บ้านไพศาลมนตรี
“ตาชามาแล้ว “ทันทีพี่ผมเดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน ผมก็รู้สึกว่าอยากกลับไปหาน้องทันที
“สวัสดีครับ “ผมยกมือขึ้นไหว้ย่าและแขกของย่าที่นั่งอยู่
“มานั่งสิ “ย่าบอกให้ผมเดินไปนั่ง ผมจึงเดินไปนั่งข้างแม่
“นี่คุณมณีกับน้องซันเดีย ชาจำได้มั้ย “ย่าถามแล้วชี้ไปที่แขกทั้งสองคนของท่าน
“ครับ จำได้ “จำได้ลางๆ อ่ะนะว่านี่คือลูกสาวและหลานสาวเพื่อนย่า
“นั่นไง ฉันบอกแล้วว่าตาชาน่ะไม่ลืมหรอก โดยเฉพาะหนูซัน “แล้วย่าก็หันไปหัวเราะคิกคักกับคุณมณี
“ดีจังเลยค่ะ จะได้สนิทกันเร็วๆ “คุณมณีก็พูดต่ออย่างเข้าขากับย่าผม
ผมหันไปมองแม่อย่างเอือมๆ ผมน่าจะคิดได้ว่า คำว่าคิดถึงของย่านี่อันตราย ปกติผมก็ไม่ได้กลับบ้านนะ แม้ว่าย่าจะโทรไปตามตลอด เพราะผมรู้ว่าย่าคิดจะทำอะไร แต่ที่มาวันนี้ก็เพื่อจะมาบอกพวกฉันว่าผมกำลังจะมีแฟน แต่ใครจะไปคิดว่าย่าจะเซอร์ไพรซ์หลานที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือนอย่างนี้
ผมนั่งฟังผู้ใ
