“ แล้วก็อยู่นิ่งๆ อย่าซน “
จุ๊บ
พี่ราชามองหน้าฉันนิ่งๆแล้วพูดขึ้น จากนั้นเขาก็ก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากฉันเบาๆ
“ งื้ออออ “ ฉันรีบซุกหน้าเข้าหาอกเขาอย่างเขินๆ
นี่ถ้าเพื่อนฉันมาเห็นนะว่าเวลาฉันอยู่กับพี่ราชาแล้วเสียอาการขนาดนี้ พวกนั้นต้องไม่เชื่อแน่ๆ เพราะตอนนี้ฉันเหมือนแมวน้อยเลย
“ หึหึ “
ปึก
“ หยุดหัวเราะเลยนะ “ ฉันทุบเข้าที่อกพี่ราชาเบาๆแล้วบอกเขาให้หยุดหัวเราะ
จากนั้นพี่ราชาก็หันไปทำงานต่อ ฉันจึงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาหาเกมส์เล่น
“ พี่ราชา “ พอเล่นไปซักพัก ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันโดนเขาลากออกมาจากโต๊ะ ซึ่งไม่แน่ใจว่าเพื่อนๆเห็นมั้ย แล้วตอนนี้พวกนั้นไม่เป็นห่วงฉันแย่แล้วหรอ
“ หื้มมม “ พี่ราชาล่ะสายตาจากเอกสารตรงหน้าแล้วก้มมามองฉัน
“ หนูมานานแล้ว ป่านนี้เพื่อนหนูคงเป็นห่วงแย่ “ ฉันบอกเขาไปอย่างเป็นกังวล กลัวว่าเพื่อนจะเป็นห่วง ยิ่งยัยกอหญ้ายิ่งโอเวอร์อยู่
“ เดี๋ยวให้คนไปบอกเพื่อนให้ “ พี่ร
