มาใหม่เยอะเหมือนกันแหะ พอเดินไปเรื่อยๆ สรุปฉันได้ใบใหม่มาใบหนึ่ง แล้วก็ได้สิทธิการประมูลกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ด 10 ใบในโลกมาด้วยล่ะ เห้อออ สงสารพ่อแม่จัง ที่มีลูกอย่างฉัน กระเป๋าใบเดียวฟาดไปครึ่งล้าน ออกจากร้านกระเป๋ามา เดินผ่านร้านเสื้อผ้ายัยพีชก็ลากฉันเข้าไปเสียเงินอีก ช็อปกันเสร็จแล้วก็มาต่อกันที่ร้านทำผมของยัยพีช จะว่าไปฉันก็ไม่ได้ทำผมมานานแล้วเหมือนกันนะ
“ พาย แกว่าทำสีนี้ดีป่ะ “ขณะที่กำลังนั่งให้พี่ทำเล็บให้อยู่นั้น ยัยพีชก็เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือคอนเลคชั่นสีผมมาสกิดฉันให้ดูสีผม
“ก็สวยดีนะ แต่จะทำจริงๆ หรอ ไม่จี๊ดไปหน่อยหรอแก “สีที่มันชี้ให้ฉันดูน่ะหรอ สีชมพูค่ะ เด่นเลย
“เออว่ะ “มันทำท่าคิดนิดนึงแล้วหันไปขอคำปรึกษากับพี่ช่างทำผม ฉันเลิกสนใจมันแล้วหันมาหยิบคอนเลคชั่นผมขึ้นมาดู มีแต่สีสวยๆ แต่จะทำสีอะไรดีล่ะ เลือกไปเลือกมาฉันก็เลือกที่จะทำสีบลอนด์ทอง ผมของฉันตอนนี้เป็นสีน้ำตาลสว่าง ส่วนยัยพีชเป็นสีดำ แล้วมันก็เลือกที่จะทำเป็นสีแดง ทำเป็นคิดมากเรื่องสีชมพูที่เลือกตอนแรก แต่พอทำออกมา มันก็ไม่ต่างจากสีแรกเลยนะฉันว่า ก็สวยดีนะ พอกัดสีปุ๊ป สวยขึ้นมาทันที
กว่าจะเสร็จกันก็เกือบสี่ทุ่ม เราพากันเดินออกมาเพื่อไปหาอะไรกินกัน เฮ้อ อยากจะกินไก่ทอด สปาเก็ตตี้ เฟรนด์ฟรายด์ แต่ตอนนี้ก็คงกินได้แค่ สมูตตี้กับสลัดผักแค่นี้ล่ะ เพราะฉันไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย เลยต้องคุมอาหารแทน กว่าจะกลับถึงห้องก็เกือบห้าทุ่ม พอมาถึงคอนโดก็ต่างพากันแยกย้ายเข้าห้อง อ่อ ลืมบอก ฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับยัยพีช มันมีสองห้องเลยแยกกันนอน ส่วนครอบครัวฉันอยู่ต่างประเทศ พ่อฉันเป็นนักธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกอาหารอยู่อิตาลี แม่ฉันก็เป็นเชฟอยู่อิตาลีนั้นแหละ แต่ฉันไม่ใช่ลูกครึ่งนะ คนไทยแท้จ้าแต่ก็แปลกนะ พ่อกับแม่ฉันทำอาหารเป็นทั้งคู่ แต่ฉันกลับทำไม่เป็นซักอย่างจะกินอะไรก็สั่งเอา ที่จริงบ้านฉันก็มีนะ ที่บ้านก็มีคุณย่าฉันอยู่น่ะแหละ ฉันจะกลับไปนานๆ ครั้ง ยิ่งช่วงนี้ยิ่งไม่ได้กลับเลย ส่วนยัยพีชครอบครัวอยู่ที่ไทยนี่แหละ พ่อแม่ของมันกับพ่อแม่ฉันรู้จักกัน เราสนิทกันตั้งแต่เด็ก ช่วง ม.6 มันมีปัญหากับพ่อมันเลยขอออกมาอยู่ข้างนอก ฉันเลยติดสอยห้อยตามมันด้วย โดยที่พ่อแม่ไม่ว่าอะไร เพราะมีเพื่อนอยู่ด้วย ฉันมีพี่สาวคนหนึ่งแหละ ชื่อ พะแพง นางพึ่งเรียนจบ จบการโรงแรมมา เห็นคุณพ่อบอกว่าจะเปิดโรงแรมให้นางดูแล คนจบแล้วก็สบายไป เหลือแค่ฉันนี่แหละที่ต้องกัดฟันสู้ต่อไป ฮ่าๆ ๆ พูดเหมือนจะไปรบ เฮ้อ พูดไปพูดมาฉันง่วงล่ะ พรุ่งนี้มีเรียนแปดโมง ที่จริงฉันมีเรียนเช้าทุกวันน่ะแหละ
.
.
.
By อินชา
- ผู้เขียน
