มัดใจนายจอมโหด

โจทย์ใหม่

ลีฟ talk

“พ่อคะแม่คะ อย่าทิ้งลีฟไปนะ ไม่ ไม่นะ”

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายก็เป็นเวลาเช้าพอดีหลังจากที่จัดการกับอารมณ์ที่ทั้งเศร้าทั้งคิดถึงของตัวเองเสร็จฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน หลังจากที่ฉันมาถึงมหาลัยก็มีผู้คนมากมายส่งสายตาเกลียดชังมาให้ฉันเต็มไปหมด

‘วันนี้ฉันจะต้องเจอกับอะไรอีกเนี่ย’

ฉันบ่นกับตัวเองและเดินผ่านสายตาเหล่านั้นเข้าไปเรียนแบบปลงๆ เพราะฉันคงทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป

“โอ๊ยยย” เสียงฉันร้อง อยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเอาเท้ามาขัดขาฉันจนล้มไปกองกับพื้นเพราะไม่ทันระวัง

“อุ๊ยขอโทษนะสงสัยเท้าฉันมันคงไม่ชอบพวกปากสว่างน่ะ”

พูดจบยัยนั่นก็เดินข้ามฉันที่นั่งอยู่กับพื้นไป

“ไงเด็กใหม่ทำไมไปนั่งอยู่ที่พื้นแบบนั้นล่ะ”

หนุ่มหน้าใสที่ชื่อ ชเว จีมิน เดินเข้ามาถามฉันเป็นการถากถาง และยังมีนายซอลโฮกับไค ทาชิ เพื่อนญี่ปุ่นของเขาอีกคน

“สงสัยเพื่อนๆ คงต้อนรับเธอแรงไปหน่อย 555”

จีมินพูดอย่างสะใจที่เห็นฉันโดนแกล้ง ฉันรีบลุกขึ้นและจ้องไปที่พวกเขาด้วยความโกรธแต่ก็ทำได้แค่ยื่นจ้องหน้าเขาอยู่เฉยๆ

“ทำไม? ไม่พอใจหรอ โกรธสินะ นี้เป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับถ้ารับไม่ได้ก็ออกไปซะ”

นี้เป็นเสียงของซอลโฮที่พูดขึ้นด้วยสีหน้าของผู้ชนะ ฉันไม่โต้ตอบอะไรและเดินหนีพวกเขาออกมา

ห้องเรียน

“โอ๊ย อุ๊ย”

ตอนนี้ถึงเวลาเรียนแล้วทุกคนพากันเข้ามารออาจารย์ที่ห้อง ทุกคนทั้งวิ่งชนฉันและผลักฉันจนฉันกระแทกกับอะไรเต็มไปหมด

“ไปนั่งที่อื่น”

หมอนั่นยกเท้าขึ้นมาตั้งบนเก้าอี้ของฉัน พอฉันจะไปนั่งที่อื่นก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครต้อนรับ ทุกคนพากันเอากระเป๋าขึ้นมาว่างเพื่อไม่ให้ฉันไปนั่ง

“เอ้านี่เด็กใหม่รีบไปนั่งที่สิ อาจารย์จะมาแล้วนะ หรือว่าไม่มีใครอยากนั่งด้วย555”

จีมินหันมาเยาะเย้ยฉัน ฉันก็ไม่รู้จะไปนั่งไหนดี ได้แต่ยืนงงๆ อยู่ตรงนั้น

“นี้บีลีฟทำไมเธอไม่นั่ง เพื่อนเขานั่งที่กันหมดแล้ว”

พออาจารย์พูดเสร็จก็หันไปต่อโน้ตบุ๊กเข้าจอโปรเจคเตอร์เพื่อเปิดเนื้อหาการสอนในวันนี้

“อ้าวบีลีฟอาจารย์บอกให้เธอนั่งที่ทำไมไม่นั่ง นี่เธอจะต่อต้านอาจารย์หรอ”

อาจารย์ที่หันมาเห็นว่าฉันยังคงยื่นอยู่ที่เดิมก็เริ่มโกรธที่ฉันไม่ทำตามคำสั่ง

“เออออ..คือว่าหนูมะ” ฉันยังพูดไม่ทันจบ

“อาจารย์คะลีฟบอกว่าอาจารย์สอนไม่ดีไม่เข้าใจ เลยไม่อยากเรียนก็เลยยืนประท้วงอาจารย์ค่ะ”

ก็มียัยหมายเลข1พูดแทรกขึ้นมา

“อ่อแบบนี้นี่เองถ้าเธอจะประท้วงก็ยืนเรียนไปทั้งคาบก็แล้วกัน อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอนั่งนะ”

อาจารย์ออกคำสั่งด้วยความโกรธ และฉันก็ต้องยืนเรียนแบบนั้นทั้งคาบ

“บีลีฟเธอออกมาทำโจทย์ข้อนี้ให้เพื่อนดู ถ้าเธอทำได้อาจารย์จะให้เธอนั่งแต่ถ้าทำไม่ได้อาจารย์จะตีเธอ”

อาจารย์เรียกฉันไปทำโจทย์แคลคูลัส

“แต่เรื่องนี้อาจารย์ยังไม่ได้สอนเลยนะคะ” ฉันตอบอาจารย์

“ก็เห็นว่าเธอไม่อยากเรียนกับฉันก็เลยนึกว่าเธอเก่งอยู่แล้วซะอีก” อาจารย์พูดจาแดกดันฉัน

“ออกมาทำ”

พร้อมออกคำสั่ง ฉันเดินไปทำตามคำสั่งของอาจารย์ฉันได้แต่ยืนงงเพราะไม่เข้าใจ

“สรุปเธอทำได้ไหม” อาจารย์ถามฉันเสียงดังจนฉันตกใจ

“ไม่ได้ค่ะ” ฉันตอบอาจารย์ช้าๆ

“นั้นก็แบมือมา”

‘นี้ฉันต้องโดนตีอีกแล้วหรอ5ทีเมื่อวานมือฉันยังช้ำไม่หายเลยนะ’

ฉันได้แต่คิดในใจและยื่นมือให้อาจารย์ เปรี๊ยะ อาจารย์ตีลงมาแบบสุดแรงทำให้มือฉันกระเด็นลงไปด้านล่างตามแรงอาจารย์ วู้วววว ฮิ้วววว เสียงโห่จากเพื่อนในห้อง ฉันได้แต่กำมือแน่นแล้วเดินก้มหน้ากลับไปที่เดิมก็เห็นว่าซอลโฮกำลังมองมาที่ฉัน พอเขาเห็นว่าฉันมองเขาก็ยิ้มเยาะฉันมุมปากทันที ฉันโกรธเขามากจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายตอนนี้เลย

พักกลางวัน

ถึงเวลาพักกลางวันฉันก็ปลีกตัวมาอยู่คนเดียว เพราะที่โรงอาหารมีแต่คนคอยจะแกล้งฉัน ฉันเลยไม่อยากไป

“อ้าวสาวอวบมาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอ”

ฉันได้ยินเสียงคนแซวฉันมาจากข้างหลัง พอหันไปดูก็เห็นว่าเป็นแทยอน

“หรือว่ามารออ่อยฉันอีกแล้ว” ฉันรีบลุกขึ้นและจะเดินหนีเขาแต่

“ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ บอกให้ปล่อยไง”

เขาดึงฉันเข้าไปกอดฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา

“ก็เคยบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเล่นตัวเราสนุกกันตอนนี้เลยก็ได้นะ”

เขาพูดแบบนั้นออกมาหน้าตาเฉย

“ไอ้บ้าเอ๊ยปล่อยนะเว้ย ผลัวะ”

ฉันต่อยไปที่ปากของหมอนั่นเต็มๆ แล้วรีบวิ่งหนีออกมา

“ฝากไว้ก่อนเถอะฉันเอาคืนเธอแน่”

ฉันได้ยินเสียงหมอนั่นตะโกนตามหลังฉันมา